[moment 36] 23 december 2015. als het spreken kon, het zou zwijgen. de eens zo grote mensengod is heden louter droefenis, verbaal kabaal. er wordt verteld. het heeft de geschriften en de concordanties in huis, gans het kapitaal. elk woord is bengeldraad, het trekt eraan en draden rekken draden uit. het maakt het alleen maar […]
[moment 35] 20 december 2015. er is een storm, de deuren klapperen. de maan heeft zich verscholen, schichtige flarden wolken fluisteren angstig haar naam. het kruipt dieper en dichter bij haar tot het er niet meer is. voor een het is afwezigheid al heel wat. de ramen zijn intact, verzekert het zich. nog een slok […]
[moment 34] 20 december 2015. het, ondergetekende, is patiënt, de dragende. zijn liefde is verlaten huis, zijn daden ziektebeeld. elk antwoord is een vraag naar verder onderzoek, de woorden zijn slechts symptomen, maar ook de ware toedracht is en was nooit echt. het wordt beladen met gebrek dat het nooit kende, vermeend gemis dat in […]
[moment 33] 19 december 2015. de tijd heeft afgedaan. het nu is weg.elke diagnose is meteen prognose: niets voelt het. het bestand is gedeletet. het zwart omgeeft het als gegoten. de kartels niets rondom grijpen gretig in het niets dat het geworden is. waar de woorden liefde, pracht en praal eerder nog stonden en de […]
[moment 32] geluk bestaat slechts bij momenten. het is, net als de liefde, geen goed dat ons gegeven is, maar een opdracht, een dwingend verzoek tot het schenken ervan, aan de ander. hoogst gelukkig is dan ook de mens die zich even weet van plaats en tijd ontheven, en van zichzelf verlost, verloren in de […]
[moment 31] 16 december 2015. uit het ergste leed komt voort subliem genot. uit de wanhoop immers is de taal verdreven: zo, wanhopig leven heeft een zuiver zicht. zo, het ziet zich naakt geboren, sterven, en leest in beelden gans het lot. zo, de duisternis offreert het licht aan uitgelezen ogen en in dat licht […]
[moment 30] 12 december 2015. in de zich tot duur ontrafelende tijdloosheid mengen zich de slierten zaligheid met slijm en slijk tot een slingerende amplitude van genot. niemand, ‘zij’ of ‘het’ of wie of wat dan ook, beseft wat Zij in hen heeft aangericht. ooit misschien, wanneer het zwarte deken van de dood ons overvalt, […]
[moment 29] 7 december 2015. de tijd heeft meerdere dimensies. geschiedenis herhaalt zich niet. geen lijn verbindt een tijdloos punt aan het vaste van een dode blok gebeurtenis. de kosmos is een schatting die elk moment opnieuw verworpen wordt: god was de rede ingebed in de psychose van de mathesis. de mens is niet: twee […]
[moment 28] 6 december 2015. het lichaam dat haar lichaam raakt is algeheel gebrek aan toeval, onafwendbaar als eclips, gehoorzaam aan de wet van elke constellatie en in zijn raken reine ballistiek. de tijd verliest zijn spel. het is zon en haar maan is in zijn stralen goudomrand. kraters verdwijnen, vlekken slaan als duizend tongen […]
