naar ‘Le tout petit cheval’ van Henri Michaux Ik heb een mini-paardje op mijn kamer.Het hinnikt en het stampvoet heel de nachtik dreig wel dat ik slaan zal met een hamer,maar ik fluister het wat liefs en aai het zacht.Het vangt dan manestralen in haar vacht.’t Is een merrie maar ze is echt heel klein,’t zal niet groter […]
Een rondedans de wind daarbuitenin de bladeren doet, valt stil, en doet.Tijdsspiralen per plavei, en ruiteneen na een door dat dwarrelen begroet,berekenen wat er nog komen moet.Er is geen vrede daar en ook geen bloemmaar wetten die je liever niet benoemt.Nieuwe rampen willen woorden wordenen de zinnen raken vol met dood en doem.Onze droom staat […]
Achter pakken takken scherp als dolkenverbergt de zon zijn droevige stralen en de wind waait tot krabbels de wolken.Komt de taal het licht uit sterren halen,leest wat gebeurt zich om tot verhalen?Staat er daartoe zulk een hechte coderondom ons met wetten en verboden?Worden wij ook weg- en afgeschreven?Onleesbaar blijft het leven. De godennoch de vrouwen […]
Een zin schuift weer de hoge ramen afen zomp ter stede dalen tekens neerwaar dof de mensen dolen op en af,die willen dit of dat en dan nog meer.Zij kopen heil na heil en elke keergelooft men weer een ander woord met faamdat jeukt en rot op ’t lijdend vleeslichaam.De taal is dwang die allen ondergaan. LAIS kwam […]
Het is terecht. Zij heeft de naam gezegd.De zon verbleekt, de maan is weg, sterrenhebben deemoedig hun licht afgelegden goden druipen af naar het verre.Zal het hen de monden opensperren? Er schuilt veel eenzaamheid in samenzijn,zij kent daarvan de code, het geheim.Er komt verlangen, kwijnend, als de dood:’t verleden leed wil nog een laken zijn.Het slaapt […]
De wilg rilt en stort zijn bladeren neer.Zijn takken wijzen naar beneden, grondwaarop het oordeel wordt gevormd, verkeervan leesbaarheid op kale ondergrond.Het leven heeft zich aan de dood verwonden trekt zich af van wat gaat sterven:Het ideaal wil alles bederven,stilstand, met dingen die alleen bestaanopdat wij zouden iets daarvan verwerven,het Zijn dat zich dan ons […]
Gramente dade dooruk om sprotekRuchtviels vaval ed ian do logen brrHapensie immen, lagende kwotekZuzendenijkte, slochtoms der grrRachrome butten, wakelde em krr. Augolk tie mast, oondere trentondeJulk mettertet trost no trost omondeDade om pelenduse, neup zik neup. Klichfane fulpe grokulke deondeDado miksaje rijtop’, klibdik, zeup. invoertekst (2011) dv 2019 – asemische lezing van LAIS LX
Bars ziet het de verte ogen breken,en licht raakkelen induiken, en zangherfstroodbebladerd rot overstekende zeeëngte van tekens die omvangontkennen (land is bedrog), verlangenuitspreken als een vloek omdat het ubemint met de handen van Nosferatu. Dan als het zwijgend uw lichaam betrekten het oplost in uw reiken naar nu:klaarte breekt aan waar uw zwaarte vertrekt. invoertekst (2011) dv […]
Men zegt (de goden fluisteren) dat doorde barst de ziel valt in ’t mensenlijfuiteen alsof iets daar zichzelf verloor,de vent vernederd werd en ook het wijf.Men spreekt maar weet met eigen taal geen blijf.En ’t feit dat wij zo triest zijn naderhandwanneer wij weer op ’t strand zijn aanbeland,waar alle dingen vatbaar zijn bij naam,waar […]
