het veld schiet wakker. het zweet. een heuvel botst de hemel op, de zon ontsteekt de bomen. de aarden mond hoest roest en zuigt de trein langs het rot van storten. een brakke poel bekt naar de ramen en klapwind wervelt over rommelige terreinen. het ziet de zon in slierten wolk verschalen, gelig licht dat […]
tulpen te tuimelen op de verte staan, zo wou het haar nog raken bij het zwermen van verhevigde duiven waarop de zon sprenkelt zijn vette vingers lentelicht.de drijfluchten donkeren. gedrum is er, en droefte. plenst het bloesem op het witte blad, die wegwordt een pad wég van zijn bloedbevlekte hand.moedwillig het rukt de maan en […]
stof kruipt in de gatende gaten parelenstof schiet uit de gaten ik adem in jouw ademjouw adem daalt in mijjij ademt in mijn ademmijn adem is in jou het licht valt uit mijn ogenik eet het duister van de luchthet licht valt uit jouw ogenjij blaast de lucht weg uit de adem jij ademt in […]
het kruipen kwam de kropbinnengekrabt waar hetkriep en kropte en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) het sluiten kwam het slotingeslopen waarhet slopte en sliep en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) het muiten kwam de meutebinnengemeten waar hetmat en mafte en iemand zei: kennen wij elkaar? (ja/nee) de dood braakt zich een lach.de wapens herhalen de stofin het […]
bergen verbergen hun droom: vlakte te zijn, bij elkander, bij elkaar, elkeen hartstochtelijk. Peenemunde. rocket shafts. lege uniformen wriemelen rond gloeiende clusters van woorden. aber euch, in het zog: niet memorabel. elk ik spuwt het spuwsel zoals wij het spuwen en vergeeft niemendal. de wereld neemt de dichter waar als een vunzige plooi in het afgeschreven plezierlijf. het […]
het wachtte en dronk. het morste spatjes wijn op het tafelblad. het wreef, en het wreef een wereld open. oeps. straks zien ze het nog, zien ze het liggen in bad, hoe het de toekomst in zeepbellen ziet. de tong likt verrukkelijk slim het vuur van de lippen. het haat en spuugt het. aldus hield […]
de leden gelaten.het hart is blind en weetzich door het ziendeonbemind. Oetoen plukt de bloem. huilen kan ze niet maar voelhet droeve dreunen, hoorin het witte kronkelenvan honderden larven de bodem van gitwaarop zij valt,waarop zij viel,waarop zij vallen zal, en adem het weeïge ritselen, hetslurpen en glijdenvan het leed en de lustin de bange wortelvan […]
de lus trekt aan en de blik was al bleek.we draaien rondjes rond de rondjes en elk dansen is met de koord van de code gebonden. het nagelbijten is het punt voorbij van het de tanden zetten in het wakke bot van de duim. gezondheid is een driftig schrobben geworden met het gel en zout […]
heftig puffende ketel. het water wil aftochten. zwemmen, je alsnog met de zee van de kilte benatten. vuur verklaart stormachtig broederschap aan het blauwzwarte uiteinde van windstoten. het golft in de zee zoals het golfde in haren. de wolken trekken zich in afschuw afvan het ondermaanse. hemels besmeurdsta je perplex bij de gedachte aan aankomst.je […]
