(tekening dv, 30-08-2004) 7 oktober 1992 jij typt mijn krullen om tot letters in jouw boek van zand dat je uitstrooit, net zoals ik je deed beloven. het is een eenvoudig programma, er kan moeilijk wat mis gaan. het trage werk van toen krijgt genade of niet. bij genade mag het opnieuw gebeuren. ach, je […]
6 oktober 1992 hoezeer de schijn beschermt.het grote raam trilt, vangt regen op. hoe oktober de messen slijpt aan de silhouetten van wandelaars en fietsers buiten. alleen hun strepen, hun vage vlakken, de verregende code, de woorden raken binnen. elke dag is twee cijfers in de gasteller. je hebt enkel de warmte nodig, niet de […]
(tekening: dv 1994) 28 september 1992 (2) Telle loin se noie une troupe… maak jezelf toch niks wijs: dit boek ligt nu voor je open, het beeld klopt helemaal met wat ik denk en jij denkt het ook en het stolt in je gedachten, begint te kankeren, zaait de waanzin uit, dompelt je onder in […]
(tekening: dv 1994) 28 september 1992 “Rien cette écume, vierge vers1Stéphane Mallarmé, Salut”. door haar zijn er nu meningen in mijn spreken opgesteld. meningen zijn zwaktes in de defensie van de ongrijpbaarheid, poorten voor de vandalen met hun viriele ijzerzagen en de nimfen van de nijd met hun bedrieglijke kusmonden. het rapalje arresteert mijn bewegen, […]
(prentje : dv 1994) 16 september 1992 (2) je stopt mij in mijn velstrijkt mij de haren, mijn oren kus je, zoent mijn mond, dat is het dan, zeg je mijgoeiemorgen, lieve vrouw voor mij.niets werd tussen ons geplet.er zat geen lezer in ons bed. * iets wat ik toen verzweeg, denk ik. nu: huilen […]
16 september 1992 alleen in de waanzin is het begrip draaglijk, van alle eindigheid ontdaan. * krets krets kretskrets kats klapt en krabbelt de vierpotige hond met alle nagels op de keukentegels. de oude epilepticus ploft er wild zijn alibi neer en schaart en scharrelt en schuimbekt nog wat na. snel doe de lichten uit, […]
14 september 1992 Verder in dat bos bestaat er geen pad. Brand bevrijdt en bevrucht het land dat het levende leed vergeten kan. Arbeid trekt het land in nieuwe groeven. Mijn geketende hand drukt in halen uit wat het weet van woelgrond, stootwortel, waswater. “Veel is dat niet”. Hautaine vingers, gevangen in de mal van […]
D A G E R A A D * Ruggelings verkoold, het huis een vuurzee voorbij, gestrand lag ik daar driemaal de klemtoon te zoeken en wachtte en wachtte en waaide mijn stof. Waarheid was de zon die zwart mijn ogen sloeg en al het zand tot spiegel brandde. Waarheid die ik blind verdroeg en […]
