Geboren worden willen weelderig de velden, de muren en de stenen in de zweterige bergen maar de zee blijft nachtelijk de stralen pletten geen tinteling, geen blik raakt uit haar baren. Verknoopt als leliestengel in haar winterkleed en schermend met haar beelderige schoonheid vermaakt mijn vrouw uw stem aan duisternis, haar slurpogen doen van uw […]
adem is geen opening: van zodra de weg een weg is, is de weg weg. water maakt de bedding waarin water stroomt. van enige rivier is nergens sprake. Sponsor mijn ‘straf’ (wiskunde)kamp…
Van de Ectocarpus siliculosus, een draadwier, hebben de mannelijke gameten vooraan een lange flexibele zwiepdraad & achteraan een korte rigide flagel, die als roer dienst doet. -1 Licht op zwarte ruggen. Glimmer is voorbij. Elk stuk leder is naar haar levend vel nog anamorf, zoals ook ik nog liefde uit die dagen bij het afval tel: […]
Ferdinand had zijne strijdbijl in de hand genomen Geen wind beroerde ’t loof, geen vogel deed zich horen t’ Was tijd om door naar Haar beschutte veld te bomen: Ongenadig lieflijk streelt zijn stem Haar kanten oren. Hem troosten immers niet tegen willekeur van onverstand Haar schone roeping en Haar doel. Vereedlen en beschaven Staat […]
De nachtwind doorsuisde de statige bosschen van Carregi. Hij was van ingetrokken, strengen geest onze Vader. Laat den fellen wind Hem diep verhullen in sandhi! Daar slingert de donder echter vernielend naar onder De knarsende brand. Rechts en links van ons strekken De palenrijen uit. De tussenruimte is schuins aangevuld en vol gestampt met klei, […]
O jeugdige Vorstin, hoe staat het met uw korenakker?De mieren minnen mij, maar sterren zien hoe zij zichKrachteloos zong. Hoe stil, hoe doodstil is ’t gesakkerNu de etsnaald kribbig in’t hout en in’t koper geweldig De hardheid staand’ houdt om haar barre woorden ? Het gafHaar glans en deed zijn plicht. Wie haar bezit, haar zichVerworven […]
Per fixatie de waanzin wordt rede en brekende de korst op eerder berekende golven het lalala van discalculatie. Dat jij dan je slijmen besnottert, jouw gekte gaat kneden, en bakken en stapelt in stock? Zo ook gelijklopend de rede stormt in je waanzin en kristalliseert de excessen tot sintels van gekte in beelden perfectie van […]
Het remmen schoot door alles heen: de weg was van behangpapier, het ogenblik modder, het licht ziek en wij waren weg: jij op jouw pad weg en op mijn pad ik. Het boek baalde kleverig en zo dik dat je blad na blad eruit moest scheuren. Hier, zei je, neem deel aan ons gebeuren. De […]
Kermisgrijpers tussen afgerukte delen zoeken onvindbare ogen uit te wrijven. De mond maakt drukte, kernwoorden krom in de keer verbogen roesten groezelig op tongen. Togen waarop glazen de dromen al klaren drijven de geest tot drieste gebaren: ‘iets toch, iets toch’, zo tremt het bibberlijf. Iets dan daartoe besluit tot vergaren van munten voor ’t meewarig […]
