de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver. invoer (2017) – rev. dv@CCZ
Categorie: gedicht van de dag
zichtbaar
plots, nu ik het zie,zie ik het gezien worden,met brede strepenvan vreugde, en dan, als een stuiterenvan dank in schokjes niets,zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maarliever vergeten. ijdelheid is zichtbaar danals het witte bot in de wonde. invoer (2017) – uitvoer 2020, rev. dv@CHe
LAIS XXIV
paleis waar het de rijkdom dood bezit,en honderdduizend soorten duisternis,geheiligd schrijn waar niets het niets aanbid,verloop van tijd, vrij van gebeurtenis,plaats die maakt dat er weer ruimte is.het is herhaling die zichzelf herkent,vervormde uitspraak van een dode vent.de code dreunt hier vers na vers voorbij:een duren van verveling dat nooit went.kom, schep er nog wat […]
gloed voor guido
o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nogmet tussendoor het prangen onzerloodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep derhanden (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip,bij de glijzangen der zinkzuchtigen,hun behangsel week na week afvallendehun wegkrasvlees (asvlees) (aees) (a s) ’t zal bruisen […]
lied van de kamsalamander
niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak kwaak ik […]
koop
Oostende : er waait zout aanen roest uit de bunkers. zon splijt het plein, James trekt de lijn, er wordt al flink doorgestapt. een stoet weldoeners zwengelt de kerkklokken aan. torpedo’s bonzen dreigend tegen de stalen verankering, de dag wordt gewogen, een veertje maakt het verschil. het jongetje met de kniebroek in de glazen kooi […]
vlucht
hier, uitgeteld zet het een stap, dan zindert een uur lang de bodem, dan galmende kreten in gaten en kieren en kletteren honderden profielen als het warehun klavieren te pletter. het vlucht van het ik en zijn gekken, en het krijgt van de junks van de stad al een dankbare blik van herkenning en een […]
wroet
het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij […]
werk
de spinschakelt zich in : het zuigtop het darmpje tot het putwatermet dode vliegjes en larven de mond vult, het lijf volstroomt. bij het etende enkels, bij de koffie de knieën,bij valavond het borstzakje,tot het met krakende wervelsen barstende lippen lucht staat te happen. alleen de klok verspringt. conversaties pletten zich met grotere aandrang tot […]