A met vlammende melkadersbewasemd door grafademin zweefmonden vol tonggolvenin volle zaadstulp prevelt de bulkende lente: “ach juffrouw, de heilzang, weet je, gaat bij sluitingspijn in de stemspleten toch zo knellen” het hert HMS Spanningsberger veel te jong in de sterfspijlen beland afwaarts in de tranenvloed eenogig blijft de dijen bekoren de dijen bekronen de dijen bekreunen likken de […]
Categorie: woordenpers
hoera
hoera het verborgene het geluidsafval het deken de warme rollade waarin het rode het krachtdadige optreden door de represailles het inzetten juicht juichers juicht luide en mede zullen wij juichen rechtlijnig is de orde van de straat rekken zijn de orde van de winkel en de orde van de pin-ups punaises in de orde heb […]
gezond
de goedige dag is hier de dag die modo grosso de ronde doet. de goedige dag bemoedert ook onder dompende olmen ter dood de stompe zuigeling die wij dagelijks baren (ik zie in alle scherven glas het licht maar glas bederft het licht met sterven). zo ook vraag ik mij soms af – onder invloed […]
chagoom in de heldin
uit ‘BEROER’, dv’s prequel op de ‘Allerhoogste Parabel van Tante Sizzle en het Verzetshoofd’ (Kessel-Lo 2031) waarin verhaalt wordt hoe Tante Sizzle Tante werd. Het werk wordt beschouwd als een laatste opflakkering van de Nederlandstalige metoo-epiek voor die ook in de parkingliteratuur verboden werd. over de Halys, de Kizil Irmak ik – de helle […]
het gelaat is
het gelaat en het is wat het is en het vervallen mannenvlees vervalt en vlees kapt vlees van ’t bot dikke plakken zakken in de zompe varkensgeulen en kalm maar drammerig de volgzame dames kokhalzen en luide boeren zij de in gemompel vervallende bevelen vanop hun wakke hoogte en de herenessenties zwiepen als wormpjes aan […]
ruïne
Het duister met de kleffe armen slaat de kleffe armen om de natte dag. Diep oranje kleuren in mijn handen alle tonen die ik vang. Er tokkelt iets van toen op slap gespannen snaren, een wrede wals. Giraffen schuren hun hals in het wiegen van een sloom groen. Ik ban het heden uit de geschiedenis. […]
zurvan spreekt
in warrel van as rijgt zijn stem haar filigraan. een kinderschreeuw mondt uit in bloedbellen, spat. boven de tafelen rijst de lijvenverzwelger, verzwelgt naakte lijven fris van angst, okerdijen bibberen, schedels buigen, liefde barst op de lippen. het woordelijk mogelijke bezwijkt voldaan tot stof: “ik dwarrel in de groeve van de lineaire tijd kras mij […]
[SCENE: Zanger Izeganz, die op het einde van elk VLAK op Het Pad van de Wenende Nacht een pijnlijke dood moet sterven om ongenadig in het volgende weer te verrijzen, richt zich op het einde van VLAK 16 tot de Harpijen, een bende nijdige oude eksterwijven die zich aan de rand van het bos schuilhouden […]
van nu en dan
de zon verblindt ons nu des ochtends de avonden verduisteren de avond de nacht dikt nachten aan en toe de hoofden slaken spraak en stilte het zwijgen wekt de golven woede het spreken lokt de angsten uit. zij lacht niet om, zij houdt niet van, zij leest niet, vraagt niet, ziet of hoort niet dat […]