Toen het had haar stem gehoord die avond
LAIS CLXXVI

Toen het had haar stem gehoord die avond
Haar adem is zijn lucht, haar stem zijn al
Motten die elkander openwrijven
Ontsloten werd hen het schemerduister
Op het oude pad van de afwezigheid
Die liederen herinneren het eraan
Nu in duizend ongedane daden
Op het einde van haar stralen, waar tijd
Asgrauw de bladeren, de bloemenhun rot op aarde braken en takkente kandelaren staan op de doemente wachten, de lijken, het inhakkenvan woord in vlees. Nijdig zij tandakken.Gelaatloos de ware staat op het groeienhaar klemmen te plaatsen en haar boeienstrak rond tere enkels en de strot te slaan.De vloek ruist in ’t schrikbarende loeienvan rouw om […]
Golflagen licht gestaag hun koplampen
’t Sprong weg van haar, wat in haar ogen hing
Het legt de hand zoekende in haar hand
Het mist zichzelf meer dan het haar bemint
Het is er, en dat is een obstakel
Met onyx bezet de zwiepstaart afschuift
Diep gefonkel in geheugensgroeven
Vergeef het, schone, dat het even niet
Ze zouden zo de toekomst herschrijven
Zijn begeerte is een blauwe vogel
’t Is in het gemis dat het zich nog vindt
Het proeft in wijn de smaak van slavernij,het ruikt de geur van lijk in elk product,het eet het brood met hongerpijn erbij,het werd met medelijden onderdrukt,en nu wordt het de tong nog uitgerukt. Het wordt aan niets gelijk, het ziet de strijd,ontdoet zich van het zijn en van de tijd,het zoek de diepte op, de zwartste […]
Er is de tijd, conditie van het zijn; er is het zijn, dat af wil van de tijd; en er is u die nu uzelf wilt zijn, die zich van zelf vergist, die dan vol nijd de boel bedondert met belogen spijt. Er is geen tijd, het nu is nu gedaan. Er is geen zijn, […]
Het had vandaag iets kalms in zich, gewicht
Het telt de tijden, tientallen dagen, uren
Het speelt nu hand, met jaren als plooien
Het heeft in handen nu: totaliteit.
In het uitharden van doelloze duur
Elk uur dat het hier tot zichzelf verduurtelke seconde dat het tot het verwordt,gevangen in de nood die duurt en duurt,de roes en verdoving waarin het zich stort:het zegt wat het is, benoemt wat er schort.Elke adem in, adem uit, deze stilstandin beweging, deze schrijvende handvergroot de laster, betekent zijn huidmet zwerende leugens, en haat […]
xuē : sneeuw, sneeuwval, op sneeuw lijken, wegvegen, uitvagen, schoonmaken
Hier woedde zonnebrand van eenzaamheid
’t Is een het in ’t diepst van zijn gedachten
Twee veulens die een ogenblik en stug
Soms, het stoot zich aan een wonde open
Het hield haar adem in zijn adem vast
LAIS, leegte die is, aards paradijs,
Hand 1 lijkt een klauw op haar reine huid
Het school in heur haar toen het nog hij was
Het heeft de vleugels in de kast gelegd
D’eeuwigheid is het rijk van de orde
Het zoekt het, een gat in het midden, graf
Het beeft. Het heeft geen angst meer voor de dood.De tijd die er was, is gans opgeteld:haar ster bij verte, de lust bij de nood,de schoonheid verpakt, benoemd voor het geld.’t Moment is voorbij. ’t verhaal is verteld.’t Zingt van de leegte, het voegt stem erbij.De dood is een tel, ook dat snelt voorbij.Wat het […]
Gestaag verstrijken de ultimata
Begrijp het ook in termen van oorlog
In het rot van het zijn vieren de nijd
Het heeft haar lief, dit lief, zoals de zon
Het sneed vannacht diep in de gedachten:dit is goed, dat slecht; dat was het, dit zij.Zoiets viel van het wel te verwachtenmaar ’t doet heus wel pijn om het zo te zijndus dichtte het maar vlug de kerf met wijn.De waarheid is dat het nergens wat ziet,dat het niets wil omarmen omdat het niets zietdan […]
Het ziet tragedie evident en klaar
yī : een, 1, enkelvoud, één, van zodra, geheel, heel, al, doorheen, ‘een’ radikaal in Chinese karakters (Kanghi radikaal 1)
Het droomt weer in verzen. Haar stem is zacht
Het was nog halfgod toen. Weinig nadien