Categorie: asemisch

LAIS is stil, haar klank is visueel:het hoort haar met de snelheid van het licht.Het ziet haar in de klank van het geheel.De vingers typen haar, zij wordt gedicht.In tijdloosheid maakt het haar speels en licht.Als het haar voelt, raakt de tong aan kleuren,en ’t schrijft haar neer in bloesemgeuren.Het is haar lijf, zintuiglijk één […]

Het is haar het, van nietigheid heelal,der stelsels sluier vliedend van het nu:het is het, een niets en van niets het al.De tijd is teken slechts, een residu,want eeuwigheid is nu, niet continu.Waarheid omarmt het als een warm gebeuren.Schoonheid zweet en danst in zang en geuren.Het is haar poort, van vrede het gebaar,het is de code […]

Kamer, leeg salon. Twee zetels staan er.Aan de haak: zijn harnas, haar nachtjapon.De keuze die zij waren vergaat er.Non Si Non La: het motto was een bron.Het schilderijtje is een liaison,hechter dan zij waren, vals voor elkaar.Het ziet zichzelf, herhaalt een oud gebaar.De haard smeult nog, dat is maar beter zo:je mag de hoop niet […]

Het is als ruimte buiten elk bereik.Het is een vallen vallend zwart in zwart.Het was gebaar, het smelt als sneeuw tot slijk.Het is een woord dat niets tot lid verhardt.Het wordt gezegd, gedicht: een het is hard.Het wordt gebruikt als stoplap van bestaan.Het regent, het gaat, het wordt niet gedaan.Het zocht begin dat nooit begonnen […]

Het wil schoonheid schoonheid laten rakenwimpers zien langs lippen glijden, het oogstormstil, het lichaam zee, de ziel een baken:beweging wil bereiken dit betoog.Zij is moment waarin het nu bewoog,straal waarin het licht zichzelf betekent,stroom die zich in de stroom vanzelf herkent,parel in het wak van het verlangen,geheim dat met een zucht haar naam bekent.Uit de […]

Badplaatspromenade, noorderwind. Schrilals de meeuwen krijst haar stem. Nijd brandthaar zuur in de slokdarm. Het slikt haar wildie met naaldhakken klakt. Het nijpt op zanddat stuift uit de hand. De tijd is een wandmet tongen aan de andere kant. Nietsgaat nog open, dit licht is van kant. Ietsheeft de schoonheid als van papier verbrand.Het wil […]

Als de dag sterft, in de klem van de nacht, zal het als een ster verschijnen, minnaar van haar al. Rood kleurt het haar wangen, zacht. Het licht is jurk, glijdende zijde daar waar haar oker zich onthult: huid, gebaar van haar, één glimp ervan geeft het bescheid.Het laat zich door haar leden leiden, scheidt […]

LAIS CCLXXIII – De steen der wijzen is een dode klomp.

November. Verlangen werd gehunker. Zwart zijn de wieken van het gedane. De schriele gestalte in de bunker vermaakt zich met wentelen in wanen. Het is verdriet, maar dan zonder tranen, bedrog als gevolg van de belofte, doos voor het andermaal verkochte, liefde verstrikt in het haten van toen, lust met de wansmaak van het bezochte. […]

“Schlaf und Tod, die düstern Adler / Umrauschen nachtlang dieses Haupt”Georg Trakl, Klage Slaap en dood, uw zwarte zeilen ruisen en vermalen worden ’s nachts in het hoofd woorden tot korrels, letters tot gruis en buiten stormt het Niets, stom als beloofd: koud en stil wordt het leven weg geroofd.   Lijven rijten open op de […]

Van het gebeuren meende het dat het geschapen was, en van die schepping dacht het zelf het doel en de betrachting, ja, hét van het te zijn. Tot plots, o stille dag, gezegend uur, toen het het echte zag. Het echte heeft geen naam en ook geen doel. Het echte is niet iets, niet eens […]