T:P4 IT:44
BKL

T:P4 IT:44
T:W1 IT:50
T:C5 IT:50
T:S8 IT:47
T:P1 IT:34
T:C4 IT:44
T:W1 IT:35
T:XI IT:50
T:XI IT:50
T:XIX IT:30
T:C6 IT:33
T:XI IT:19
Bekijk bericht om te abonneren op de nieuwsbrief van de site.
T:P10 IT:42 – het is wat het was voor het geweest is
T:XXVII IT:57 – de passage verdwijnt in het landschap dat verdwijnt in de passage
T:W7 IT:60 – ‘”niets is vrede”, zei Boeddha, en hij verdween’
T:W4 IT:33
T:W3 IT: 58
T:IX IT:55
“conviction of a transhumanist terrorist”
2 transhumanist entities
“if i had a hammer’ (some instances of stages in the autopoesis of the accursed)’
the content of this website is in the Public Domain.feel free to use or reproduce anything you want in any which way you see fit. dirk vekemans @ CKU 9-3-2021 @4:04 GMT+1dv.public(out);dv.(exit);
juicht juichersjuicht luide en medezullen wij juichen. hoera het verborgene het geluidsafval het warme dekende vette rollade waarin het rode span- en strekvleeshet krachtdadige optreden het inzetten der represailles juicht juichersjuicht luide en medezullen wij juichen. rechtlijnig is de orde van de straatvolle rekken zijn de orde van de winkelen de orde van de pin-ups punaisesen […]
ja ja, ik zie je bij benaderingmijn o is de rouw die ik dien te vermeldenmijn e het naderen in je zwartleren jekkeren de u jouw donkerrode spitsruitentrui. in een droom als de onze kan je niets aan het toeval overlaten.op het kanaal drijven de vleeslappen grijsmet prondel tussen het zogklamp der botenen vale vuurijsjes […]
zij raakt, zo raakt ook haar de schouder blootzij spreekt, zo spreekt ook gras de voeten aanzij lacht, zo licht schiet in de vijver loszij raakt mij aan en zo krijgt zij haar naam van haar is nergens nog herinneringwaar zij gebeurt, gebeurt verbijstering de haarlok geeft de schouder haar bestaande voeten leggen streling uit […]
een weigering geen eind en geen begineen aarzeling geheim er middeninvernietiging een adem zonder zinwaarheen ik ging werd alles zonderling. in golven golft het vlakke van de zeein vlakken tijd de zon danst met haar mee. het eind was van begin de weigeringgeheim er middenin haar aarzelinghaar adem was van zin vernietigingen elk gebaar van […]
volhardende, van liefde uit of wegvan walg, het einde ingesteld als spilen kil de kracht benut van wat verstijftontwarrend uit verval de keer die blijft. het wit? er drijven lelies op het rot.het zwart? het echte zweert uit het genot. rigoureus de polen dol doen lopenvrank de emmer laten overlopenvrij zich uit de welstand laten […]
over de Halys, de Kizil Irmak ik –de helle helmt hoe ik holde hierin het holst van de raaf. open de horror leest mij de horror toe in de hili vanen naar het ravenhart: de draad,de schroef neerwaarts die duwt met nijd de lust in de darmen: het ketent mijop een bed van wantsen en teken.berucht, bekald, […]
Het duister met de kleffe armen slaat de kleffe armenom de natte dag. Diep oranje kleuren in mijn handenalle tonen die ik vang. Er tokkelt iets van toen op slapgespannen snaren, een wrede wals. Giraffen schuren hun hals in het wiegen van een sloom groen. Ik banhet heden uit geschiedenis. Ik schuif de reine ladderhoog […]
in warrel van as rijgtzijn stem haar filigraan. een kinderschreeuw mondtuit in bloedbellen, spat. boven de tafelen rijstde lijvenverzwelger, verzwelgt naakte lijvenfris van angst, okerdijen bibberen, schedels buigen,liefde barst op de lippen. het onmogelijke denkenbezwijkt voldaan tot stof: “ik dwarrel in de groevevan de lineaire tijd kras mij uit je ogenen je hebt je orenvan […]
[SCENE: Zanger Izeganz bejammert zijn lot. op het einde van elk VLAK op Het Pad van de Wenende Nacht moet hij immers weerom een pijnlijke dood sterven om dan ongenadig in het volgende weer te verrijzen.hier richt hij zich tot de Harpijen, een drietal nijdige eksterwijven die zich aan de rand van het bos schuilhouden en […]
de zon verblindt ons danig al des ochtendsde dag lijkt weer een punt dat lijnen mistde avonden verrekenen de nachtenen de nacht dikt slechts de nachten aan. gemis is mist die in de lijven slingerten mijn geest verdwaalt in dat van jou. tel de dagen goed LAIS en tel secondenin elke nanotel ben ik geheel […]
nu de daad gebaart van spartelingen het woord de grijze lippen niet verlaat,nu geen tong nog likken wilen de mond zich achter stof verschuilt gebiedt de stem de lijven in elkander te vervloeienzodat de weerzin van de walg doorbroken wordten de letters uitgegutst in het gelid gaan staan. duw het hoofd in kolkrivieren ondertot de […]
mijn lichaam breektmijn stem versteentmijn taal wordt gruis daken stormen op de hemel afvogels wijken wiekend wegschuim bedekt de rivieren. en afgemeten nu in ijskristaltot klaarte versteven adem is jouw uitgeklaarde hijgenwaaronder donker verzwondenonze woelende watermonden. straks komt de belde bel der verbleektende gong van het levende gong van de dodenen de monden gaan openen […]
maakt
in haar ogen zie ik niet jouw ogenin haar handen voel ik niet jouw handenin haar lichaam ken ik niet jouw lichaam jouw ogen gaven mij de ogen welwaar het licht als git in glanst en danstjouw handen reikten mij het raken weldat ik tastbaar met haar voelen kanjouw lichaam kronkelt heel de wereld ronden […]
auditief algoritmische theater voor 3 stemmen, ITL en Google translate text-to-speech Jij: ik was er al.ik: wat is er?de tekst: in de gleuf van het gekendevindt geen zwaard nog snee of bloed;in de sleuf van het verglijdenis het nakende bekend;in de gleuf van de godinmaakt de waarheid gek of god. zij: waar is er?hij: ja, waar zou er zijn?ik: […]
men danst wel heftig hier
maar al de fut is uit de lier!
moge demonen uw monden bewonenen het denken uw woorden verschonen.moge reine luchten uw lippen strelen tot lussendie de maan en de zon duizendmaal kussen. moge uw lijfjes en leden dan heftig en zwevendte tintelen komen te staan en lillend van levenontvangen de naam die zij wenend omhelzen:geen dood en geen wet zal uw liefde begrenzen. vermijd […]
voor neo,op de wijze van Fairytale of New York van The Pogues de straten vol huizen de huizen te huurde mensen tevreden de vijand getemdde dagen zijn schaduw het eind is het vuurde meiden verwerken de jongens tot vent want de plaats staat niet stilen de tijd werkt niet meede stuka’s gaan komenhet gieren begintde […]
ik wou dat ik jou was dan kon ik mij haten
De vrouw waarop ik draaiis een hemelse sloerie,het soort waarmee je nietof toch niet in haar bed, – Het samengaan van de gedachtenmet het golven van haar onwilbrengt haar zinnen in vervoeringtot muziek die nergens voornog woorden wil. Haar man wil jij alevenmin ontmoeten. NKdeE – voor ‘finis mundi’ – rev. dv@DAb
op het water avondlijk. het water is alleen. ‘dat oude vogels vliegen mogen wedertweeslags wiekend hoge vluchten makenmet hun vogelogen wiegendin de zure zomerluchten boven het avondlijke water’. de wandelaar heeft zich de ogeningevroren bij het vuur van zijn verlangen.letterlijk de letters kerk en staatzweren hun zwart uit in de wenende nacht. zo zucht, bij […]
in deze volte van vernietiging spreek ik niet hun namen uit. dichters begraaf ik in mijn koude dagelijks. hun zwijgen ettert, zweert letters uit mijn monden de namen kleven de leegte van de namen aan de tegels van de leegte die de leegte betegelen zodat er middenin een leegte kan ontstaan genaamd verlangenwaarin de woorden […]
JEUHJHAH
code + text + audio
vrijheid van eindnoot zoemt op de kabels orde verordent de orde van het eneopschietend onkruid recht zich aan instortende nieuwbouw; zinkt in het zomp de deining der gierende luchten;zwelgt in het gat moeders en kinderen sprakeloos bij de radeloze bakens van de lust en de nijd; de kleppen weigeren, onklank heerst:inderdaad inderdad indrdd indrdd ndrdrd […]
[tekst: dv & ed] Het is warm in het ware leven.De ogen hangen te puilen.De bedden zweten, de padden ploffen onder de zware stappenvan de zich voortslepende kolos,een wij met in het middenhet gaatje, donker en rood. Trillen doet rond ons de stilte, het velvan de lucht en zingen en gekscherendevogels kwinkeleren hoog, maar als […]
het oog zit in het oog dat in het oog zit.de arm omarmt de arm die de armen omarmen.de benen zetten het op een lopen.het ene is uit de dingen:de luchten de zeeën haar ogen zijn één.niets is alles behalve als het één is met haar.te zware kluit valt het in het ondiep van de […]
binnen huist de zangerbij de stalen kevers, bij het gruis, bij de vetten. monden spuwen bloed in de bezongen monden.in de bloedmonden duiken de zingende monden,de zuigende monden, de malende monden, de huilende monden, de lachende monden, de sprekende monden,de vloekende monden die in de monden de lallende tong beroeren van de nog nauwelijks bezongen […]
ZIJ met de roos gevorkt in haar schoot, waardoor in weelde de kringen van de leegte aanvangenlang voordat er liefde wolkt en haat; waarmee zijruimte splijt en rekt de tijd zodat een hand ons de hand reikt, waarmee wij onze vingerszich ertoe kunnen bewegen ons de ogenen de lippen te sluiten, ons tot kalmte temanen, […]