TIJD zal het haar dan nu met deze zomerdag vergelijken?eerst, verlaten in het donker, verlangt het naar het licht.het ziet hoe ratten vreten aan de wallen van de nacht.het glijdt altoos somber weg en verder nog naar nooit. daar staat zij plots, haar bloesje los, en stralende.het ziet hoe het in haar en hen de […]
LUST er komt verlangen in de zee van het verlangen,een draaikolk van lust in het golven van de lust:enkels vormen enkels in het water en het zand.het treiterkleedje deint omhoog, en valt nat neer. nog half aan land omrandt het maanlicht valshaar zachte lijnen, werpt vage schaduw scherpop algen, schelpen en botte ribbels in het […]
mot een zwerm gesternte er omheen en het is kernvan niets, en niets is het heelal. ongezienis het er licht, de lege weg voorbij het eindevan de weg. op doelloos draaiende spaken spalkt de tijd haar tikkel-tokkel van het vuildat willoos waait, het stof op gore straten.stem schroeit in de sneeuw, kroepoek snijdt op de […]
HET het houdt van verval, het trage ontbinden,de graduele neergang van orde tot aarde,water en slijm, het kleven van woordenaan handen ontdaan van hun grip, vuur dat vreet aan molm, gebinte van kerken,donker gewemel diep in een crypte, barsten,glasbreuk, stofwalmen, wormen, ratten, steenslag, roest, gelig vet in de kromme hoek van het blad. het is […]
‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’Ovidius, Metamorphosen I, 5 chaos was alles, geen woord benoemde leven,dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee,mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even.verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee. aarde kleefde niet in’t duister, geen zon was daar,geen kring van […]
haar lijf is koude vlam, heur haren vuur,haar lippen zee waarin ’t verdrinken wilhaar ogen licht dat geselt en bestuurthaar huid is rein, dat maakt het aardse stil. het wil haar wereld zijn, vreugd’ én pijn,het wil alleen in haar bestaan, het wil alleen haar zoenend het nog zijn, het wil in haar als het […]
droomdood. de zon spat open in de beide ogen,en het ziet het licht dat achter al het zwarte ligt. wel wel. zo zo. het was me wat. voortaan de dingen schrijven zelf wel hun gedicht. en zie: de mensen zijn weer blij en van ’t gedoe bevrijd;er is geen leed, de kinderen verdrinken niet;er zit […]
het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, erwas geen plaats om bij elkaar te zijn.maar elk moment maakt krullen in de tijden ’t heeft alsnog haar […]
“I dream of journeys repeatedly: Of flying like a bat deep into a narrowing tunnel Of driving alone, without luggage, out a long peninsula” Theodore Roethke – The Far Field Het open veld is weergaloos. De aarde raakt de aarde aan alsof het aarde was, stof van het bestaan. De zee is zee alsof de […]
