XI LAIS is wat het is: van haar gemis.Het leeft alsof, haar naam is sarcofaag,het ligt te rotten daar: een iets dat iseen mankement van lijf in laag op laagvan taal met van uw lezen steeds de plaag. Het zegt LAIS en hoopt op licht dat is:verlossing, uitweg uit de duisternis;maar elke keer wordt het weer […]
[embleem: LAIS IS WEG IN LAIS] Verbaasd leest het zijn lettergrijpen nain de verzen die het schreef voor haar, zo mooi vannacht. Geen ene paginaheeft van zijn werk nog meer dan dit gebaar:LAIS LAIS LAIS LAIS staat daar. Het zingen ging nochtans de hele nachtin duizend kronkels om en rond haar pracht,en in zijn zinnen had […]
Waan is de liefde, illusie die sterft, regen vertaald tot het vallen van water: al is verval, de aarde bezit dat bederft. Men derft haar hier, het leven verlaat erhaar weelde die wil woeden tot later. Dreiging doemt op, armada’s aan kusten,men bidt om geweld, dwingt te berusten. Kinderen zingen, reikhalzende halmen,geofferd aan nijd, voer […]
Het hekelt nu het lezen dat in hem wil haar als mens of als een ding begrijpen. Wat zij betekent immers staat nooit stil,land en water, chaos, niet te grijpen zij weet, het spreekt, zij zijn begrijpen. “Wij zijn niet hier”, zegt het, “zij is geen deel van mij en wie ons wil, wil ons […]
Kale takken in hun strak gebinte,scherpe tekens in het vlagen van de mist: er rest ons niets van het beminde, de trage kleuren zijn tot wit gewist, alleen LAIS had wat ons leven mist. Wij zijn zo sloom, van zin en lust ontdaan, zij was aanroeping, naam voor niet-bestaan: het is ons vreemd en niet […]
LAIS maakt van elk hok een kathedraal, zij vult de zolder op tot aan de nok. Het kust haar beeld als reine zonnestraal, zij lacht haar lach bij ‘t vallen van haar rok: het is haar lust, zij ’t avondmaal (het schrok verblijd door dit festijn, haar zindering). Zij zien slechts eigen ogenglinstering. Haar naam […]
’t Golven en daarvan ’t nakende einde ontnamen aan het varen doel en schip: zo vervallen slogans van het zijnde tot zinloos vuil bedrukt plastic, tot hip gehypte waanzin uit een slechte trip. Maar het dat hier verglijdt van hel tot hel kent van de liefde nog het ganse spel: het fluistert zacht haar naam in […]
Het waakt, door u en wanen overmand, en dan door u het leest haar geest die zucht, verbeelde vlam waaraan het fel ontbrandt, een waar verhaal dat van de waarheid vlucht, vermeende held met oud venijn verlucht. Genot, denkt het, heeft hen verbonden: zijn geloof gelooft het geen seconde, want in haar lichaam jeukt alleen […]
Het licht versnelt, de zee verstijft een tel,einde komt er alom aan het deinen;en het, daar? ’t licht bereikt er nooit zijn vel:weg is het van ons en tijd en zijn entoch staat daar die schim van ‘t zijn te dreinenom herhaling nog, te lezen heden,terwijl ‘t zijne is al lang verleden.Nu raast u, lezer, […]
Het kolkt. Er stroomt lava uit de scheuren,op de bodem barst de aarde open,vuur wil vuur én water, vrij gebeuren.Nu nog pluche purpert uit bezopenmonden, nijd belet van bloed het lopenin de wrong der polsen. Nu nog slonzenbazen met hun geld en nu nog plonzenwerkers slaafs slijm en drek op cellofaan.Walgend ziet het zich, waar […]
Ontdaan stond het er gans omrand en rankleek het te reiken trillend tot de wand,er witte woede vormend, stroef van klank.Daar werd een droom van haar met daad bemanden door dat groot verlangen overmandkreeg het de opdracht haar tot licht te zijnals op de maan de klare zonneschijn.En ‘t werd bevolen weg te worden, wegvan […]
voor k.j. er zijn de dode handen in mijn handen die haar handen warener is het ros dat rest van de chrysanten, er zijn de wiegeliedjes die verwaaien in de winder is de stilte als de vogels zwijgen, er is het donker midden in de zon er komt een trein voorbij, ik hoor gebeente krakener […]
GLANSRIJK er klatert regenop het dak: mistroostig glansthet erg holle land. WITTE RUIS de stilte tuimeltin de stilte op het niets:de lente ruist. st. inputtekst (2010) Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van het ‘Gedicht van de Dag‘-programma
“Je moet het ruimere kader zien” (de Grieken).“Het zit ‘m in de voetnoten” (de Columbia Rivier). <haiku stijl=”kortzichtig”> op rotsen kribbelt langs de vernederde muur de lijn haar verband </haiku> Schoonheid is een tensordoorheen een alsmaar stijgend aantal dimensiesvan schoonheid. (“Pek & veren, Koning Mark!”) de code ‘code’ is het doek dat valtin de lege […]
Breedstraterige slet, zegt hij (spuugt)haar de eerste (derde, vierde) liefde aan/af {een Bartas doet wat een Bartas doen kan } (ik) – Uw verscheidene werken […] hoe helder. De weg is onsbekend zoals wij ons aan de weg bekennen. Het duisterin deze regels is ruis, lichtafval, tijdsslakken. De ervaringsdeskundige (sic) kerft zich open en plakt.Het plakken […]
prison birdcage klankkastdeze kooi is mooi, moi, ik ai, cassandra, blauw aan elke horizon. hij perforeert jouw denken met zijn tong van mauve malaise naar wit wit wit (in twee bedrijven, lentement). cross your legs, regina.my eye’s a finger, ginger. (doe je open, Reine, ik ben het) s = new Date (“Sandra”);muzak.muse (“breng die rozen naar”+ s) ; inputtekst […]
scharrelvoetende bottenkrabbers beboteren de anus van het geheel-en-alverganenede zijteef nijpt zich oogboluitvallende een lul tussen de kersterwtbuikvorsbillengladiolen rijzen paarsgroenbepareld uit het veile bumperkuilenwegdekslijkzweerbuilen barsten geelkoppig uit dubbeltongige wolkenkrabberskratershandafhakkende moslimfanaten rukken armstomperig aan kruisvaarderslontenobameske moskoumietjes tandenborstelen chinamieren van hun kernkoppige erf afstellazuipende neo-evakutlikkers knallen de harige handpalmen op hun caravanplafondkwettervogelverenbedekte profi-literatoren ondertekenen de mediamonopollekensactehet zonnewijf komt […]
Advent? Reclameer de tekst, de herinneringvan een eerdere krul van de s van samenslapen, met de vingers op een tepel. Dat was inbegrepen ja, kijk: ze pinkstert nog wat na.. Krab, in de verlatenheid van het verlatene een kuil voor de eenzaamheid, die ruimte.Dit huis is niet voor jou gebouwd maar je kanhet betrekken. Als […]
We hebben het gehaald, de dag is klaar. Dit laatstenegatief van zonlicht is volkomen hemelsblauw.Lucht strijkt met rook gelaten langs de achterkant,ik krul mijn tong (de gebarsten lippen helen wel). Gesel, slangenhoofd met tanden van karton.Een plakkaat versnaperingen spant zich inspagaat. Pickels, zout of paprika, of hebje liever grills? De angst die ik heb, is […]
De uitvlucht Uitvluchtgeeft het op, stort zichmet loze vleugels in een landschap van nep,plastic en viscose. Het schommelt tussen ik en nog een blik. Het graait naar tabacen een glas. Als er een uit is, in het Uit van ditbuiten vind het dit datwel. Het denkt zich toe, af, gaat het wachten inzonder aanspraak nogop […]
Autour des verts tapis des visages sans lèvres / stille blutet in dunkler Höhle stummere Menschheit in de wereld, duwen. “Een almaar groeiend licht straalt er. Aangestoken bloemen branden van verlangen.hun kleuren wedijveren met het azuur van de hemel enhun geuren in lagen klimmen als rook naar de sterren.” Wrang en scherp is jonge wijn. […]
La rue assourdissante autour de moi hurlait. / O, das gräßliche Lachen des Golds maar niet voor iedereen. “Niemand leek ook maar in het minst gehinderddoor het wilde mormel op hun rug, ze gingen door alsof dat nu eenmaaleen deel was van henzelf, wijl toch hun gezichten doodvermoeidstonden en hun voeten zich ternauwernood uit het […]
Leurs hymnes solemnels emportés par le vent / Pupurne Seuche, Hunger, der grüne Augen zerbricht en wonderbaarlijk stokt. “een brede grijze hemel, een grote vlakte stof,geen wegen, geen gras, niet één distel, niet één netel, daar kwam ikmassa’s mensen tegen die gebogen liepen onder de last die zij droegen:een afgrijselijk gedrocht, log en zwaar als […]
Ainsi qu’une sylphide au fond de la coulisse / O, das versunkene Läten der Abendglocken als mede-inrichter. “Het gruwen is er weer. Het is een deurwaarder die mij komt kwellen in naam van de wet; het is een miserabele sloerie die haar miserie aan mijn lijden wil haken en hijsen; de aap die uit mijn […]
Quand le soleil cruel frappe à traits redoublés / Aus silberner Maske der Geist des Bösen schaut het zo zijn). “Op een nacht als alle anderen plots het nieuwe jaar ontploft: vuurwerk, speeltuig, wanhoop en bonbons. Een malloot schopt, de ezel sjokt, een heerschap in kledij, met gelakte schoenen en veel vrouwvolk bij, buigt en […]
Dans les plis sinueux des vieilles capitales / An schwarzer Mauer verkrüppelte Bäume iets goed kan zijn. “Aan de horizon een zeiltje dobbert op het deinen zo hopeloos de dingen denken door mij of ik denk mij door de dingen want in dit weidse verliest men zich, muziek wordt het denken,onmiddellijk, weg van de wet […]
5.TABLEAUX PARISIENS & AN DIE VERSTUMMTEN te zijn. “De oude veeg kwijlt beverig wanneer zij het baby’tje ziet en het strelen wil zo tandeloos en kaal zoals zij is het, maar het kind inafgrijzen spartelt en krijst heel het huis bij elkaar als haar klauwen het over de wiegrand willen raken, en het verschrikt zo […]
Het kan, op een onverhoeds moment, misschien verbazing wekken dat enerzijds alle takken van het alom florerende kunstbedrijf zich genoeglijk bedienen van de geneugten en voordelen van de hedendaagse informatietechnologie en dat zij zelfs pogen al de nieuwe mogelijkheden daarvan optimaal te integreren in hun praktijk om zich niet langer als Grote Kunst maar nu […]
Au pays parfumé (That even lovers drown) que le soleil caresse te rekken. “Ik heb mij altijd voorgehouden dat een groot… enfin mijn verontwaardiging heeft mij ertoe gebracht om u getuigenis te doen … ik zei bij mijzelf : ik wil mij distantiëren van deze idioten … het grootste muzikale …” De heersende illusie, de […]
Mais le vert paradis (Laughed; and plunging down) des amours enfantines het gebeurde. “Schattebol, ik wou heus wel komen spelenmaar ik moest … ik kan, denk ik, beter wat vaker komen maar dan niet zo lang …zoveel geld dat gaat echt niet meer…scheur de wissel er maar af en zorg goed voor mijn verzen ” […]
Une niche,(Laughed; and plunging down) d’azur et d’or tout émaillée gebeuren zal scheuren. “Vergeet niet dat ze een bloedhekel hebben aan lyriek, aan èchte lyriek, dat enkel hufters als Béranger en de Musset… die hygiëne van je pas ik toe sinds twee maanden…het wordt redelijk serieus dat België Bloot boek… paganisme van imbecielen, zo noem ik […]
J’ aime de vos longs yeux (Pressed her body to his body) la lumière verdâtre in het duister. “een groot succes, zegt men, maar tussen ons:het gaat hier helemaal fout. Er heerst hier grote nijd, in alleseen grenzeloze vadsigheid, het is een immense massa leeghoofden,in één woord: al die mensen hier zijn nog lomper dan […]
Tes bras (Picked him for her own) sont des boas luisants les solides émules niet. “Laat toch iets weten! 1) Ik kan niet bewegen 2) Ik heb schulden 3) Ik moet op twee weken tijd nog zes steden doen. Interessant, ja, misschien, maar welk een onnauwkeurigheden, wat een lompe, lakse onverschilligheid! Het is niet Icarrus […]
dv 2018 – “droefogige deerne van de lage landen” – tijdelijke installatie – 15x21cm
Tu ressembles parfois (“A mermaid found a swimming lad”) à ces beaux horizons zingt en knakt. “En jij, wat voor een ben jij? Een gulzige? Een nukkige? Of zo’n vlotterd die geeft tot ze gans open ligt en kermt dan van koude? En jij? Neem je ze, of word je genomen? Wat heb je vast […]
dv 2018 – “net als een vrouw” – Afval van een tijdelijke installatie, waterverf, inkt, bister en krijt op papier – 15x21cm
4 . CIEL BROUILLE & THE MERMAID leden. Van elkeen der stervenden afzonderlijk hoor ik de stem in het kraaien (dat een krijsen is, dag na dag) van de haan daarbuiten. Met zovelen zijn ze, en toch is elkeen te onderscheiden. “Ik zie de mensen, zij lopen als bomen”. De zaal zit vol. Jouw hand […]
Dans la brute assoupie un ange se reveille / vers les oiseaux de mer opdat ik zwijgen kan, dien mij uw gesel toe (haar bed is leeg en met verstomming slaat het doodgewone liggen van het slaapkleed in een bundel op het voeteneind, de glinstering van herkenbare haartjes in de hoekige zon of het wegkwijnen in brak […]
Un spectre fait de grâce et de splendeur / L’eau profonde l’emportera voor spiegels soms dit lichaam staat (en naakt zal ik weerhet dier zijn dat in zijn geur geworteld ’s nachts de maanbehuild en mannen ach, een twijgje breekt zo teder in een klauwen overdag in maskers maquillage zal ik ijselijk snauwen naar de […]
Un air subtil, un dangereux parfum/ Bientôt peur-être tout à l’heure vol. voorwaar stijgt dan een zerpe geur (dit harnas sloeg ik rond het verdwijnen dat je was, ik kweekte bloemenin de gaten die je ogen waren, en in de holten waar jouw klagen galmde, in de slijmenglans van de nijd verwekte ik een wezen […]
Je me pris à songer près de ce corps vendu / La surface de l’invisible en hoewel ik niet bestond (drie gezusters bij volle maan, liefde druppelt paars uit elke porie, urenlang staan wij met de armen hoog als hagen in de wake en bij de stijgende verstijving der leden dissecteren wij de holle klanken […]
La froide cruauté de ce soleil de glace / Déjà sa chevelure effleure en in dat weidse slechts een stip (dan doe ik diten in jouw adem alles wordt één ruisen, zeevan infrasonisch ziedend leven, de tijd is zichontrollende een slak, languit, mijn hoofd strand dat alle landen is) was jij (schrikbarend zal het zijnhoe […]
Et ce monde rendait une étrange musique/ le bienheureux en weerom kwam (eek, een zwarte vlek – ik schrok me rot – een kat of iets, een hond, zo zacht en rakelings mijn enkels langs op het gras, de dauw, zo warm en harig, gruwel weet je, net) als vuur (een woordenschat die man en […]
Mer odorante et vagabonde / Le saule en de zee verdwijnt (het sneeuwde en alles trok sneller in je samen van het bontgekleurde vlak, de simultane hemel – praise his dick! – dan dat een pil het je uit het hoofd kon praten) zei ze (prinses, jazeker, maar honderd erwten zullen schuren bikkelhard en prinsen […]
La froide majesté de la femme stérile ex nihilo nil (de benen bengelen) nemo creavit : o parelend ontwenningszweet!(binnensmonds gejubel registrerend somskantelt in het duister nog het evenwicht) (open diafragma, lichtval schaduwloos op dit dat zich verheffen wil tot dat en het wachten samenvat met einde lichtval, diafragma sluiten, duisternis) ofschoon niet echt berustend in verdoemenis […]
Tes yeux sont la citerne ou boivent mes ennuis niet die klapwiekende (de curve van jouw hals) geketenden : ein jeder Engel ist schrecklich,- (gemuilkorfd en tellende de lijken soms na middernacht verbeeldt het zich) (knarsetanden, zeg je en een rilling door verkilde spieren trekt je wangen in een hatelijke plooi, jezelf ten prooi ben […]
Ô vase de tristesse, ô grande taciturne een geijkte vorm (in stilte en dan nog) van inspraak : in een knikker dit papiertje,- (reciterende een waslijst kleuren soms bij volle maan doorgrond ik het) (zeldzaam ben je, wil je mij maar ligt daar niet een bedding dichtgeslibt naar syfilliete schuim te lonken. Eiland ben je, […]
N’es-tu pas l’oasis ou je rêve, et la gourde een doodgewaande (geilend op een bal masqué) die mijn glimlach steelt en tot jou spreekt,- (herinnerend de oude tover soms van avondschemering weerkaatst het mij) (het kermen in steden van cello’s, vraag je mij en aan de kust de wreedheid van meeuwen en het pochen der […]
Rien n’embellit les murs de ce cloître odieux. happen als de goudvis die naar wolken loertschuddebollen als de duif die koerttot het lichaamskluwen openbarstte,tot haar lichaamskluwen openbarst. rust vervagend, drinkt zo zoetjes,oorlog onverhoeds in stulpen knippert,gulpt dan op en van hun schermen drifttot op kraaknet glas een bloedend klompje ligt. in korte scènes word wellicht […]