Geef ons dan ’t wereldeinde maar, wantdat einde kwelt uw wereld in uw hand.Het doel van zee is waar ons zeilen strandt,en dat van rede waanzin, liefdesbrand.Dat dansen wij, dat tetragram houdt stand.Wij kregen niets van ’t eindeloze:ons is de dood, en schoon is het broze.Dus schrap maar onze namen uit uw nijd,Klootzak, wij hebben […]
Er is geen plaats en geen omgeving nu,een hand heeft haar bestemming aangeraakt,geen overweging, beweging continu,liplezende lippen, en tijd die kraakt:‘pijn is een bliksem die in d’ hem’len haakt’. In de lust wordt een glinsteren onstoken,vonken van de sterren afgebroken,en al het zwart wil in zichzelf vergaan. ‘Zij is vergeefs in zijn bestaan ontloken:hij ziet de honing wel […]
Er is geen tijd: er is slechts bruisen hier,een schicht verdurende verbondenheid,opgelost in licht. Handen in ’t pleziergezet kneden de klompen zaligheidtot lijfsgebaren van de innigheid.Haar straal is innerlijke schitteringdie het duister lost, vertederingvan harde weigering die welig dektde aarde met haar overwoekering:de hemel wordt er klaar in uitgestrekt. inputtekst (2011)
Er is geen plaats, er is geen tijd, er isbewegen in en om en naast elkaar.Trilling, kering, weerstand, hysteresis:bewegen gaat vooraf aan hier of daaren wegen worden pas bewegend klaar. Trajecten kruisen wel maar nooit net nuen nu vergaat ook steeds van hier naar u.Geen ene lijn gaat ooit van A naar Bniets is ooit nog wat het is, […]
woord na woord wil ikmijn lijf gelovendat mij verlossingdoor jouw strelen schenkt. dag na dag verliestde wereld meer haar zinomdat die nietsvan jouw gebaren kent. jij schrijft mij blij,ik lees jou diep in mij:lichaamstaal maakt vrij. inputbeeld: #elfoxberlin google doc met alle hellfies
hier. Het duister met haar kleffe handen slaat de kleffe armen om het lijf. Alarm. Het schuiven schokt, het is discreet, er zit staccato in het rot. Het heeft niet veel. Het tokkelt op de al te felgespannen snaren van de tijd. Het braakt er. Er braakt het. Giraffen schuren hun hals in een donkergroene […]
De luchten klinken zich tot klanken om.De klanken vluchten laf de woorden in.Het stof stuift uit de dode boeken. Genoeg. Ik doe het licht aan als het uit is.Ik doe het licht uit als het aan is. Ik doe het kleed uit dat je draagt.Ik los de vraag op in jouw blik.Ik duw de zwaarte […]
Hij dichtte het lek waardoor het levenslicht verliep.Hij rukte het raderwerk van plichten uit jouw hoofd.Hij gleed door grotten van de droefte naar de dood,Hij doofde vuren die de angst vertoonden op gezichten. Hij bracht de hartslag van de sterren telkens weer op gang.Hij schepte slijk in vorm en wreef de vormen om tot brons.Hij […]
Zij murwt haar stralen in de plooien van de hel.Zij smeedt de kilte in het woeden van haar nacht.Zij scherpt haar vragen aan de snede van zijn zwaard.Zij stoot zijn woorden af als korsten op haar pracht. Zij schatert om de bonte schimmels van de nijd.Zij maalt de onmin smalend om tot min en mond.Zij […]
