voor neo,op de wijze van Fairytale of New York van The Pogues de straten vol huizen de huizen te huurde mensen tevreden de vijand getemdde dagen zijn schaduw het eind is het vuurde meiden verwerken de jongens tot vent want de plaats staat niet stilen de tijd werkt niet meede stuka’s gaan komenhet gieren begintde […]
niet de blik inwaarts (het gat is te diep)niet naar het buiten (de ruimte is koud)niet oog in oog (de droom is een moord) niet naar het vage (het vage is nergens)niet in het al (het al is illusie)niet in het niets (het niets ontkent niets) kwaak kwaak kwaakik waak niet ik droom niet ik […]
“bij het melkvlammen bij de grafademin purperen zweefmonden: het tonggolveno bulkende zaadstulp breek in ons los” (zulke heilzangen gaan al snel in de stemspleten knellen, mevrouw!) het mauve hert HMS Spanningsberger in de ondergangszon– te jong achter de sterfspijlen– indien afwaarts murmelt de tranenvloed : de dijen bekoren de dijen de dijen bekronen de dijen […]
de geest verettert. het slijm verhardt.het rot verteert.verval regeert. pif paft pufpof puft paf:wat niet vast hangtvalt er af. Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
1. het centrale gedeelte is een immense zwarte berg graniet,onaantastbaar, onverzettelijk. onze sessies zijn stormachtig ¹ het snijden is ons ingeplant (gebed, gebod, gebit).de ergernis betreft: verwarmingselementen met stoffige zuigobstructies gekrakeel in brabbeltaal op 10x duurdere gsm’s regenstrepen op de industriële wandbekleding rokende marginalen neusprut op de hst-zitjes kalkaanslag in de senseo onze glinsterende ogen […]
Ontdaan stond het er gans omrand en rankleek het te reiken trillend tot de wand,er witte woede vormend, stroef van klank.Daar werd een droom van haar met daad bemanden door dat groot verlangen overmandkreeg het de opdracht haar tot licht te zijnals op de maan de klare zonneschijn.En ‘t werd bevolen weg te worden, wegvan […]
het had de ogen en het gaf haarde ogen en de ogen verveelden haar.het zuchtte lucht uit die zij blies. hethad het einde vast maar het einde kwam maar niet in haar. schromelijk. abuis. zo ook alom de winden in de wereldwaaien: het had geluk zei zij en het gelukbracht het deze dag en het […]
het ziet een paar en hoe ze draaien daarvoor het doek en het doekheeft de plooi van de benen voor een ware plooi genomen, een tijdsgewricht. het ziet ze dansen en zo dansten wij, denkt het, toen het nog toebehoorde.traag, toen, trager nog zo lijkt het nu, te schommelen haast, half staande daar voor de […]
de wind streept de vrouw uit in lange lijnenhaar en jurk. een doorsnee engel ontvalt zonog het praatvlak. doodgewone doorkijkbeelden aan de kust. zweefmeeuwen dagtekenenhun plaats windopwaarts, mannen negerendoorgaans het rechte van de langgerekte lijn. het heft het glas vol wijn en zand, want dit ishet lichaam. kinderen meten hun zuiveremonden af aan het uitgevlakte blauw, […]
barst we regelen het benoemen het als het maar in der minne:het heft mij op als zon en jij wordt een naam(ook al strijkt er af toe een vogel neer)een strandenloos glanzende pingoruïne, honderden lettergrepen op zoek naar hun zinnenklanken in monden die niet weten hoe te beginnenhet drentelende zwerven van een vuilzak in het […]
over de vlakte die onze vlakte is, ligt het veroverde vlakke in de wind te drogen en de geurige hersenschimmels vliegen ons bij het verkrampen in de ogen, alsmede de rode kristallen van de woordenmuur, de slierten scheldwegverf uit de grote hebgoederenpot, het rozige balken van de verknechte dieren, de gekraakte libellenvleugels, het zwarte schopschoenenleder… in […]
de handen scannen bij herhalinghet onthullen. ziehier de plooien vanhet afgerukte kleed in marmer. ziedaarhet houterige opbloeien van afgehakte tepels. dat het haar land pardoes in het jouwe laat vallenen dan het weke op jouw barre bodem streelt, isjouw geluk. het brandt en rilt en leestop de stranden, in het opwaaiende zeewier haar immer eendere verhaal. […]
debris van stralen in de mal van laster,zee-uiting van verstikt wit in de blauwe spiegel van het zwart, gij, ekster, grote rimpelgrot van de aardmond, kwabkwab rond de aars van de vorkende god, bij zee de slokop klotst op de kade, diemet de sherrytong van Pessoa, diemet de klaplong van Velimir en diemet de wuivende […]
gevat in de brand zit de vonkzich te vervelen. elk vijfde deelis een uitgestoken vinger in hetalziende oog en zo gebeurde het dat de zee naar sperma begon te geuren; in de nacht was het beland, de langste nacht.het wachtte wel een jaar of zeven. holst. holde, tot het stond. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht […]
de mens is het geheim van het paraat.schaamte, rieten kororo (o nano)! tussen de begerige vingerogen wordenmet brandende touwen de klemscharenvan de odal gespannen: ontembaar is die pracht, rafels zijn het van g*ds hemden woester loeit het en grijpt en golft nu er vanmij verlangen om te sterven wordt verlangd. die papzak zuigt haar nog […]
“De noodklok bengelde in ’t gehucht” het theatrale van de eenzaamheid is het lege theaterwaarin de tijd explodeert: de armen vermenigvuldigen het moedeloze schokkenvan neerhangende schouders;de handen tonen bij duizenden het wit van de palmenmet hun hartstochtelijk gemis en het gat van de mieren;de monden zijn een veelvoud van de mond die zich oefentin het […]
zij, geborgen gloed, het goed dat ze onze ogen doet – Maaike IV Anke slaat heur lange benen over elkaar, de diafane zijdeschuift geluidloos over het oker van haar dijen. ze doet perfect wat er van haar verlangd wordt, volgttot de letter het protocol. ze is het protocol. ze breekt met haar wijsvinger voorzichtig het […]
III – De Stem en de Del import baudelaire.lFdM;import quignard.Délie; kraak hem de schalen, breek hem de schubbeneet hem rauw, hef het roze vol in het licht,ontdoe hem van dit euvel, ontdoe ditstervende stof van uw hitsige trilzang, aanhoor hem, brakke muze, voel hier en nuzijn slapte bij het tasten van uw hongerhoor het schorre brullen […]
II ik ben het nu, ik ben het hier het is de dode, de blinde, de schaduw van het zwijgenin het luchtledige in het beweegt hethet kruipt onder de slechtende roede kleine gewervelde dieren, aas, afvalinfecties, gewemel, het wroeten in het bolwerkde container waar de stank walmt van het verledendezelfde vergasten die nu verzuipendezelfde gekeelden […]
I een binnenste handpen. onduidelijk of geheelafwezig is de bandering (ook de lichtval speelt een rol) “we dienen de letters open te brekenom de klanken te bevrijden” inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
branding, snelle wolkensliertgeur van scherpe dennen en de maan heur felle schijn verbergt de maan. het zijden licht bloeit ragfijn open in de open zee. dodemaansdeken dooft het donkere golven,zo vervluchtigt zij, nevel in de nevel van het leven. ik zal haar likken hoe zij daar te wiegen ligt. ikslaap en slik. komt fluks dageraad, […]
de telefoon staat af : ik ben weg. het lacht. hetdaalt en dwaalt in het wonder dat zij hebben wou. het neuzelt door rottende bestanden naar ietsdat lijkt op haar, een wulpse warreling, een schijn van oude snedigheid, beelden in de hand gegrift.selecteer alles en verwijder. ik paste, het past niet,de nacht is te ondiep, de […]
sprakeloos, van mond en tong is het ontdaan.de armen en de benen zijn er afgepeld. ze zucht. haar lichaam brult. het schuift hetkleed van stilte listig hoger op haar huid, breektmet wrijven, nijpen, strelen de oudste der geluiden aan. antifonen galmen in de klinkers van haar naam. haar vingerswrikken en ze woelt de letters om: het […]
Het gehuil in mijn hoofd benadert het gehuil enhet schrikt en ik haal mijn handen af van mijn vlees. In mijn adem komt nu toch een zwarte stilstand.Uw hoofd draait zich in mij en uw schouders wringen zich door mijn anus. Het bloedt niet eens. De vogelsvallen. Het einde valt uit het einde. De menselijkegestalte […]
[scène: een donkere nacht in het midden van de dingen] zijn hijgen klotst tegen het hoorbare aan zoals olie op zee tegen een krijtrots de zonnebloemen hielden het geen twee maanden:rot in de pitten, honderden maden van horzels erinde vergulde leugens in de zak bij het gelogen goud, elk moment een loting met eendere afloop elke […]
wat zou het met dit lege lijf beminnen? met die handendie hongeren naar handen? van al het licht ontwaardeogen staren in het zwart naar sporen van voorheen,en armen bengelen aan beelden die van lijfjes druipen: spookpijn huist in hen, het knettert onheilspellendals het maar kijkt, het oker van een buik, een schouderof een ranke hals […]
lelijkheid belaagt de zon met harde stralen,licht wordt in de druipgoot naar een stalen duisternisgevoerd: het vat. men tapt er schone schijn van af,in bekers gelabeld maandag t.e.m. zondag, nat schuim bij een kloek opgehouden lach. het kronkelt makin de bak, een blinde witte worm, te glad en tochniet al te zichtbaar, geen kat die er […]
i.m. johan develder jouw frêle knoken staken en jouw stem te diep verzweeg de marteling door vuur,de brand op aarde, die enkel op qui vive en tijdelijk bewoonbaar was. uit dat diepe breekt jouw lach de vlakke tijd volledig open naar het wormgat van dit jou ontzegde heden.o jaren dat jij lachte, kuste, bralde en verzwaktemet het […]
De messteken A en C glijden thans perfectin de wonden B en D. De perforatie looptgesmeerd. Deze ouverture wordt door menig machtig mens geapprecieerd. Zangers worden uit hun zingen verlost.Wat vlinderachtig was wordt van wiek ontdaan.Kordaat de vorst zaagt alle staande tekens af.Het afval gaat met condimenten heel de tafel rond. Het juichen is van […]
“Het eind van alle stof, is in ’t begin te leeren”Willem van Swaanenburg, De Herboore Oudheid “eet niet van uw eieren”, zo sprak hij eerst,“want wat hier beneden ligt, bestaatzoals het boven keert en draait uit slierten walg en dode drab van slecht gestolde tranen. ach, verblind zijn wij door gouden glimpen huidmaar onder ’t […]
als open wondelig ik in mijn gruwelnest.angst? geef hier dat zout. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
220 – zolang het duurt: als je het ene bent, zorg dan voor het andere; als je het andere bent, zorg dan voor het andere. input: Rodin + Héraclite
rot. toen het nog maar plan was, verschoof het al –march in paris, toeterde de belazerde sax –en nu: de lijnen lijken aan geen vlakkenmeer te lijmen, de punten dwalen en het dwalen vormt de vormen om tot brij. in het karkasdat rest van jou en mij, van mij in de jij-vogel,van jou in het wij-dier, […]
de wereld is een lafhartige lusdie losjes rond de roze baby ligt. de jongen ziet het rijzen in de verte nietvan grijze muren rond het spel, het bos. de man plamuurt gedurig zijn ballon,die door gebrek aan lucht nooit stijgen zal. de grijsaard kerft de stenen uit zijn lijfen klopt met bot zijn liefde benig […]
de onmacht is de verwoording van de onmachthet spreken snijdt niet aan, de stilte bloedt in stilte. het spatten van de zinnen op de zuilen van het zwijgenmaakt laag na laag van rot met brokken smurrie aan;kilometers hoog verheft zich reeds het slijmerige schuim. er is geen oor dat de gebeden nog aanhoren kan;er is […]
download contracties.mp3 Mixage & productie: Grapes of Art Tekst & voordracht: dvt Contracties, spasmen van het ik Jij hebt de harde kern van het reine waarbinnen zich het niets schuilhoudt, gestolen van de bewaker van de harde kern van het reine toen ik zei dat ik van je hield en vervolgens heb je de harde […]
in mijn ogen wellen de tranen om de dode zoon.in mijn ogen staat gegrift het leed om de gestorven dochter.in mijn ogen breken open koude zakken vol met bloed.in mijn ogen helt het zinkende schip naar zinken.in mijn ogen klaagt en kraait en lacht de kraai om ons. in mijn ogen danst een lijk dat […]
voor k.j. er zijn de dode handen in mijn handen die haar handen warener is het ros dat rest van de chrysanten, er zijn de wiegeliedjes die verwaaien in de winder is de stilte als de vogels zwijgen, er is het donker midden in de zon er komt een trein voorbij, ik hoor gebeente krakener […]
het wezen van lichtis het duister in jouw zieldat licht wil wezen ontplooi ‘wezenloos’ in Anke Veld’s Dagboek inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
GLANSRIJK er klatert regenop het dak: mistroostig glansthet erg holle land. WITTE RUIS de stilte tuimeltin de stilte op het niets:de lente ruist. st. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
Hij, de zak aardappelen hoog boven zijn hoofd, dreigend: “En als ge nu niet maakt dat ge wegkomt…”. De oude venter schrok, zijn furie tóch in hem. Hij had al gauw een hekel aan het eigen mormel: flaporen, schichten vuur schietend door de brilbokalen, ros van woede. Hij zag zichzelf maar niet zijn liefde. Initiatie van […]
Het enge is het echte in de Vogelsluis. Angst giert niet door kieren. Drie deuren reiken de bezoeker een uitweg aan maar verlossing hier is nooit nabij. Het net voedt het licht voor de dode vader: in zijn schrijn verbrijzelt de tijd het gezin.Zo bengelt er wat buiten binnen steeds, dof met in april een wrede […]
“Je moet het ruimere kader zien” (de Grieken).“Het zit ‘m in de voetnoten” (de Columbia Rivier). <haiku stijl=”kortzichtig”> op rotsen kribbelt langs de vernederde muur de lijn haar verband </haiku> Schoonheid is een tensordoorheen een alsmaar stijgend aantal dimensiesvan schoonheid. (“Pek & veren, Koning Mark!”) de code ‘code’ is het doek dat valtin de lege […]
Breedstraterige slet, zegt hij (spuugt)haar de eerste (derde, vierde) liefde aan/af {een Bartas doet wat een Bartas doen kan } (ik) – Uw verscheidene werken […] hoe helder. De weg is onsbekend zoals wij ons aan de weg bekennen. Het duisterin deze regels is ruis, lichtafval, tijdsslakken. De ervaringsdeskundige (sic) kerft zich open en plakt.Het plakken […]
“I’ve seen a Dying Eye”Dickinson • J547 een oog zwerft hier de kamer rond,heeft elke zin verloren, mist haar mond. zij daalt in hoeken afzij slaat de hoeken om,zij leest gans omgekeerd het dwalen in haar kom. daar strijkt zij neer, vernietigt zichen alles hier wordt niets bij mij. zij was mijn oog: ik zag […]
prison birdcage klankkastdeze kooi is mooi, moi, ik ai, cassandra, blauw aan elke horizon. hij perforeert jouw denken met zijn tong van mauve malaise naar wit wit wit (in twee bedrijven, lentement). cross your legs, regina.my eye’s a finger, ginger. (doe je open, Reine, ik ben het) s = new Date (“Sandra”);muzak.muse (“breng die rozen naar”+ s) ; inputtekst […]
scharrelvoetende bottenkrabbers beboteren de anus van het geheel-en-alverganenede zijteef nijpt zich oogboluitvallende een lul tussen de kersterwtbuikvorsbillengladiolen rijzen paarsgroenbepareld uit het veile bumperkuilenwegdekslijkzweerbuilen barsten geelkoppig uit dubbeltongige wolkenkrabberskratershandafhakkende moslimfanaten rukken armstomperig aan kruisvaarderslontenobameske moskoumietjes tandenborstelen chinamieren van hun kernkoppige erf afstellazuipende neo-evakutlikkers knallen de harige handpalmen op hun caravanplafondkwettervogelverenbedekte profi-literatoren ondertekenen de mediamonopollekensactehet zonnewijf komt […]
Advent? Reclameer de tekst, de herinneringvan een eerdere krul van de s van samenslapen, met de vingers op een tepel. Dat was inbegrepen ja, kijk: ze pinkstert nog wat na.. Krab, in de verlatenheid van het verlatene een kuil voor de eenzaamheid, die ruimte.Dit huis is niet voor jou gebouwd maar je kanhet betrekken. Als […]
We hebben het gehaald, de dag is klaar. Dit laatstenegatief van zonlicht is volkomen hemelsblauw.Lucht strijkt met rook gelaten langs de achterkant,ik krul mijn tong (de gebarsten lippen helen wel). Gesel, slangenhoofd met tanden van karton.Een plakkaat versnaperingen spant zich inspagaat. Pickels, zout of paprika, of hebje liever grills? De angst die ik heb, is […]
De uitvlucht Uitvluchtgeeft het op, stort zichmet loze vleugels in een landschap van nep,plastic en viscose. Het schommelt tussen ik en nog een blik. Het graait naar tabacen een glas. Als er een uit is, in het Uit van ditbuiten vind het dit datwel. Het denkt zich toe, af, gaat het wachten inzonder aanspraak nogop […]