Er klinkt een lied in haar gebarentaallos van elk gehoor: bewogen beweging,volte in de zwaai van haar lach, verhaalvan de zwaarte, een lichaamsvervoegingvan het zwijgen (zwijgen, zwoegt, verzwijging).Het zweeft, hangt aan het strelen van haar handdat de woorden onderstreept uit het landwaar het licht al van sprak. Niemand luistert,alleen het hoort het en graait in […]
naar La Mysterieuse van Couperin Taal is een hel, een donker bastionvan zin na zin gebrek aan schittering.Zij brandt in taal haar beeld, een medaillon.Haar gebaar is melodie, verheldering.Haar lach is mysterie, ontsluiering.Het prent zich elke dag hun wetten inhun doffe woorden met wat sintel in,een serie met niet eens een fijn verhaal.Maar komt de […]
Er heerst voldaanheid onder de mensen:zij eten goed, bedrijven met elkaarmeermaals per week de liefde, zij wensenwat niemand hen ooit gunt toch voor elkaar,maar het gebrek vormt met geluk een paar. Het wringt de handen langzaam in elkaar,de vingers zoeken iets, het is niet daar. Het heeft zichzelf aan winden meegegevenen het beaamt van takken het […]
LAIS gebeurt, levend licht van ’t levenzoals het donker aarde in zich draagt.Haar glans is ons als stralen gegevendat door de mens tot liefde wordt vertraagd.Lijf na lijf het heeft haar uitgedaagd,maar alleen zichzelf in de tijd verzet.’t Ligt nu ontdaan van haar, alleen in bed,verdaagd tot lijk dat met zijn wezen vecht. Zo sterft LAIS […]
Het leeft zich uit in oude godentaal.De handen gebieden, ’t lijf plooit gedwee:waar armen ontbreken wordt zij een staalvan het pakijs, en het vuur maakt weer zee,eisen een doel, en golven delen mee.Het leest en schraapt zich het merg uit het bot:het werd te laat zichzelf, het proeft het rot.Maar dan vreet het land, bijt woest […]
Als een lezing kan het zichzelf nog zijngezongen letters in een lus rond haar.Herinnerd leven vindt dan plaats, zijnzonder lijflijk leed en al het misbaarvan het Wicht met haar terminale schaar.Het had voor haar zijn kathedraal gemaakteen werf, waar alles in elkander haakten nergens iets dat op zichzelf bestaat.Gebouw dat daarom nooit ten einde raaktomdat […]
Het droomde vannacht als was het al daar.Het golfde als zee en zij was het strandwaar het licht aanspoelde, brak uit elkaaren elke straal kronkelde op het land,schitterde blij bij haar te zijn aanbeland.Maar nu is er zijn zonder verlangenwaar het niets met het niets wordt omhangen.Het tellen van niets herinnert zich tochen klagend dan […]
Het schrijft haar toe dat zij de dag dag maaktde nacht nacht, en het het, en zij doet datzomaar alsof het niets was. Maar het kraaktin het wit van het licht. Is er iets dater uit wil? Maar wat dan en hoe kan dat?Droom na droom breekt het de schoonheid open,laat het echte er zwijgend […]
Het wil het wel vertellen maar men luistert niet.Heeft men de dag gezien, het rot ervan geproefd?Het zwart is een wonen (zij is er niet)en het zei toch al dat het dat niet hoeft(er is het niets dat het niet hebben kan)?Het borstelt heur haar, geweldloos gebaar,het maakt de hemel klaar, zij is daar.Zelf komt […]
