mijn ik is een eendje dat dobbert en dobbert ’s nachts op de vijver alleen zoals jij het regent, het regent want heel het heelal weent om het eendje, maar het eendje is blij jouw ik is een eendje net zoals ik zoals jij jouw eendje is vrij het mijne is blij maar dat alleen […]
het graf is geruimd. erzijn dingen gebeurd, dieniemand achterhalen kan. de eeuwen verluchten,de hemel verkleurt.wat lust was, wordt roest, de dader bekeurd. slijkverdwijnt in de stroomvan het slijk en de stroom. invoertekst (2017) – rev. dv@CBN
het lijfde zich in en had berg op het lichaam en op de berg van het lichaam was zij idool maar het was toe, dicht, af en het blonk zoals een met koper omkaderde spiegel. toen kwam er een barstje, de uitstulpende schilfers vernikkelden hun zwart en op een dag bleef het licht daarin haken. […]
“Meisje en instrument paren als dieren.”Gerrit Achterberg ook al gun je hem de maaltijd niet,hij mosselt je, secuur en minachtend zoals enkel een Hollander dat kan. waarom nog dit aantijgen? dit, dat jou de schelp uitpulken helpt niets, niemandal. met lezerslust vermengdrotten de honderden waangestalten waarin hij jou verletterde. in heisa, in hema en heijn! […]
een lor met lachgas in je mond gepropt, touwen van jute maken schuinse groeven op polshoogte. het bloedt uit in de ruimte.er stollen spatjes op het tapijt. niets kan hetveranderen nog en niets verandert wat het is. de werkman? wat hij ook doet, het bindijzerroest. hij schuift stil uit het huis, verguldtzijn zwijgen als oorlogsbuit […]
bij de schroeiklank van schalmeien,in het blauwe suizen van de lucht,in dit één en al omkransend stralen,in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefdeen de woordenetter van mij af.leg mijn falen bij het falen, vloeken schrijf jouw naam bij op het graf. invoer(2017) – rev. dv@CBO
1. met de auto de barstribben schuiven, het trilbeenslaat het breekhart in, de uitzang Uitploft het brein uit in reguliere wolkjespluis en zie: het exiteren verzelfstandigt. dan,middels een radicaal herdachte omvormingvan de aleatorisch omzweven singulariteitdie het is, treedt het ik zelf buiten zichzelf, vervoegt zich bij zijn onzichtbare vermomming. dit is precies zoals het deksel der […]
een hoopje nog en het iseen mootje meer en het iseen enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragende mannen dragen het lichaam dat de mannen dragende bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violenhet einde stuitert op het einde der spiralende hond blaft […]
indien wij het huis niet bouwen, werken zij die het huis bouwen vergeefs. wij zijn zij die het huis bouwen.het huis is het bouwen.het bouwen is het huis.zij zijn het die het huis bouwen. vergeefs is het werken van hen die het huis bouwen, indien wij het huis niet bouwen. zo is dat. in de […]
