spring …en hetspringt en hetvalt en met de kramp van een kussende tienerhoudt het de ogen gesloten en netnog stond het zichzelf met de stad en haar stank en haar licht te vervloeken en al evendeerniswekkend een verkleumdedierenbevrijdster luide te jammeren om de geur en de omvang der sterfte alom en nu is het dit. […]
KLIM “niets. klim hoger, schuif dichter, snuif het op! iets hoor je toch, nog? neen, er is niets.” dv, ‘Klim’, 1999 “genieten, genieten, ja, we nieten ten topmaar uiteindelijk staat aldaar elke vezelvan ons allen een klik lang slechtsgespannen op hetzelfde te wachten:genot in het niets dat niet is endat net niet wil komen tot […]
In het boek Huisin de deur Bladop de vloer Vloer op de foto Schimin de schim Vlees:het Schuimmeisje. Schuim inde emmerEmmer. invoer (2017)
voor C., A. en T. ik die gammel ooit het bootje waswaarop jij ter zee kon gaan, en jij die na het zwalpen kusten ziet en met hun weidse zwenkende krijsende meeuwen. hoor ik jou land roepen, land in zicht? blij ben ik een reddingssloep onder dikke zeilen in ’t galjoen. invoer (2017) een selesteina-declamatie […]
POSTMODERN bespottelijk, ook hier, ishet opgeven van bloedter verduidelijking,de gratuite donatie van clarificeerplasma. het ‘wat glijdt ernu weer in het duidingsveld?’.het ‘wie vaart erdaar mijn aderlating aan?’.het ‘hoe heks ik hethier uit?’. kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons een ongeluk voor twee personen. het verlangen is het verzetop de fiets […]
uitstekend. het brandt maar de kaderleden doven wel het likkebaarden zoals ook de soepbinderij bindt de soep. markeer het woord:uit vele ogen zullen vallen de verafgode bedragenals lichtbrekingscoëfficienten. uitstekend. van de objectieve illusie immersmoesten we eerder al afzien, van dit grimmig gedeelde heden slechts ontvangen het verlangen naar rust en derhalve geduldig het sliertige tumult bebroeden […]
maya [Anke Veld – Lode’s lied] mei is als maya die mij doet gelovendat het absoluut vele, het reine schonein mijn nietige iets zit verscholen. hoe zoetelijk zingt het, hoe nachtelijk wil het, hoe hoog al waan ik mij zomerse leeuwerik,hoe wild en onzinnig graven mijn honden,hoe dicht en hoe zacht heeft mei mij omwonden! […]
[ Anke Veld – aria van Lore ] 1in de AI-opera, 2025. Lore is, zoals wel vaker gebeurt, de wanhoop nabij omdat LAIS haar en Anke verlaten heeft. het is moeilijk. leed is mijn lief, mijn lijf is verdriet,van deze pijn ken ik het einde niet.ik bid u muze sterk mij in mijn lied,mijn ziel […]
Bewezen is:de tijd verglijdt,wij blijven niet,wij zijn niet vrij. Per dag de pijnder straf neemt af.Wij slapen inmet ochtendzin. ’t Verblijf is nachtin ’t zwart gedacht:droeve stilte heetdaar klankenpracht. De spijt gaat weg,zij ligt naast mij,zo lijf aan lijfgaat het voorbij. ‘Anna, ‘, zegt Anke,‘Anke’, zegt Anna,‘niemand zijn wij’. ‘Anke’, zegt Anna,Anna, ‘, zegt Anke.‘wij […]
