Vormen worden vormen in de vormendie elkaar betasten en omarmentot zij wormen worden voor de normenwaarmee de schrijvers vormen verarmentot een lichaam zonder hart of darmen. In dromen strekt het zich uit in heur haaren strijkt het zingen aan van haar gebaar.Het voelt haar zuiver zingen in zijn handenzijn lijf wordt oog, het leest haar bij […]
Traag is wederom de dag begonnen,donker tastend in een verlaten mijn,nu het in haar, zij in het verdween enhet zweeft in de leegte van afwezig zijn.Nog loom de spieren zijn verkrampt in pijnomdat het nog aan strelen is gehecht.De warmte van het deken is onecht:het heeft alleen haar naam erop gelegd.Een lus rond het niets […]
In de mist, daar waar het te wachten staat,betast het de groeven der gedachten.Het fileert zichzelf van de eigen graat –en de pijn schiet door tot waar zij lachten:dat was alles wat het kon verwachten.Dit land is in een waan ontstaan, vergaan.Wie hecht er nog geloof aan zo’n bestaan?Het had contact in ’t git van […]
Dit licht dat schijnbaar nergens nog gebeurt,dat hier tot niets maakt, alles er voorbij,verzegelt hen met zwijgen om de beurt:twee herten in elkander, niet onvrijhoe zij zich raken, niet, met hun gewei.Zo fel wordt nog het licht, dat het dag wordt,en zo daar liggen zij met lust omgord,dat lijven in elkaar verlopen traagdat niets zichzelf […]
Als de maan zich schikt in het verlangenen komt der meiden lust tot diepe rust,als de wind weer vol is van gezangenen golvenzee haar stranden streelt en kust;als laaiend vuur door liefde is geblust,en alle nijd door ’t land is heengegaanen ’t lijden uit is, om en afgedaanals woord en daad hetzelfde zwijgen is,en letters […]
’t Mist haar lijf, haar adem in de zijne en de eenvoud van de verstrengeling, de eenheid waarin het kon verdwijnen. Het is in zeeën tijd een drenkeling, in het vergane schip verstekeling. Het mist haar lach die het de vrede bracht, Het mist haar huid, heur haar, haar hele pracht. Het ziet de wereld […]
Hoe alomvattend niet is één gebaar,het strelen van haar, een kus op een wangen plots is alles hier en zonneklaar:één lot verbindt hen onder zachte dwang,de wereld wijkt en zij staan naakt en bang.Het is niet hier, zij is niet langer daarzij lossen op in dromen van elkaar.Maar niets beëindigt ooit dat ogenblikzij blijft een […]
Het raakte haar: de woorden schoten los van elke zin en letters verdwenen in de flits van genot: ring in het bos waar niets nog ademde. Zacht het wenenvan de nacht fluistert heel allene dat het ene is verdwenen. Heilsfeit: de eeuwigheid spleet open in de tijd. Verlangen had het uit zichzelf gebracht, verleden tijd […]
Het schrijft haar neer: zij daalt in binnenrijm, haar huid is als een glijvlucht vederklank die in het stralen strandt van hun geheim. Het bergt haar naam in bladen zilverrank, haar letters druipen, nat van minnedrank. Men kan haar lezen hier, maar de woorden zijn slechts sluiers, knopen letterkoorden tot alle tekst in haar versleuteld […]
