‘de varkensblaas staat stram, je bent mooi,de haren wapperen krols uit je zwarte nek ‘ corps-porcs berichten eindigen bij het verzenden. stof.niets ervan komt aan. hier, hij walgt van haar. zij is een het. zij is het waard. stomp. pons. fronsfaçade. poes. soep. haar gruwelijke pose. fruit. zij giet haar zuur in groene kool. ersluimert iets, de […]
1. de nacht is een boze godinde nacht versleutelt haar zwart tot lettersde nacht krast op het glas de letters worden gulzige gloeipriementastend naar sisgaten, schroeischeurenin een dicht veld van doorligwonden de aarde bronst, de talloze lijken fikken opde graslanden liggen bezaaid met sintels ‘hé jij daar, leg nog ‘s een lijfje op het vuur’(knars […]
zwem anna zwem zoals een meeuw door luchten zeilt. zwem anna zwem zoals een dooier door mijn vingers glijdt. zwem anna zwem ik schrijf de zege in jouw lijf. zwem anna zwem ik breek de wetten van de tijd: als straks jouw hand het droge raakt, van nu versnel dan nog jouw vaart. Over het ‘Gedicht […]
het groene veld verheerlijkt zich met een groen veld. hijg ik? neen: het hijgt zich een groen veld. draag ik jou af, tegen u op, dan krijs ik, mij bezighoudende als beleefdheidsvorm. vergelijkbaar met stenen, zijn wij geworden, rollende, vergelijkbaar van stof. Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van […]
Annette, zo mooi en lief en net, liep stiekem op het strand die nacht en stouter nog, ze liep in zee en zag dat aan haar blote voeten zomaar voor het grijpen lag: de maan! Ze bukte zich en schepte in haar hand een stralend stukje zee met felle schijn en kraters in. ze hield het hoog […]
Hij zag zijn kans deze zomer, op het strand, nam vlug wat kiekjes van wat er aan reëels vakantie had genomen. Hij plakt en schrijft nu traag de onderschriften: ‘Liesje draagt het water naar de zee’ ‘Frits die zich een schuilkuil graaft’ ‘Melanie die golven telt om Ludwig niet te zien’ De regels werden volle […]
Ik lees haar het boek dag na dag, herstel onder het stof de rollen, restaureer minutieus mijn matière, verbonden met de laagheid van dit land. Ik wikkel mij methodisch af, doe laag na laag kwabben uit de doeken. Ik breek mij af tot ik verstaanbaarheid bereik. Ik stel teleur en mij ten toon ik tel […]
mal. slierten stof en slijmverharden in de rode jurk.het haar deint uit in wolken. haar tijd spat uit de adersop mijn hand, zij snijdtde rozen in mijn adem open. het kolkt en stokt, zie het lidde lijven binnendringen, golvenslaan de staande rotsen aan. voortgang is er niet, het schoktvan kwaad naar erger. vuurversteent, het water […]
orgelpunt op een glasrand:het kraakt zijn ogen binnen, breekthem op, en alle zuurtjes zingen zoet haar tingeling, van hoe hij ooitmet haar begon, zijn leed tot deelvan haar bedwong. haar lichaam zong, de maan was vol, die acht die nachtstaat eeuwig in zijn bril. zo sprak hij. nihil. het zand glijdt uit zijn hand. hij […]
