Jij, het meisje blind en dartel diep in mij, jij, die delireert, frivool, en rebelleert van schim tot schim, de stad voorbij tot in de tuin waar racha vegeteert, jij, die in het trage stromen van lome gedachten bleke rozen ziet en anjers van vergane dromen. Jij, die op jouw lipje bijt om levens […]
er is het niets waar uw hoop zich op richt. er is de plaats waar uw leegte vervelt. er is de tijd waar uw woord in het licht en uw vlees zich vermengt met de geur van uw geld. u bidt tot het er, u smeekt het om seks en erkenning. u bouwt uw […]
Ik, de vrezende, die met grafiet beschrijft het git: een kraakstem plooit mij heet de letters uit en wit. En ik schik mij in uw stad, die naar lijken verkleurt en weg spurten de krabben van het geurige rot. daar is het jongetje wij dat met aarde de helmen vult zijn knieën knikken beverig bij […]
A) met de auto De barstribben schuiven, het trilbeen slaat het breekhart in, de uitzang Uit ploft het brein uit in roze wolkjes roze. Het exiteren verwerkwoordt. Dan, middels een immateriële transformatie van de aleatorisch omzweven singulariteit die het is, treedt het het buiten zichzelf, vervoegt zich bij haar onzichtbare vermomming, zoals ook het deksel […]
Zo spraak geen inktontbreken stapelt, zo oorlog sneeuwt geen stilte toe. Strooikwistig groen wrijft Er het gras gebenedijd haar code in. Foptonen benadrukken het gammele van dijken en Hollands plat de ramen nijgen openlijk naar het betamelijke. Zorg wekt slechts het besef van ontoereikendheid. Mij patettert onderbuiks echter de groezelmuze in heur hete tevenkleed: godinnenzever […]
wij kunnen niet kunnen wij wij kunnen niet kunnen wij wij kunnen niet ademen de lucht zit onder het water het water zit in de soep het water stroomt op de stoep het water zit op de koekjes de koekjes zijn wak van het water wij zuigen wij zuigen ons vol wij zuigen wij worden […]
op alle plaatsen waar we plaatsen plaatsten liggen al de plaatsen die we plaatsten nu onze plaatsen slapen onze plaatsen wemelen onze plaatsen regenen onze plaatsen zwemmen onze plaatsen houden de vingers op het glas tussen de vingers onze plaatsen strelen de stem in de opvlammende hand (het cordon bleu) onze plaatsen hebben niet de […]
hymne ave maria stella wees geribde zeester wijdbeens bankend op een afgeplakte hemelstraat, gij vuile opgedoefte stortravijn gij rochelt vla vanachter uw glabella gij zeikt uw zuur met stralen gaten bijtend in de leegte van ons zijn qui pro nobis nata hoeveel taka taka kost wel niet uw schoon beschubde pellevel, gij angeliek verbrodde maagd? […]
