de geest verettert. het slijm verhardt.het rot verteert.verval regeert. pif paft pufpof puft paf:wat niet vast hangtvalt er af. Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
Categorieën
Categorie: debuut
Categorieën
LAIS XVIII
Wat weg is, heeft zich ooit een weg gebaand:compleet verrees uit stoffelijk gebeurengeen leven eerst maar degradatie, staandverderf, zure schimmel, zwavelgeurenmisselijkmakend in natte scheuren. Weelde wemelt, wil zichzelf vertellen‘t gewoeker ontaardt, ‘t verval blaast bellen:verdeling drijft ‘t gelede leven aan,‘t raadsel mens ontstaat als iets met cellen.Maar in LAIS blijft het als het bestaan.
Categorieën
LAIS XVII
Door ‘t vage heen waarin haar klaarheid waszoals de maan ook toen aan het verscheen:vergleden schijn op de spiegel van een plas, het gladde vlak van woorden om het heenhaar witte schip dat in de zon verdween. Zinloos bleek het zoeken naar het echte,‘t ware met het schone te bevechten: wat er gebeurd was, is, […]
Categorieën
LAIS XVI
Reusachtig zelf een grote, warme vrouwkamt het met trage halen de haren die als een gordijn links, rechts langs de vouwook zijn naakte borstkas doen bedarennu het zich al dromend wil verklaren. “Zo laat ik hier”, zegt het “dit klieven toemijn innerlijk te tonen, het ene moe,dat ik haar te midden al het woelendromend zeg […]
Categorieën
LAIS XV
XV Honderden handen hangen te drogendeskundig ontvleesd en ontbot, de huidweer opgezet, de vingers gebogentot wijzen en grijpen dat niets beduidt,loze gebaren als van iets toch besluit. Lomp hun lijven strompelen eronder,mompelend ze stompen elkaar zonder doel, enkel daartoe gedreven door nijd. En ook het voelt zich heel erg bijzonder,heeft in de droom voor de ander […]
voor k. j. haar adem heeft mijn vrede als ze slaapthaar zwijgen alle tonen van haar stemhet oker van haar lichaam glanst verrukkelijkin het duister is het donker weg en brengtvan ver haar luister hier en dicht bij mij. ik kus de vuistjes van haar handen open tot een komik leg mijn hoofd er in, […]
het is donker geworden.je staat er al uren, in de sneeuw, veel te dun gekleed. verkleumd moet je zijn, maar je geeft geen krimp.je wacht. en wacht. je wacht op mij. maar als ik kom, verbaast het je niet. verheugt het je niet.ik zie dat je merkt dat ik er ben, eindelijk, maar dat verandert […]
voor k.j. jij rein dier, hertin de schriklichtcirkelvan mijn duisternis, jesteenpoot plomp op asfalt; lenig nog levend gevangenje ontsnapte aan de klem enhet vuur van de jagersmaar niet aan de laaiende pitvan je zelf: de oudste schrikbarende kracht van de prooidie diep in rode wolvenogenzich spiegelt en ziet wie het is; je rent in het […]
Eens, in de ochtend van de a,wil ik haar avond kunnen rakenen in gedachten ook haar nacht: de a is waar een lage maanaarzelt boven de akkoordenschoonheid en geborrel van riolen. o en de i wou ik graag in u ontloken zientot jou zodat wij dansen kunnen,blij met ons getij in het gelijke. Of laat, […]
