monddood word ik opengespalkt, de droomprins. stank. uit kieren gulpt zagemeel met bloed en pus een werkman die mijn vader was, heeft zorgvuldig zijn gelaat geschaafd omdat zulks gladder toont, humaner. hij voert uw handelingen uit (de nummers één tot zes) u eet kip in scènes waarvan het vet in koper en glas wordt opgevangen. […]
ik geloof in engelen het vlagen van schoonheid in iedereen een draadje met nog wat bloed er aan dat verleidelijk bengelt een golf van opwinding door een koor kinderen het gevoel dat het nog kan op de gladheid van straten nadat alles is ondergelopen een lichte trilling in slijk de wegdeemsterende tinteling in lippen nadat […]
het gehuil in mijn hoofd benadert het huilen van god en het schrikt van zichzelf ik haal mijn handen af van mijn vlees in mijn adem komt een zware stilstand uw kop draait zich in mij om uw schouders wringen zich door mijn anus het bloedt niet eens de vogels vallen het einde valt uit […]
het einde is in zicht de wetten daveren hier de vrouw die mij net verliet dan heeft u die alvast het gaat snel de de’s zijn op we zullen het met het het moeten stellen u bloost maar het behang heeft alle er alle cijfers voor nee ik ben geen dichter ik maakte u iets […]
klak plakt de lak op de kak maar de tijd als in kalk blust het gelaat van de kinderwagen voortduwende vader met een grimas van as en schel door de zangerige lach van moeder kraakt de angst door laag na laag dat zij naakt op het gladde beton van de parkingoprit te rillen zou worden gelegd met het plukje baby dat nog rest verschroeid […]
goudgeel lokt het haar heur langs de gave huid. “appelwalm” zo meukt groenig de dooie meuje in d’r meuk en ”peer” zo schurkt de myope de verf van de deurknop. “heb vertier” tiert de plezierverordeningsmachine en het lachen vertist in het sissen van de kritieke levensbeëindiger. ” ‘het zijn zij en hen en ook die daar”, maar het is wel de pakslurf […]
‘het leven is eigenlijk één grote meditatie’ een Wijze in Tienen in talloze pixels ik droomde mij jouw glanshuid maar versmolten met asfalt en rubber het affe shot verstoof en de dood werd een snakbare portie genot. een strandogenblik werd het waar een jij-ei verloederde tot een doorschijnende brij verglijdijen langs mij. ik was de sloep die weigerde jouw zuchten te slurpen, smeerde ons als sterrenglinster […]
groezelig en groenig beukt het gedane woordslags in op de breinen en de darmen traag verteren de drama’s. glazig, bij hun borgsomtotalen de minderheden weer- en slagzin verrekenend dineren de slonsdames en in zang wij staan met wegwuivende neevingers, waaiziek bij lichtsteek en bakdonder. iets prevelt er devoot wel de lettergebeden, uw afloop in klank. niets echter ziet gij want gij […]
zarem sarem zarem zrem zarem zarem sara zem rem rem zrem zrem! retoricapella capellarotor wrem z zzzzzzzzzzzzzz rem funf be be chee zarem sarem zarem zrem zarem zarem sara zem rem rem zrem adad skcus sea skcus selur zrem! elihw eht srekrow evrats ot ew htaed lliw llecxe ni! sumsirttelonrop We doen […]
o o ra ra o ra ra raah orara raaaaah (gh) o orara raaaaah (gh)………………………………………………. kchl ack! (ping) o rar rarararararararara aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahragh (gh) ………………………… kchl ack! (ping) retat palk & stelk & lewk wu kur netoneggnot jib ekle enielk snak srednakem nellab keets fa raah edehcs lov tem dnemiuhcs tor kert & u redno […]
bankbrokken factuurklok schoorsteenvogel schuifzang lustspuwer kleerkramp simsouders brilziek bottelweg verhogerdingen wolkdrempelvrees woordverzwering taalangst dichterogeen pusbladen tongvliesontsteking vingerdansen oorsnede klankaderverkalking moef tu smoelboek smoelboeklift smoelboekverschrijving sleepjongen pastemeis mokkelbewaarlijst importante moedervervalsing matrixjes muisverslaving micken mondverschraling klankarmoede ollandisme vaknood knackverlijsting scharrelinfectie wormverstuiving itsen bierzijken partypusher hieraal trekworm sniklid schermslikker brandhoofd nokiakop roetbrein hads teltallen maildruft blogkleuter misspaal URL-uitstrijkje […]
kachelpijpvergroeiïng spoelbakaanwas kettinglach uitschakelingsprocedure geschiedenishuid wielbezorger kastvermaak muurtogen invoegwerken badverhaal tekenopteller zwemblaasverlichting uitzakkingsvermogen levertraanconstipatie misselijkheidsnormeringen toestijg monduithoekenkanker sexomzeilers snauwexcuses klankbordbewerking rekenschriftverzakking misssprieten tongknip voelvinger wrattenpoes vlindermaagwanden zonsverschijning geestesbelang blokverschuiving kinderkit wisselmama’s noodlotsroos winkelbedenker smeltzwam plakkevertjes vliegmolen naaktpark gleufjesdierenasiel toevalsmisser beenkrijsertjes rokglijders hanglullen wormzoekers lettercutters mosselemmerlek stofmaag tragedat dwazemie motorhoofd teldeur diepvriesbanket We doen effen […]
de dagen duren hun uren, de hond ligt moede in het donker en de koude door de zwartste gaten sluipt binnen in de tijd. het ogenblik in pegels druipt van mijn huid en al voel ik nog jouw armen naast mijn armen graaien, in dat woeste willen val jij, glij ik, sta jij, grijpt mijn […]
de jonge boom maria die in de wind te zaniken staat alsof het zijn wortels wat uitmaakt hoe hij daar te zaniken staat maria de bladeren maria die hem één na één de grond opvallen maria je slanke hand maria die aan de zoom van je nachtkleedje frutselt maria de dichte lucht zonder zicht op […]
de mond verloor de lippen eerst en dan de opening. van armen vielen af de handen, zij verstramden. de huid verschoof in plakken op de rug. de hals lag open en van de schedel was het vel half afgevreten. dan, het hart huisde als een honkbal in de handschoen van de ribbenkast. gal galmde. […]
7.03 gestage opgang is het en onstuitbaar drukken onbewogen schijnbaar neemt gij waar het wederzijdse wieken van het malen: zo traag zijn de schoepen, zij rieken links, gebaren vervaarlijk opzwepend het rot, zo traag ook de stenen walsen slechten en pletten rechts ’t gewraakte koud en kalm en onderscheidsloos teniet in de walmende keer van […]
je doet het wel met verraad maar verraad ken je pas als je het daar laat, en uit de hoogte aan de nacht lachend dan reverse biedt, tiepelt in harten, botweg spierscheuren met gekauwde haat op de snijbladen giet, tokkelt op tandenrot, pijn in scheuten purper op lauwe hakhanden tekent, zoals je wij speelt, dus wie en […]
de dood is een komma zeg ik en dat het lijf grijs is omwikkeld in druipende gewaden want angstig beoogt ons de mond: trek de lakens maar hoog en bol jezelf om tot kom en kom serafijntje trechter en tuiter je strak voor het drijfnat. Ik zit en ik zat en zittende zal ik jouw […]
Geboren worden willen weelderig de velden, de muren en de stenen in de zweterige bergen maar de zee blijft nachtelijk de stralen pletten geen tinteling, geen blik raakt uit haar baren. Verknoopt als leliestengel in haar winterkleed en schermend met haar beelderige schoonheid vermaakt mijn vrouw uw stem aan duisternis, haar slurpogen doen van uw […]
het gieren zet in, het gillen vangt aan, de hemel vergrijst het grauwen komt nader het gruwen begint in mijn mond raast de lucht in mijn oog roost de hemel in mijn hals harkt de einder het licht uit mijn hoofd het gieren zet in, het gillen vangt aan, de hemel vergrijst het grauwen komt […]
haar naam is kronkels in het beddengoed ik lees haar wel, maar steeds te laat. heroïsch hoge woorden worden van hun stilte afgesneden, ploffen als een waterstraal bij bassen loos in ’t zand. aanhoor de nieuwste neofiet hoe hoog hij heft zijn zwervende serpentine om naar haar diepste vocht te dingen: “o grote grotgodin, o trommelaarster […]
Naarmate de cel hoger in de gradiënt komt en de feronoom- concentratie stijgt, wordt de hoek van het roer steeds scherper en de bocht steeds scherper. Zo beweegt de gameet zich in een spiraalvormige baan naar de eicel. Uiteindelijk raken de cellen elkaar, waarop hun membranen versmelten en ze zich verenigen tot een zygote. […]
Zodra het feromoon is ontdekt, begint de mannelijke gameet in een lus te zwemmen, met de klok mee. De achterste flagel wordt daarbij onder een hoek met het lichaam gezet, als een roer, en trilt snel. De gameet haalt snelheden van 0,10 tot 0,14 milimeter (10 à 12 lichaamslengten) per seconde. Lente. Een bruine […]
De lokstof, het feromoon, is een eenvoudige koolwaterstof met acht koolstofatomen. 0 Het ding zat in de ogen, dus maakt gemis gebaar van droefenis. Ik zie, ik zie een uit, een in dat niemand ziet. Het zien wordt in het ding gezogen, een kern van onvermogen, leegte en verschrompeling. Ik zeg ik zie en het gebrek wordt […]
Van de Ectocarpus siliculosus, een draadwier, hebben de mannelijke gameten vooraan een lange flexibele zwiepdraad & achteraan een korte rigide flagel, die als roer dienst doet. -1 Licht op zwarte ruggen. Glimmer is voorbij. Elk stuk leder is naar haar levend vel nog anamorf, zoals ook ik nog liefde uit die dagen bij het afval tel: […]
Ferdinand had zijne strijdbijl in de hand genomen Geen wind beroerde ’t loof, geen vogel deed zich horen t’ Was tijd om door naar Haar beschutte veld te bomen: Ongenadig lieflijk streelt zijn stem Haar kanten oren. Hem troosten immers niet tegen willekeur van onverstand Haar schone roeping en Haar doel. Vereedlen en beschaven Staat […]
De nachtwind doorsuisde de statige bosschen van Carregi. Hij was van ingetrokken, strengen geest onze Vader. Laat den fellen wind Hem diep verhullen in sandhi! Daar slingert de donder echter vernielend naar onder De knarsende brand. Rechts en links van ons strekken De palenrijen uit. De tussenruimte is schuins aangevuld en vol gestampt met klei, […]
O jeugdige Vorstin, hoe staat het met uw korenakker?De mieren minnen mij, maar sterren zien hoe zij zichKrachteloos zong. Hoe stil, hoe doodstil is ’t gesakkerNu de etsnaald kribbig in’t hout en in’t koper geweldig De hardheid staand’ houdt om haar barre woorden ? Het gafHaar glans en deed zijn plicht. Wie haar bezit, haar zichVerworven […]
Per fixatie de waanzin wordt rede en brekende de korst op eerder berekende golven het lalala van discalculatie. Dat jij dan je slijmen besnottert, jouw gekte gaat kneden, en bakken en stapelt in stock? Zo ook gelijklopend de rede stormt in je waanzin en kristalliseert de excessen tot sintels van gekte in beelden perfectie van […]
Canzone bruta e antica per Luciana op de wijze van ‘“osemm’ èt ossara wêrge snokvannach” Ay sorores ay sey tres malin, ten es nie bien! en ’t giet mi duvescheet ’n al den huge hemel uut me gal tij boenkende: clamor cordis cordis clamor luciana venus napoliensis ‘k wou da’k ielegans in a wor […]
A met vlammende melkadersbewasemd door grafademin zweefmonden vol tonggolvenin volle zaadstulp prevelt de bulkende lente: “ach juffrouw, de heilzang, weet je, gaat bij sluitingspijn in de stemspleten toch zo knellen” het hert HMS Spanningsberger veel te jong in de sterfspijlen beland afwaarts in de tranenvloed eenogig blijft de dijen bekoren de dijen bekronen de dijen bekreunen likken de […]
hoera het verborgene het geluidsafval het deken de warme rollade waarin het rode het krachtdadige optreden door de represailles het inzetten juicht juichers juicht luide en mede zullen wij juichen rechtlijnig is de orde van de straat rekken zijn de orde van de winkel en de orde van de pin-ups punaises in de orde heb […]
de goedige dag is hier de dag die modo grosso de ronde doet. de goedige dag bemoedert ook onder dompende olmen ter dood de stompe zuigeling die wij dagelijks baren (ik zie in alle scherven glas het licht maar glas bederft het licht met sterven). zo ook vraag ik mij soms af – onder invloed […]
uit ‘BEROER’, dv’s prequel op de ‘Allerhoogste Parabel van Tante Sizzle en het Verzetshoofd’ (Kessel-Lo 2031) waarin verhaalt wordt hoe Tante Sizzle Tante werd. Het werk wordt beschouwd als een laatste opflakkering van de Nederlandstalige metoo-epiek voor die ook in de parkingliteratuur verboden werd. over de Halys, de Kizil Irmak ik – de helle […]
het gelaat en het is wat het is en het vervallen mannenvlees vervalt en vlees kapt vlees van ’t bot dikke plakken zakken in de zompe varkensgeulen en kalm maar drammerig de volgzame dames kokhalzen en luide boeren zij de in gemompel vervallende bevelen vanop hun wakke hoogte en de herenessenties zwiepen als wormpjes aan […]
Het duister met de kleffe armen slaat de kleffe armen om de natte dag. Diep oranje kleuren in mijn handen alle tonen die ik vang. Er tokkelt iets van toen op slap gespannen snaren, een wrede wals. Giraffen schuren hun hals in het wiegen van een sloom groen. Ik ban het heden uit de geschiedenis. […]
in warrel van as rijgt zijn stem haar filigraan. een kinderschreeuw mondt uit in bloedbellen, spat. boven de tafelen rijst de lijvenverzwelger, verzwelgt naakte lijven fris van angst, okerdijen bibberen, schedels buigen, liefde barst op de lippen. het woordelijk mogelijke bezwijkt voldaan tot stof: “ik dwarrel in de groeve van de lineaire tijd kras mij […]
[SCENE: Zanger Izeganz, die op het einde van elk VLAK op Het Pad van de Wenende Nacht een pijnlijke dood moet sterven om ongenadig in het volgende weer te verrijzen, richt zich op het einde van VLAK 16 tot de Harpijen, een bende nijdige oude eksterwijven die zich aan de rand van het bos schuilhouden […]
de zon verblindt ons nu des ochtends de avonden verduisteren de avond de nacht dikt nachten aan en toe de hoofden slaken spraak en stilte het zwijgen wekt de golven woede het spreken lokt de angsten uit. zij lacht niet om, zij houdt niet van, zij leest niet, vraagt niet, ziet of hoort niet dat […]
De mond van de Heer verhing zich in de bergen. En de mensen verdaagden de dag naar de nacht. De storm aasde in het oog van de storm op de plof van haar eenzame stilte, de kracht binnenin. Ik zag de kinderen krijsen tot de ouders hen de schedel spleten, ik hoorde vlees en bloed […]
nu de daad gebaart in droge kronkels van het net niet raken aan de kiltetegels dood en als het straks van grijze lippen niet wil nippen, als het straks van starre tongen niet wil likken, als het straks op zoek naar het moment de monden met monden in de haatmonden open spalkt, doen vloeien te […]
droom van stof een droom en zie de ogen tranen: barsten zweren in de oorgang, bloed streept uit de mond, hele delen van het hoofd verwelken, armen vallen week van schouders. krasse vleugels schuren hemels open en de maan schiet op hun zweven af. het rennen ploft door rotte benen het dansen en het zingen […]
mijn lichaam brak mijn stem versteende mijn taal werd gruis daken stormden op de hemel af vogels weken wiekend weg schuim bedekte de rivieren. afgemeten nu in ijskristal versteven adem in jouw hijgen waaronder donker verzwonden onze woelende watermonden.
“The doctors of medicine have discovered that certain dreams of the night, for I do not grant them all, are the day’s unfulfilled desire, and that our terror of desires condemned by the conscience has distorted and disturbed our dreams.” W.B. Yeats, Per Amica Silentia Lunae XII, 1917 -> waar is het woord wie zal […]
in jouw ogen zie ik niet jouw ogen in jouw handen voel ik niet jouw handen in jouw lichaam ken ik niet jouw lichaam jouw ogen geven mij de ogen wel waar het zicht als licht in glanst jouw handen reiken mij het raken wel dat ik tastbaar in jou voelen kan jouw lichaam kronkelt […]
jij: ik ben er. ik: wat is er? de tekst: in de gleuf van het gekende maakt geen zwaard nog snee of bloot; in de sleuf van het verglijden is het nakende bekend; in het foefje van de godin maakt het nieuwe gek of dood. zij: wat is er? hij: ja, wat zou er zijn? […]
vervaarlijk de kruinen wiegen in de wind en wilde liefde woest verwaait de regen die de bange bladeren brekende vertelt dat het nog wel heftiger zal stormen dat zij hem in de modder plat zal duwen dat extatisch zij op haar dak zal dansen dat ook het zijne was maar nu niet meer hoe groot […]
bloed ik niet als gij mijn ogen met uw teken kerft? is een open maag niet bloot genoeg, het vel te fel een vreetbelemmering? ziet gij niet de doden in mijn mond te roeren staan? is mijn tong niet zwart genoeg? wat wilt gij met uw pijlen in mij prikken, pulken nog? ruikt ge niet […]
men danst wel heftig hier en al de fut is uit de lier! maankop flakkert op de pier schelvis spartelt van plezier tongen gutsen uit de gaten grijze schol is kale graten bot gevangen rot gelaten de vangst is vis maar vol hiaten zie een tel vertier verglijden druppelt mauve in de dode zee wormen […]
voor myriam moge demonen uw monden bewonen en de woorden van mensen verschonen moge reine luchten uw tongen strelen tot lust wijl de zon u met zijn duizend kleuren kust moge in uw tere lijfje te tintelen komen te staan de wrede angsten niet om wat gaat komen niet de nijd om wat u wordt […]