II ik ben het nu, ik ben het hier het is de dode, de blinde, de schaduw van het zwijgenin het luchtledige in het beweegt hethet kruipt onder de slechtende roede kleine gewervelde dieren, aas, afvalinfecties, gewemel, het wroeten in het bolwerkde container waar de stank walmt van het verledendezelfde vergasten die nu verzuipendezelfde gekeelden […]
I een binnenste handpen. onduidelijk of geheelafwezig is de bandering (ook de lichtval speelt een rol) “we dienen de letters open te brekenom de klanken te bevrijden” inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
branding, snelle wolkensliertgeur van scherpe dennen en de maan heur felle schijn verbergt de maan. het zijden licht bloeit ragfijn open in de open zee. dodemaansdeken dooft het donkere golven,zo vervluchtigt zij, nevel in de nevel van het leven. ik zal haar likken hoe zij daar te wiegen ligt. ikslaap en slik. komt fluks dageraad, […]
de telefoon staat af : ik ben weg. het lacht. hetdaalt en dwaalt in het wonder dat zij hebben wou. het neuzelt door rottende bestanden naar ietsdat lijkt op haar, een wulpse warreling, een schijn van oude snedigheid, beelden in de hand gegrift.selecteer alles en verwijder. ik paste, het past niet,de nacht is te ondiep, de […]
sprakeloos, van mond en tong is het ontdaan.de armen en de benen zijn er afgepeld. ze zucht. haar lichaam brult. het schuift hetkleed van stilte listig hoger op haar huid, breektmet wrijven, nijpen, strelen de oudste der geluiden aan. antifonen galmen in de klinkers van haar naam. haar vingerswrikken en ze woelt de letters om: het […]
Het gehuil in mijn hoofd benadert het gehuil enhet schrikt en ik haal mijn handen af van mijn vlees. In mijn adem komt nu toch een zwarte stilstand.Uw hoofd draait zich in mij en uw schouders wringen zich door mijn anus. Het bloedt niet eens. De vogelsvallen. Het einde valt uit het einde. De menselijkegestalte […]
[scène: een donkere nacht in het midden van de dingen] zijn hijgen klotst tegen het hoorbare aan zoals olie op zee tegen een krijtrots de zonnebloemen hielden het geen twee maanden:rot in de pitten, honderden maden van horzels erinde vergulde leugens in de zak bij het gelogen goud, elk moment een loting met eendere afloop elke […]
wat zou het met dit lege lijf beminnen? met die handendie hongeren naar handen? van al het licht ontwaardeogen staren in het zwart naar sporen van voorheen,en armen bengelen aan beelden die van lijfjes druipen: spookpijn huist in hen, het knettert onheilspellendals het maar kijkt, het oker van een buik, een schouderof een ranke hals […]
lelijkheid belaagt de zon met harde stralen,licht wordt in de druipgoot naar een stalen duisternisgevoerd: het vat. men tapt er schone schijn van af,in bekers gelabeld maandag t.e.m. zondag, nat schuim bij een kloek opgehouden lach. het kronkelt makin de bak, een blinde witte worm, te glad en tochniet al te zichtbaar, geen kat die er […]
i.m. johan develder jouw frêle knoken staken en jouw stem te diep verzweeg de marteling door vuur,de brand op aarde, die enkel op qui vive en tijdelijk bewoonbaar was. uit dat diepe breekt jouw lach de vlakke tijd volledig open naar het wormgat van dit jou ontzegde heden.o jaren dat jij lachte, kuste, bralde en verzwaktemet het […]
De messteken A en C glijden thans perfectin de wonden B en D. De perforatie looptgesmeerd. Deze ouverture wordt door menig machtig mens geapprecieerd. Zangers worden uit hun zingen verlost.Wat vlinderachtig was wordt van wiek ontdaan.Kordaat de vorst zaagt alle staande tekens af.Het afval gaat met condimenten heel de tafel rond. Het juichen is van […]
“Het eind van alle stof, is in ’t begin te leeren”Willem van Swaanenburg, De Herboore Oudheid “eet niet van uw eieren”, zo sprak hij eerst,“want wat hier beneden ligt, bestaatzoals het boven keert en draait uit slierten walg en dode drab van slecht gestolde tranen. ach, verblind zijn wij door gouden glimpen huidmaar onder ’t […]
als open wondelig ik in mijn gruwelnest.angst? geef hier dat zout. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
220 – zolang het duurt: als je het ene bent, zorg dan voor het andere; als je het andere bent, zorg dan voor het andere. input: Rodin + Héraclite
rot. toen het nog maar plan was, verschoof het al –march in paris, toeterde de belazerde sax –en nu: de lijnen lijken aan geen vlakkenmeer te lijmen, de punten dwalen en het dwalen vormt de vormen om tot brij. in het karkasdat rest van jou en mij, van mij in de jij-vogel,van jou in het wij-dier, […]
de wereld is een lafhartige lusdie losjes rond de roze baby ligt. de jongen ziet het rijzen in de verte nietvan grijze muren rond het spel, het bos. de man plamuurt gedurig zijn ballon,die door gebrek aan lucht nooit stijgen zal. de grijsaard kerft de stenen uit zijn lijfen klopt met bot zijn liefde benig […]
de onmacht is de verwoording van de onmachthet spreken snijdt niet aan, de stilte bloedt in stilte. het spatten van de zinnen op de zuilen van het zwijgenmaakt laag na laag van rot met brokken smurrie aan;kilometers hoog verheft zich reeds het slijmerige schuim. er is geen oor dat de gebeden nog aanhoren kan;er is […]
download contracties.mp3 Mixage & productie: Grapes of Art Tekst & voordracht: dvt Contracties, spasmen van het ik Jij hebt de harde kern van het reine waarbinnen zich het niets schuilhoudt, gestolen van de bewaker van de harde kern van het reine toen ik zei dat ik van je hield en vervolgens heb je de harde […]
in mijn ogen wellen de tranen om de dode zoon.in mijn ogen staat gegrift het leed om de gestorven dochter.in mijn ogen breken open koude zakken vol met bloed.in mijn ogen helt het zinkende schip naar zinken.in mijn ogen klaagt en kraait en lacht de kraai om ons. in mijn ogen danst een lijk dat […]
voor k.j. er zijn de dode handen in mijn handen die haar handen warener is het ros dat rest van de chrysanten, er zijn de wiegeliedjes die verwaaien in de winder is de stilte als de vogels zwijgen, er is het donker midden in de zon er komt een trein voorbij, ik hoor gebeente krakener […]
het wezen van lichtis het duister in jouw zieldat licht wil wezen ontplooi ‘wezenloos’ in Anke Veld’s Dagboek inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
GLANSRIJK er klatert regenop het dak: mistroostig glansthet erg holle land. WITTE RUIS de stilte tuimeltin de stilte op het niets:de lente ruist. st. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
Hij, de zak aardappelen hoog boven zijn hoofd, dreigend: “En als ge nu niet maakt dat ge wegkomt…”. De oude venter schrok, zijn furie tóch in hem. Hij had al gauw een hekel aan het eigen mormel: flaporen, schichten vuur schietend door de brilbokalen, ros van woede. Hij zag zichzelf maar niet zijn liefde. Initiatie van […]
Het enge is het echte in de Vogelsluis. Angst giert niet door kieren. Drie deuren reiken de bezoeker een uitweg aan maar verlossing hier is nooit nabij. Het net voedt het licht voor de dode vader: in zijn schrijn verbrijzelt de tijd het gezin.Zo bengelt er wat buiten binnen steeds, dof met in april een wrede […]
Zie wat ik zag toen ik weigerde te zien.Hoor wat ik verzweeg toen ik weigerde te spreken. Niets van jou is ooit daadwerkelijk beschreven.Niets is van jouw lichaam ooit naar waarheid verteld. Jij weet niet wie jij bent.Jouw lippen sluiten niet jouw mond.Jouw ogen zien niet wat jij ziet,jouw hand heft niet jouw hand. Jij […]
“Je moet het ruimere kader zien” (de Grieken).“Het zit ‘m in de voetnoten” (de Columbia Rivier). <haiku stijl=”kortzichtig”> op rotsen kribbelt langs de vernederde muur de lijn haar verband </haiku> Schoonheid is een tensordoorheen een alsmaar stijgend aantal dimensiesvan schoonheid. (“Pek & veren, Koning Mark!”) de code ‘code’ is het doek dat valtin de lege […]
Breedstraterige slet, zegt hij (spuugt)haar de eerste (derde, vierde) liefde aan/af {een Bartas doet wat een Bartas doen kan } (ik) – Uw verscheidene werken […] hoe helder. De weg is onsbekend zoals wij ons aan de weg bekennen. Het duisterin deze regels is ruis, lichtafval, tijdsslakken. De ervaringsdeskundige (sic) kerft zich open en plakt.Het plakken […]
“I’ve seen a Dying Eye”Dickinson • J547 een oog zwerft hier de kamer rond,heeft elke zin verloren, mist haar mond. zij daalt in hoeken afzij slaat de hoeken om,zij leest gans omgekeerd het dwalen in haar kom. daar strijkt zij neer, vernietigt zichen alles hier wordt niets bij mij. zij was mijn oog: ik zag […]
prison birdcage klankkastdeze kooi is mooi, moi, ik ai, cassandra, blauw aan elke horizon. hij perforeert jouw denken met zijn tong van mauve malaise naar wit wit wit (in twee bedrijven, lentement). cross your legs, regina.my eye’s a finger, ginger. (doe je open, Reine, ik ben het) s = new Date (“Sandra”);muzak.muse (“breng die rozen naar”+ s) ; inputtekst […]
scharrelvoetende bottenkrabbers beboteren de anus van het geheel-en-alverganenede zijteef nijpt zich oogboluitvallende een lul tussen de kersterwtbuikvorsbillengladiolen rijzen paarsgroenbepareld uit het veile bumperkuilenwegdekslijkzweerbuilen barsten geelkoppig uit dubbeltongige wolkenkrabberskratershandafhakkende moslimfanaten rukken armstomperig aan kruisvaarderslontenobameske moskoumietjes tandenborstelen chinamieren van hun kernkoppige erf afstellazuipende neo-evakutlikkers knallen de harige handpalmen op hun caravanplafondkwettervogelverenbedekte profi-literatoren ondertekenen de mediamonopollekensactehet zonnewijf komt […]
Advent? Reclameer de tekst, de herinneringvan een eerdere krul van de s van samenslapen, met de vingers op een tepel. Dat was inbegrepen ja, kijk: ze pinkstert nog wat na.. Krab, in de verlatenheid van het verlatene een kuil voor de eenzaamheid, die ruimte.Dit huis is niet voor jou gebouwd maar je kanhet betrekken. Als […]
We hebben het gehaald, de dag is klaar. Dit laatstenegatief van zonlicht is volkomen hemelsblauw.Lucht strijkt met rook gelaten langs de achterkant,ik krul mijn tong (de gebarsten lippen helen wel). Gesel, slangenhoofd met tanden van karton.Een plakkaat versnaperingen spant zich inspagaat. Pickels, zout of paprika, of hebje liever grills? De angst die ik heb, is […]
De uitvlucht Uitvluchtgeeft het op, stort zichmet loze vleugels in een landschap van nep,plastic en viscose. Het schommelt tussen ik en nog een blik. Het graait naar tabacen een glas. Als er een uit is, in het Uit van ditbuiten vind het dit datwel. Het denkt zich toe, af, gaat het wachten inzonder aanspraak nogop […]
flou vlam flux / voie voail vuil / cupid stupid void / weg wiggle wacht / node nimmer spoiled / ader daver maar / amper ramper stroom / morsen strompel trom / whisper simpel duit / eik wijk lijk / make tale brake / hinder single truut / neus zeus meuse / zimmer zwachtel zoon […]
vernedering verslaving verdaging verdomdvertraging bewering uiteindelijk vergissingschattig verdragen inschatten nihilstroop strop string genoegdoening hik slijm slik kikkerdril strompel dompel toeval goalvernieling betrachting heikel slotlavendel verkavel bestemming paard milieu verslagenheid geaardheid kenmerkstreep sneep lijn achterliggend diepzee kwalkleuren inktvlokken ijs driest drom bekampster scherpboomstructuur tafelwand kist zweer aftands benadering verzwijgen beheer inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van […]
Anima sciocca, tienti col corno, e con quel ti disfoga quand’ira o altra passion ti tocca! Dante – Divina Commedia – Inferno, Canto XXXI vv 70-72 Amylnitriet pompt wat ritmiekin de aderrompslomp: dwang,buislicht op water (op/af). Maanzingende panoptimysticiklemmen en claimen je stampvoet.Onder haarzachte dekbedparaplu’sde peripateken verlipzieken je huid. Oogvol de stompe bloedloemenstuitwallen het wak in […]
4. De zaal is wereldwijdhet zinledige van een zichvan zichzelf bevrijdende herinnering waarin bv. de vallende rijen toeschouwersbij nader inzien geen toeschouwerblijken te zijn, maar telkens twee spelers, een koppel dat vurig in het donker danst naasthet koppel dat danst tot het komt,danst tot het komt, het komt, heter is: kalashnikov,kalashnikov,kalashnikov. inputtekst (2010) Over het […]
3. De jongen lacht, de ogenrusten in zijn lachen en het liedis zacht. De meiden kliederenmet losse kronkels een verhaaldwars doorheen de doodslijnin het leven. Zij zien, zij zien wat het niet ziet: het lijfdat flakkert in de strakke loop van de ontkenning, zijn ‘wij’ dat er geen is. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van […]
Er is geen er. Niets wil dit denken als een daad. Het gebeuren schrapt het schrijven ook en gebeurt, hetspreekt, maar het ontgaat. Verschrikkelijke schoonheidstaat er in het razen van verandering geschreven, hier. Stond. Daar had je het, waar iets haar krasherhaalt. Onafwendbaar schraptdit antwoord hetuit zinnen ‘wiehoudt er nog van mij?’. Wat er zou […]
1. Er welt nutoch een traan, de vaart lijkt uit het vegen weg. Haar ziel verpatst haar ziel aan objectieven: prikjesop de markten van plezier. Ze hult zich lachend in Kasjmir. Een huilebalk op naaldhakken, blindte stampvoeten staat in het hooi, het rubberin aanslag. Stond. Daar. Die bibberkont. Alleen de koude op haar tongwas niet […]
De wereld is de wereld is de wereld niet,want deze leegte kent de wereld niet, zoledig is hij niet. Zij vlamt, zij dooft, haar sterdoorschiet het zwart met knipperflits: snijwerk, bot door hals en polsen. De lachversplintert in gefonkel glas en ijs. Het wijzenis nagels koude die zij door de ogen drijft.Het wil breken, dit […]
een lyrische eenakter (scène: het aards paradijs. eva zit voor een bosschage. ze speelt slangetje met wortels, takken en een dashond die ze lokt met stukjes appel. Adam wil de zonnewijzer repareren maar er zijn te veel wolken. GOD is overal) adam: luitenant ben ikplaatshouder jijniets zijn wij GOD: ik ben generaaljij te banaalniets zijn wij adam […]
god vervelt in de bergen.de nacht verdaagt de dag.de storm aast op de stiltein het oog van de storm. de kinderen krijsen wijlde ouders hen splijten.vlees en bloed kwakt ophet ijs van de zwijgtijd. niets zeggen de schotsen.niets zeggen de stenen.het water zuigt op het ijsen slikt dan het water. de zon vergast ons op […]
je haarpijlen vlijmen vergeten symbolen in mijn lijf en nagels kerven wit op het bot.op polaroidbeelden van het binnenbuikse bofors blaffen uit hun affuiten. offerhoofden met heftige halen gescheiden van rompen hun spermonden doen hun tombade tot verin de pinkscène (de schaar in spreidstand, close up van krijslippen over heel het scherm). suisvogels mig fladderen op uit de gehoorgang en […]
de kraaien buiten kraaien kraai om mij en ton tong tingelong zo floepen hier de schermen aan en ten hemelrichten zich alom in lettersneeuw verpakt de krijtersdaken. ik stuif en dwaal als wind in dat verhaal, mijn nukkenis in ramen witte ruis, mij vierendelende een oester op de tong leg ik te vondeling, verdeel mijn oorlogskind […]
ik is in het blad is ruw de bloem isin mijn hoofd en slaat de wereld inmijn hoofd aan flarden op het bladin mijn hoofd vergrijst er een zonen als ik stengel zeg vergaande schepen in mijn hoofd hetblad is blauw de scheur erinis waar de barst begint en ikmijn einde als een kassavan een […]
ik wil de pegels waterval wel zien bijtenin jouw opgewekte koude. ik wil gaarnede klanken van het zogenaamde zien verstarren tot de letters l – i – e – f – d – e,hoe jij vuur en lichten dooft omdat de nachtjouw lippen siert met het vercijferde. ik wil het ruisen ook nog horen, hoe jouwbeenderen als gruis en […]
de vliegenmoeder heeft vannachtde namen van de maan verslonden.de klanken van de letters zakken uit de scheuren in haar huid. er is ellips van handen, mergeltand enbrand van haar. het roet bedekthet gras in perken, een laagje asvleit zich op de poedersneeuw. beurse kopers willen goden kopen, wervelwinden gooien hen de hemel in. in vuur verpakt, met zwarte ogen […]
het is bijna ochtend dus hij braakt een zonhet vuur tot handen smelt de klauwen om de mond staat van verdraaide klanken bol. hij draafde strak door alle straten gods en hield in verre oorden lelijk huismaar thuis zijn soort is hol.een rookpluim streept de vindplaats aan. zie, aanhoor de dag als promenadedorothea morst met […]
van alle wegen af, de duinen in,puntig bijvoorbeeld, of stompeen keer maar nooit er ergens,zelfs niet amper, doorheen. stugzand. striemen van helm. maar zee dan, ziedende zon ploegt metgodmachtige gloed een dieprodeschittering. elk oog kijkt rechtdoor het oog in maar zie nu dit ijslicht plots lumieren door de kronkelsvan getallen, de straal straaltonbekende radialen van ster tot […]