19 oktober 1992 ijzel. wind. de straat kraakt onder mijn stap, hier komt geen auto door.ik stap rechtdoor, mijn oog gericht op het verste aansnijpunt in de bocht. bij elke stap corrigeer ik de rechte, altijd moet alles worden aangepast. bevroren handen. rood. mijn neus begint te lopen. de warmte in de kamer walmt. zie […]
18 oktober 1992 (slot) in mijn handen lag de steen die mij omsloot.zeven dagen links. zeven dagen rechts. een was het al en alles was niets.ik had een steen maar niets om naar te gooien.ik had een steen maar niets om aan te bouwen.niemand zei mij wat je met zo’n steen kon doen. en toen […]
18 oktober 1992 (3) van mijn handen zwermen zeven heksenuit de steen die ik omsluit. zevenzwartgerokten krassen walmend zwavelzure woorden over stad en land. er vallen diepe gaten in het bosen op de straten lopen enkel nonnenpaters en cyclopen. vergeet de hooploop weg naar nergens want mijn ogenvatten vuur en harde splinters staalspuw ik uit […]
18 oktober 1993 (2) aan de andere kant van de stilstaande nacht schuurt het rad van de dagen sneller en sneller. de wrijving verzilvert de zwervende tranen en aan de miljarden onhoorbare reutels en kreten geeft het eerst vuur en dan lucht. het schroeien giert als een schil van de hel rond de aarde. de […]
18 oktober 1993 schuld heeft geen verleden. natuurlijk ben je schuldig, iedereen die hier geboren is medeplichtig, heeft bij zichzelf de verzaakte plicht om verantwoording af te leggen voor wat zij niet deed, niet doet en nooit zal doen. alles wat je koopt is een vergrijp. het overschrijdt de grens van het zogenaamd humaan toelaatbare. […]
17 oktober 1992 de mechanische reproductie is intelligent geworden en heeft geen mensenoog meer nodig, laat staan die magistraal uitgesponnen blurp van je, walter. je bent het fijne stof, roet der uitlaten dat door de kieren in de huizen dringt, katalysator die de zeemzoete leugen brandbaar maakt. de lyriek gebeurt pas echt als de letters […]
de Vlaamse dichter is heden nog laffer dan een priester. zij preekt in zinnendie zij afbreekt omte rijmen het geloof dat zij niet heeft. zij zal het nooit beleven. jij wel omdat ik jou aanspreek en jij bent te slim om mij niette geloven. mijn stem is goddelijk misschienmaar heel mijn lijf zit vol van […]
9 oktober 1992 het licht ritmeert de ornamentener is geen lijn waar het niet golftklavecimbel valt er uit de bomen detegenklank stoot stigma op de borst ” bejubel de pijnen!juich toe het genot!bewerk de miserie!omzwachtel je lot !” het licht is nu het punt voorbijwaarop je nog kon volhoudendat we niet geheel doorschoten zouden zijn. […]
8 oktober 1992 bevlekte vingers.wonden betekenen.herken de vluchtvan oog naar ook. hou het verleden ingedrukt en spreek.genereer moeiteloos 1000+ zinnen.eenvoud werkt. bouw de weg.verhef de straat.cultiveer het blinde zicht: komen, gaan,omvormen, lezen, denktrant, pretpark,liefdesprent. ten top, ja, waar jouw ogen mij,ik mij, jou ziende… zie: jij eet ons,smikkelt gulzig van morgen. ik geef jou vingervlucht,verweesde […]
(tekening dv, 30-08-2004) 7 oktober 1992 jij typt mijn krullen om tot letters in jouw boek van zand dat je uitstrooit, net zoals ik je deed beloven. het is een eenvoudig programma, er kan moeilijk wat mis gaan. het trage werk van toen krijgt genade of niet. bij genade mag het opnieuw gebeuren. ach, je […]
6 oktober 1992 hoezeer de schijn beschermt.het grote raam trilt, vangt regen op. hoe oktober de messen slijpt aan de silhouetten van wandelaars en fietsers buiten. alleen hun strepen, hun vage vlakken, de verregende code, de woorden raken binnen. elke dag is twee cijfers in de gasteller. je hebt enkel de warmte nodig, niet de […]
(tekening: dv 1994) 28 september 1992 (2) Telle loin se noie une troupe… maak jezelf toch niks wijs: dit boek ligt nu voor je open, het beeld klopt helemaal met wat ik denk en jij denkt het ook en het stolt in je gedachten, begint te kankeren, zaait de waanzin uit, dompelt je onder in […]
(tekening: dv 1994) 28 september 1992 “Rien cette écume, vierge vers1Stéphane Mallarmé, Salut”. door haar zijn er nu meningen in mijn spreken opgesteld. meningen zijn zwaktes in de defensie van de ongrijpbaarheid, poorten voor de vandalen met hun viriele ijzerzagen en de nimfen van de nijd met hun bedrieglijke kusmonden. het rapalje arresteert mijn bewegen, […]
(prentje : dv 1994) 16 september 1992 (2) je stopt mij in mijn velstrijkt mij de haren, mijn oren kus je, zoent mijn mond, dat is het dan, zeg je mijgoeiemorgen, lieve vrouw voor mij.niets werd tussen ons geplet.er zat geen lezer in ons bed. * iets wat ik toen verzweeg, denk ik. nu: huilen […]
16 september 1992 alleen in de waanzin is het begrip draaglijk, van alle eindigheid ontdaan. * krets krets kretskrets kats klapt en krabbelt de vierpotige hond met alle nagels op de keukentegels. de oude epilepticus ploft er wild zijn alibi neer en schaart en scharrelt en schuimbekt nog wat na. snel doe de lichten uit, […]
14 september 1992 Verder in dat bos bestaat er geen pad. Brand bevrijdt en bevrucht het land dat het levende leed vergeten kan. Arbeid trekt het land in nieuwe groeven. Mijn geketende hand drukt in halen uit wat het weet van woelgrond, stootwortel, waswater. “Veel is dat niet”. Hautaine vingers, gevangen in de mal van […]
D A G E R A A D * Ruggelings verkoold, het huis een vuurzee voorbij, gestrand lag ik daar driemaal de klemtoon te zoeken en wachtte en wachtte en waaide mijn stof. Waarheid was de zon die zwart mijn ogen sloeg en al het zand tot spiegel brandde. Waarheid die ik blind verdroeg en […]