Zo spraak geen inktontbreken stapelt, zo oorlog sneeuwt geen stilte toe. Strooikwistig groen wrijft Er het gras gebenedijd haar code in. Foptonen benadrukken het gammele van dijken en Hollands plat de ramen nijgen openlijk naar het betamelijke. Zorg wekt slechts het besef van ontoereikendheid. Mij patettert onderbuiks echter de groezelmuze in heur hete tevenkleed: godinnenzever […]
wij kunnen niet kunnen wij wij kunnen niet kunnen wij wij kunnen niet ademen de lucht zit onder het water het water zit in de soep het water stroomt op de stoep het water zit op de koekjes de koekjes zijn wak van het water wij zuigen wij zuigen ons vol wij zuigen wij worden […]
op alle plaatsen waar we plaatsen plaatsten liggen al de plaatsen die we plaatsten nu onze plaatsen slapen onze plaatsen wemelen onze plaatsen regenen onze plaatsen zwemmen onze plaatsen houden de vingers op het glas tussen de vingers onze plaatsen strelen de stem in de opvlammende hand (het cordon bleu) onze plaatsen hebben niet de […]
hymne ave maria stella wees geribde zeester wijdbeens bankend op een afgeplakte hemelstraat, gij vuile opgedoefte stortravijn gij rochelt vla vanachter uw glabella gij zeikt uw zuur met stralen gaten bijtend in de leegte van ons zijn qui pro nobis nata hoeveel taka taka kost wel niet uw schoon beschubde pellevel, gij angeliek verbrodde maagd? […]
Het triomfantelijk gebrul in de gang is het gebrul van de genodigden. Wij zitten te wachten: het scheppingsfeest is begonnen. De werken houden stand, wij zullen eeuwen trotseren. Voor we er erg in hebben breekt het wachten in een duren uit dat zich aan het eeuwige afgemeten weet. Het levensvocht gaat als met oceanen verloren. […]
払子¹ (een monnikenverhaal) Leeghoofden zijn het. Op rood velours liggen de schedels in de bestofte vitrines van het aantoonbare. Suki’s slanke hand neemt hen op, een voor een, stoft ze af en legt ze terug. Een late zon tikt hen de bleke neusgaten aan en ongetwijfeld stroomt hen dan meermaals nog de energie van oude […]