constant Constant is steedshet aanbod van beweginghet ogenblik nabijwaarop de vraag verstomt. Kelkdie je dwingt zich om te keren:een bodem schilfers dwarrelt neer,leegte na het drinken, magerman,die op de winterhuid van stratenslijm en rot als goud verteert. Vochtdat in vertwijfeling haastzich opwaarts door de poriënmurwt: verlangen wordt angstvan het moment dat jeverlangen vangt en meer verlangt. […]
’t Mengsel mens wil van zijn vrijheid blijven dromen, en morrelen aan de sloten, wijl elk ander dier van schrik verstijven zou, omdat heel klaar de dood besloten ligt in waar het in leek opgesloten. ’t Kille lot heeft in de mensillusie met de tijd catastrofaal een fusie aangegaan, en zijn zou al ’t bedachte.Zo, […]
Het ziet haar lichaam zwemmen en in de data wordt het lijf een school baleinen. het maakt het bont, gemengd met hinde. meewarig de zwijgende dolfijnen gebaren: weinig vin en veel venijn. En zout legt de zon van de zee op zijn huid, en roepende scheepshoorn, zeemeeuwgeluid. Wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel […]
Het licht was een cirkel en in dat licht zat heel blij het licht zelf, een vrolijk wicht. Naakt zij was zeer zedig als licht in licht, en wind speelde wind met haar in het zicht. De ogen vol onbegrip stonden dicht te treuren bij het onhandige hoofd: het leek geenszins op wat haar was […]
Nu het dit zegt, zegt het niet hetzelfde dan als het zegt dat het hetzelfde zegt, want als het spreekt, zegt het nooit hetzelfde, hoe vaak het ook dezelfde woorden zegt: het beweegt immers steevast daarvan weg. Woorden reiken ons vanuit bewegen onbestaande stilstand aan, waartegen alles helder lijkt en goed begrepen. Maar de woorden hebben […]
CCCXXVIII glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt er zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven het skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot waarde […]
CCCXXIX een einde is altijd een nieuw begin. brede golven wind doorlopen de lucht. een teder omgekeerde kreet wordt in het bed met haat en liefde opgelucht. het zucht. genot, van lijven korte vlucht, heeft net de angst met lentelust vermoord. het had te lang aanzien, te vaak aanhoord: handen, ogen, droefenis en […]
CCCCXXVI verstoord door van vergeten gedachten de korsten, de kuilen, de keien, de betonwonden, ontwaken haar krachten. winddoorwoelde zeewalg opvrijende is d’ erg irritante, bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje). blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje. invoer (2017) – rev. dv@CEA
een goed antwoord is een betere vraag. de wereld begint waar de taal eindigt. gedachten zijn ficties, een trage laag bovenop de snelste weg naar inzicht: gevoel dat onderin verloren ligt. geen ding bestaat. geen dreun wordt ooit gehoord. groei gebeurt en stopt niet bij een woord. er is geen enkele gebeurtenis (een vraag is […]
