heftig puffende ketel. het water wil aftochten. zwemmen, je alsnog met de zee van de kilte benatten. vuur verklaart stormachtig broederschap aan het blauwzwarte uiteinde van windstoten. het golft in de zee zoals het golfde in haren. de wolken trekken zich in afschuw afvan het ondermaanse. hemels besmeurdsta je perplex bij de gedachte aan aankomst.je […]
Hoor jij ook de trage nijd die takt in de bomen?Alleen een boom kan dit dulden. Alleen jij kan dit lezen. De dichter is de ekster op de galg die schettert om hun kromming. De andere treurt dat er mens is. Het zou alsnog kunnen, schildert het landschap, het dansen, de myrte. De bedding kreunt […]
zolang het is:de ogen scheuren zich af van het zien. de monden braken tijd in hun spraak. de lippen storten in, de rimpelhuid verstoft, schroeilicht schroeit en de opgelakte stilte is strak ten dode opgesteven. elk woord vernietigt de herinnering. zolang het is:het strikt haar weerschijn in de afwezigheid van stof die rond het niets […]
de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren,dat is een oud, geheel vollediguitgeleefd gebaar. de vormen zijnde vormen van het zijnen van de vormenzijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weerhun ogen in en laat het lichaamin haar violette droefte […]
2 fragmenten uit het Weerants Liedboek, een corrupt tekstbestand in het Neo-Nederlands uit de Afgesloten Toekomst dat in 2045 wordt opgevangen door de Neo-Kathedraalse audioFaag, een gignomenologische verontwezenlijking van formaat. de publicatie ervan in 2046 veroorzaakt een pantemporele deining die traceerbaar is tot in de bucolische geschriften van Vergilius… […] 0 Node grashopper1sprinkhaan faaltje ni […]
POSTMODERN bespottelijk, ook hier, ishet opgeven van bloedter verduidelijking,de gratuite donatie van clarificeerplasma. het ‘wat glijdt ernu weer in het duidingsveld?’.het ‘wie vaart erdaar mijn aderlating aan?’.het ‘hoe heks ik hethier uit?’. kom, kortom, de bel gaat, schuif aan, treedt binnen, bestel ons een ongeluk voor twee personen. het verlangen is het verzetop de fiets […]
uitstekend. het brandt maar de kaderleden doven wel het likkebaarden zoals ook de soepbinderij bindt de soep. markeer het woord:uit vele ogen zullen vallen de verafgode bedragenals lichtbrekingscoëfficienten. uitstekend. van de objectieve illusie immersmoesten we eerder al afzien, van dit grimmig gedeelde heden slechts ontvangen het verlangen naar rust en derhalve geduldig het sliertige tumult bebroeden […]
constant Constant is steedshet aanbod van beweginghet ogenblik nabijwaarop de vraag verstomt. Kelkdie je dwingt zich om te keren:een bodem schilfers dwarrelt neer,leegte na het drinken, magerman,die op de winterhuid van stratenslijm en rot als goud verteert. Vochtdat in vertwijfeling haastzich opwaarts door de poriënmurwt: verlangen wordt angstvan het moment dat jeverlangen vangt en meer verlangt. […]
voor m.s. mijn ongeloof is weergaloos.onthoofding lijkt mij aangewezen.die blinddoek hoeft dan niet: ikwil nog rollen tot de schoenen met woestijnzand in mijn ogen,en strepen bloed als lokspoorvoor de schorpioenen. zo kan ik nog mijn lijfje zienin wilde spartelbogen. ik blaastot slot ‘maria, maria, maria’ in de bellen van mijn bloed:haar zaligheid, haar warme gloed. […]
