Categorie: asemisch

Het had vandaag iets kalms in zich, gewicht

Het telt de tijden, tientallen dagen, uren

Het speelt nu hand, met jaren als plooien

Het heeft in handen nu: totaliteit.

In het uitharden van doelloze duur

Elk uur dat het hier tot zichzelf verduurtelke seconde dat het tot het verwordt,gevangen in de nood die duurt en duurt,de roes en verdoving waarin het zich stort:het zegt wat het is, benoemt wat er schort.Elke adem in, adem uit, deze stilstandin beweging, deze schrijvende handvergroot de laster, betekent zijn huidmet zwerende leugens, en haat […]

’t Is een het in ’t diepst van zijn gedachten

Twee veulens die een ogenblik en stug

Soms, het stoot zich aan een wonde open

Het hield haar adem in zijn adem vast

LAIS, leegte die is, aards paradijs,

Het heeft de vleugels in de kast gelegd

D’eeuwigheid is het rijk van de orde

Het zoekt het, een gat in het midden, graf

Het beeft. Het heeft geen angst meer voor de dood.De tijd die er was, is gans opgeteld:haar ster bij verte, de lust bij de nood,de schoonheid verpakt, benoemd voor het geld.’t Moment is voorbij. ’t verhaal is verteld.’t Zingt van de leegte, het voegt stem erbij.De dood is een tel, ook dat snelt voorbij.Wat het […]

Gestaag verstrijken de ultimata

Begrijp het ook in termen van oorlog

In het rot van het zijn vieren de nijd

Het heeft haar lief, dit lief, zoals de zon

Het sneed vannacht diep in de gedachten:dit is goed, dat slecht; dat was het, dit zij.Zoiets viel van het wel te verwachtenmaar ’t doet heus wel pijn om het zo te zijndus dichtte het maar vlug de kerf met wijn.De waarheid is dat het nergens wat ziet,dat het niets wil omarmen omdat het niets zietdan […]

Het ziet tragedie evident en klaar

Het droomt weer in verzen. Haar stem is zacht

Het was nog halfgod toen. Weinig nadien

Het heeft plezier, vermomd als ongeluk.

Het is het kwijt maar het blijft toch gezocht.Er kwam een meid, van ’t plezier en voor poen– geld geurt in de boezem – ’t lijf werd verkochtals storm, rijzende, vallend en plots, toen:het vindt een verband, toendra en zoen.Tomeloos. Alsof het ooit teugels had.Adelijk, dodelijk, glad als een pad,met kennis in de overdracht, een […]

Geef het regen, het wolkt nat in haar hand;

Niets is het nog: vermoeid, vervloekt, gehaat,

Verfoeid is het, men duldt het bij gebrek

Vervloekt is het, dolgedraaid in zichzelf,

Weerloos is het, in staat van genade

Fragiel is het, doorschijnend in de wind

Ontdaan is het van liefde, leed en luister

LAIS CV – Alleen geschreven wil het nog leven

voor L.T. Haar schouders duren naakt een eeuwigheidwant in het glijden van satijn er afwordt licht dermate vreemd aan licht, verleid,en tot bestaan herleid. Een wrede strafwant al het duister valt dan weg als kaf,zodat het niets alleen haar stralen leesten met de eigen aard zichzelf beleesthoe waarheid rot en schoonheid leugen wordt:o hemelse hel, […]

Het is een acefaal object van haat,verbannen uit het leven en genoodzich te onthouden van zinloze praat.Het maakt nog omzet jaren na zijn dooden spartelt heel discreet, in stille nood.  Het volgt de regels nauwgezet en beefthet einde netjes uit, rilt heel beleefd.De titels zijn al in het lijf gebrand:‘het hoofdloos lijf’, ‘het lijk dat verder […]

Boomkruinen braken schedels en de merenboeren dat de velden kermen waar dezon ze raakt en de vogels creperenwaar de regen valt en de meerwaardeder kinderen vermindert fel waar debeendertjes in scherven te zeul liggen,de lijkjes op de snijplank als biggen met hun breekogen o wat wij willenis een huilbed om huilend in te liggen,walgend van […]

Het naakte leven trillend in haar machtwordt eigendom en zij heerst soevereinover lillende de geurige prachtvan het rottend lijf, resten van het zijndat wegkwijnt in een feest van angst en pijn,genietend de weelde der weigering.“Fier is mijn neen”, maakt zij het gering,opdat het zoent de strik van het geheim.Het wordt recursie, mantra die haar zingt,en […]

Kan het haar lezen in tekens op grondde ongeschreven tekst van haar verhaaleen verklaring van ’t heden, afgerondverslag, doel, haar verheldering in taal?Het zeeg wanhopig neer in een portaal.Nu legt het haar afwezig in zich bloothet krabt de noodzaak weg van lijf en dood.Zij was japon, het breidt dat lesje uiten al het niets komt […]

LAIS XCVIII – Het raakt haar aan in het verlatene

Van haar luister zal het jou vertellen(het vreemde wil de weelde van jouw haar),van haar nacht waaruit in jou wil wellenhet diepe rood van al het ware daar(het kust jouw hals, het rare wordt gebaar).Het wil jou geven haar astrale glans,het kleedt jou uit, het strelen wordt een dans(en jouw handen krijgen haar bewegen),zij vult […]

Nu het zichzelf in haar verloor, is hetniet vatbaar meer voor haar verandering:voortdurend van het zijn bevrijd is hetberustend blij met zijn vernietiging,en in de taal vindt het zijn zekerheid:het is niet het en zij niet zij maar zijgebeuren in ’t heelal, en dus staan zijdaar te blaken van plezier, betekenis.Het zijn gaat zo altijd […]