“O, der Wansinn der großen Stadt, da am Abend / An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume starren”Georg Trakl – An die Verstumten Grotesk doorschoten grauwe berg bederf. In plas en blik vergeefs een spiegel zoekt zich het mismaakte: de stad lijkt van verf. In de kelen gorgelt waanzin, men vloekt omdat het feest te vroeg is […]
“Schlaf und Tod, die düstern Adler / Umrauschen nachtlang dieses Haupt”Georg Trakl, Klage Slaap en dood, uw zwarte zeilen ruisen en vermalen worden ’s nachts in het hoofd woorden tot korrels, letters tot gruis en buiten stormt het Niets, stom als beloofd: koud en stil wordt het leven weg geroofd. Lijven rijten open op de […]
” Wenn es Abend wird,Verläst dich leise ein blaues Antlitz.”Trakl, Verklärung Blauwviolet met purperen vruchten vouwt de avond zich langzaam de handen en vogelzang waart weids door de luchten. Streng de nacht bekruipt de trage wanden en zon bloedt uit in wazige randen. De peulen der graven barsten open in het wit van de maan. Lijken lopen […]
Van het gebeuren meende het dat het geschapen was, en van die schepping dacht het zelf het doel en de betrachting, ja, hét van het te zijn. Tot plots, o stille dag, gezegend uur, toen het het echte zag. Het echte heeft geen naam en ook geen doel. Het echte is niet iets, niet eens […]
Nu het zich afwendt van het bestaande,vindt er vreugde plaats en tijd. Er ontstaatgelegenheid, ruimte voor wat gaandeis. Het bedachte was slechts wrede daadwant verstokte woorden koesteren haatvoor wat hen van het onbestaande scheidt,omdat hun zin nooit naar het echte leidt.Pas wanneer LAIS hen klank en waardegeeft, laten zij voldaan en zonder nijdons vrij en blij, […]
Het wrede ik ontdeed zich van zichzelfen werd onzijdig het, categorie,decimaal bestaan, een tien zonder elf,abstractie van de spiegel, weg van wiehet ziet, zag, gespiegelde reflectie,beeld in een regel die elk beeld ontkent,spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend. Als haar ogen het tot man herlezen:tot marteling wordt lust, en vorm weer vent.Zo vast is het vrij, zo […]
O kwade wijven vol van nijd en spijt,hoe wrang uw tongen rollen in hun hol!Hoezeer het schrokken van uw haat u leidtdat u zich in uw gal verslikt en boluw rode hoofd laat draaien als een tol,dat zweren van verwijt te barsten staanin uw bevroren schoot, tekort gedaandoor het wier pen u nu ter dood benijdt,omdat het u bij leven koud liet staanen […]
De keuken is nu keuken.De living is een Thai. De straat is opgebroken, men stapt in puttenbij het gaan. De apothekeres is jolig nog maar schriel en oud,haar zon verft zwarte ramen goud. Er waren doden rond in Kessel-Lo:ze dorsten allen naar zijn bloed. De reiger klapwiekt statig in het park.Het kust een lief, zij […]
Donker en rood en traag gaat alles dood in dit stilmondig begrepen heelal.Van rot vergeven en van nijd en noodklemt de mens zich vast in eigen val,gefnuikte lusten in een tranendal.Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal:er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taalde vriend niet die verraadt, en god vertaalttot rot dat […]
