Het geurt want open borrelen de geheimen & het stinkt want bloot ligt het mysterie & het sist: de volkeren vloeken want de kans op een einde met fijne slierten & neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de Apocalyps, blijkt al jaren terug onherroepelijk gemist. 2006-2017, uit “HEMELNETLYRIEK […]
Bespottelijk, ook hier, is het opgeven van bloed ter verduidelijking, het geschonken plasma als clarificatie, de wanhoopsvochten: het ‘wat glijdt er nu weer in het duidingsveld’; het ‘wie vaart er nu de aderlating af’; het ‘hoe heks ik het hier nog uit’. Kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treed binnen, bestel ons een ongeluk […]
en wij lopen lopen wij niet oofdloos ? met de splijtnekken zeemzoeterig druipend van eigenzang? met de soeplepels choco-mousse schietend naar anderen? met de armen kruiselings gebonden op de kwabberende vetbuik ? en wij hebben hebben wij niet uitgesproken de neiging (wilt u daar op de laatste rij het licht effen uitknippen dank ) te […]
stoelen weiden ramen flessen plassen palen struiken wegen takken raven huizen boxen winkelstraten overwegen het reklamezeulen stokken blazen stoelen weiden ramen vijvers beken bomen slapen samen tuinen hokken koeken auto’s smeren rode tractoren, voetbalvelden en witte lichtbakkonijnen schieten goed op met scheve bloemkolenbollen driehonderdtwintig boeddhisten zitten te zazen het lagermateriaal behoort tot de non-ferrometalen de […]
Wanhoop zet haar schouders onder de precisie Waarmee er naar de vallende regendruppel verwezen Wordt, die ongeveer 200 meter van hier verwijderd de straat opvalt, in een poel van eerdere druppels: n.a.v. het niet helen der wonden, bv., daar waar ze geslagen werden of de onmogelijkheid van het vergeten, zonder meer, of de herhaaldelijk weerklinkende […]
De vijver bevriest niet. Is de eend dan blij? Neen. De eend is in de vijver. 2006-2017, uit “HEMELNETLYRIEK – Lyrische teksten van vilt.skynetblogs.be 2004-2007” P.O.D.-boekje in voorbereiding De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een andere dv-tekst met dagelijks een ander dv-prentje. (gelieve taal- […]
als ik het zeg, luistert men niet.als ik het dicht, leest men het niet.als ik het teken, krijg ik een koekje. als ik een fout maak, stuurt men de honden, de jagers, de beulen. 10-07-2017 uit ‘101 Eigentijdse Aanroepingen van de Muze’
“Blossveldt 112- Herakleitos B48” dv 2017 – ink & water color on paper, A4- €40 not a copy original handmade unique piece of creative trash! Duid nu op de vingertop die in de folie drukt met rode stift het ijkpunt aan, waar plaats & tijd precies een uitspraak lang & voor ’t blijken […]
“B84 -Blossfeldt #27” dv 2005- 2017, ink, pencil & water color on paper, A4, €40 Het span trekt de kar. Op de top briesen paarden. De kar duwt het span. 1994-2017, uit “123 Manieren om Herakleitos te Lezen” De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een […]
“A0 -Blossfeldt #149” dv 2005- 2017, ink, pencil & water color on paper, A4, €40 Vertrekkend uit het eensklaps toegeslagen donker toont het wat het toont aan hem die net een vorm van weg ontwaarde, op het punt staat te dalen, zich bij de dalenden op te houden en zie : de weg is […]
mijn standje op Mestfest 2017 TUNNELVISION Een mondvol spuug & bloed dat kelderkil een tel zijn kin aankleeft, glinsterend oplaait in een naaldje Napolitaanse zon : felst bevochten landkaart is zijn avondmaal dat even van zijn zwart op doodsprekend bleek & dun gezaaide stoppelbaard niet scheiden wil. Ik heb geen land & bovenal, sprak […]
Werken van Catherine Buyle op MestFest 2017 LEMMET Zilver draaiend blinkt het ijl & zinkt verstild de weide in. Op de worp na gleed het heft je glad de hand uit. Wat het inhield, werd je nooit te los om te bepraten, verraadde nooit van angst zichzelf, hoe vast het in je lag. Was het […]
het ‘bureauke’ van Ilse Derden op Mestfest 2017 SPIEGEL Ligt er wel degelijk, onder het draagvlak, soutane die blauw de blik ophoudt & in haar ruisen laat verwijlen; ligt er vereeuwigd, onbewogen toeverlaat, nu je haar indaalt, haar zijden nachtverhaal onderschrijft & kwijlt als gek van haar, de zeewaardigste herinnering haar hoofdschuddend ophaalt, uit […]
In vreze om larven die minzaam ebbenhout tot zwartste nacht vermalen, wanhopig om regen die de witte twijfel voor de vraag van antwoord dient, & rillend om warmte die het geroofde ei gaaf de grauwste bek uitstoot, kokhalzend het leven aanbeden als de dood voor jouw aalgladde dageraadswoorden. 1992 De serie ‘Gedicht van […]
‘naar Blossfeldt #210’ dv 2005-2017, ink pencil & water color on paper, A4 – €40 In laaiend vuur verworpen neemt het droge blad van lucht, vuur & aarde alle kleuren in zich op & zweeft. Het krult & weegt zich al krullende af. De roos vergeelt tot tere flinterlijntjes waar de zon in trilt. […]
‘MestFest-a’ dv 26-06-2017, bister & ink on paper, A6, verkrijgbaar op Mestfest 2017 Paleis waar ik de rijkdom dood bezit, & honderdduizend soorten duisternis, geheiligd schrijn waar niets het niets aanbid, verloop van tijd, vrij van gebeurtenis, een plaats waar slechts voor leegte ruimte is. Ik ben herhaling die zichzelf herkent, vervormde uitspraak van een […]
inhoud amper heeft het kleefkruid impact evenwel meteen: de woordnaad ligt ter vingertop. categorisch lost het op in velden prittstick & sauzen bolognaise, maar toch geheel gespletenheid is het, gelijkenis & onderscheid, concordant & discordant uit één het vele, het vele ook het ene in. (de bloemetjes op groene ballen zijn klein & wit). 2017, […]
jouw lichaam ontvalt mijn vingers & zinkt het vormeloze in. jouw zucht verwijdert zich in beelden die vervagen. jouw hals is nog een vale waas van licht, ik durf de ogen niet te sluiten. koude die niet wijken wil. kale takken tikken op het raam. de frigo slaat aan, jouw adem is ondertoon. de honden huilen, ruiken al mijn bloed. weerspannig draait de wereld dol in mij, de gronden willen weg van ons, de zeeën walgen wee de stranden aan, een rode zon doet teken naar de maan: geheel de naam van dit bestaan moet nu maar uitgesproken. onder slagen zal het ongedierte verder gaan. 2009, uit ‘123 Manieren om Herakleitos te Lezen’ De Praktijk van de Vrije Lyriek vergt jarenlange training in het […]
Met het ene roze handje in de heup & het andere hoog alsof er in de haar omringende ruimte een belangwekkende scheidslijn viel waar te nemen, in een niet aflatende poging om het halsstarrig fluitende herdertje van zijn berg neder te laten dalen, draait, op vastgestelde stonden, in schokjes de herderin weg & weg van de noodzaak haar beweging te moeten aanzien. De herdershond, met ere arm aan pootjes & zichtbaar gammel op zijn sokkel blijft als een hond geolied glijdend rondjes rond haar doen. Van het vlugge oordeel over de gewichtigste zaken, verlos ons heer. 2000, uit ‘123 Manieren om Herakleitos te lezen’ De Vrije Lyriek is een programma dat zichzelf al lopende verder programmeert, een bijzonder kwaadaardig virus dus. Niks helpt. De serie ‘Gedicht van […]
Ik ging buiten. Je laat de warmte toe, eerst je enkels, dan je rug, je hele huid. Springstoffen razen in containers over de autosnelweg. Op de middenberm staat een stekelhaag. Heel erg luid roept het meisje in de blauwe bikini dat ze haar teen aan een kei stootte. De herhaling herhaalt alleen zichzelf. Schimmen van oude mensen schuilen achter het behang. Je wil er niet te veel van zien. Een ijsschots stuikt met veel geraas de zee in. De plooien in je huid verraden hoe je huilde als baby. Muziek verzet zich tegen de stilte die ze zelf creëert. De Efesiërs kunnen zich maar beter ophangen en de stad aan hun kinderen […]
B60 – B32 Een trede lager is het beeld, versluierd in de geur van zachte zeep en lijf, het glijden over het chroom van de leuning, de opwaarts zwevend neergelaten slanke hand een oogwenk hangende, verscherpt door een plotse inval van licht op de leuning van het soort dat zich niet noemen laat of van de god de naam wil dragen, stokt & dreigt dan je in je val, het in je haast ternauwernood de rand aantippen van de treden die je liever overslaat, te vellen, je als een kattenjong ter dood op de blauw gevlamde steen te laten smakken van de inkomhal, waar het zich balde & wonderlijk tot de woorden ontplooide : de weg omhoog, omlaag, is één & dezelfde. uit ‘123 Manieren om Herakleitos te lezen’ De commercie reduceert de Vrije Lyriek tot het minst interessante stadium van haar proces, haar afval: een […]
ONWEER Hoe helder kan gehurkt bij nacht nog de lichtknak in de loop geblazen worden ? Hoe blauw nog bij het vervagende, de schaduw van een ver verschoten pijl ? Wie spreekt nog dit graf uit en welk masker afdoende voor het nakende geslechte ? Soms, gruwend, hul ik mij dieper in de plooien van […]
B55 bijwerkingen van de zon ‘proton ta peri tas archas’. Aris. Fys. 184 a,15 tingeling van dingen zo floepen hier de schermen aan & op als daken richten zich in lettersneeuw verpakt de klanken. ik stroom er in & uit met resten oceaan, mijn vocht hertaalt zich naar zacht gefluit of ruis. koel een oester […]
Pribramiaans “He [=Karl Pribram] believes that conscious experience is the act of correlation itself and that correlation occurs in the dendritic structures by the summation of the polarisations (and depolarisations) through the processes in the dendritic networks” Jeff Prideaux (WCU) in “Comparison between Karl Pribram’s “Holographic Brain Theory” and more Conventional Models of Neuronal Computation”, […]
Het dier spreekhoofd, huig met bloed omwonden, voor haar buig ik, asklodders in het brein, zij, die mij de tijd heeft aangebonden, in haatvuur gebrand tot korrels pijn, angsvisioenen uitgepuurde schijn van wat ik in haar droomland moordend was, slijmrot nu rond een valse vloed van glas die mij rijst in de uitgezongen keel, haar […]
AFWEZIG Ik hou niet van je, ruik je haren, voel je huid de hele dag, dus hou vannacht je benen stil, je mondje dicht, terwijl ik graaf & schraap & ril. Ik ben nog nooit zo niet verliefd geweest als nu op jou, maar nu je naam nog zwart geblokt mijn kop naar jou vertekend […]
Besluitend bij het melkvlammen de grafadem in zweefmonden het tonggolven o bulkende zaadstulp maar bewaar:heilzang gaat bij sluitselpijn in de stemspleten knellen, juffrouw! het hert HMS Spanningsberger – te jong achter de sterfspijlen – indien afwaarts de tranenvloed éenogig blijft – de dijen bekoren de dijen de dijen bekronen de dijen de dijen bekreunen de spil […]
HET LEED DER LAGE LANDEN voor k.v.g. Een duimbreed telkens schuift heel wit het schip de kustlijn af & aan van Nazaré. Haar voorbeeldig getaande huid is door het blauw boven de duin zo scherp omlijnd dat het afdrukbaar is, op de gekende tegels, bv., waar hetzelfde blauw dit land is ingebakken & zich onder […]
KLANKKOORD (voor i.d. & a.c.) er is het witer is het zwartwe lopen er verlorenhet oog valt immer tussenin het wit is hard & oogverblindendhet zwart is hard & ondoordringbaar je komt niet uit het zwart (het is te hard)je komt niet in het wit (het is te hard) ik ben het wit & we […]
BLUE DELIGHT in zonnedwarrelstof je blauwe blouse kronkelt even & vuurwater sprenkelt op het zuchtkussen hier, sist op het harde aardse daar, lost op in dit azuur jouw huid maakt in mijn handen blauw geluid & ondertussen speels een teenpunt hangt aan zweefpantoffel te bengelen hangt aan teenpuntertje hangt aan (wollen sokken willen wollen sokken) […]
DROOMDOOD De gestalte die je was, daareven, de wandelaar die toen halt hield, zich omdraaide, vervaagt al in het park : wellicht geurde er nog wat, zag je het nog te vatten als verwelkte bloesemgeuren in je brandkast, een verhaal dat afgesloten zijn plaats bewaart, waar het niet eens wenste te zijn. Loodzware, dichtslaande deur […]
Er de moed inhouden n.v.d.r.: het onderstaande gedicht gaat wel degelijk over: het niet helen der wonden de onmogelijkheid van het vergeten de herhaaldelijk weerklinkende roep het niet Gebeuren van het niet-gebeurde het onafwendbare van de grijns (van waar-las-ik-dit-eerder) het ons Wanhoop zet haar schouders onder de precisie waarmee er naar de vallende […]
Proper vers In het boek Huisin de deur Bladop de vloer Vloer op de foto Schimin de schim Vlees:het Schuimmeisje. Schuim inde emmerEmmer. 03/12/06 De teksten de Vrije Lyriek zijn constant in hun ongestadigheid. De serie ‘Gedicht van de dag’ geeft sinds 2/06/2017 dagelijks, in de laatst bewerkte versie, een ander dv-gedicht met dagelijks een […]
Op water wachten voor C., A. & T. nu is het zo dat ik een bootje was waarop jij fel verkleind ter zee kon gaan & als je dan na heel wat heen- en weergezwalp de kusten ziet & van de meeuwen het weidse zwenken dan kan je heel hard land roepen land in zicht […]
NEEM EEN STAD, PLOOI ZE OPEN I [helicopters vliegen over, geluiden van een woedende menigte] Zeefdruk van een werelddeel : ik heb een vinger in de inkt, leg hem eruit, verscheur de vrede op papier. Gedachtengang waar bij benadering nooit een einde aan komt. Natura naturans, de vinger vingerend in de pappende pap. Doordraven dan […]
ik is in het blad is ruw de bloem isin mijn hoofd en slaat de wereld inmijn hoofd aan flarden op het bladin mijn hoofd vergrijst er een zonen als ik stengel zeg vergaande schepen in mijn hoofd hetblad is blauw de scheur erinis waar de barst begint en ikmijn einde als een kassavan een […]
op alle plaatsen waar we plaatsen plaatsten liggen al de plaatsen die we plaatsten nu onze plaatsen slapen onze plaatsen wemelen onze plaatsen regenen onze plaatsen zwemmen onze plaatsen houden de vingers op het glas tussen de vingers onze plaatsen strelen de stem in de opvlammende hand (het cordon bleu) onze plaatsen hebben niet de […]
I het gemoed Gemoed de zwaarste schotten kletteren bij het plastic waarmede zij een verbinteniskleed in gele folie scheurt af bij de nietjes het gemoed Gemoed harkt zich bij het gebladerte in de woorden, het hapert, het Gemoed hangt niet naar zang het Gemoed ach het zakt en het speelt linnen het spelt & het […]