De huizen vallen in de huizenrij en in de rij van huizen staan de huizen vallend in de rij. De koepel floept van Koekelberg en ook de zon schiet rakelings de flats langs in heur haren. Te paardenstaarten hangen woorden als ik ben toch wie ik ben maar hoe zeg je dat in het Arabisch? […]
Wat wil je dat ik hier vertel? Ik weet wel wie ik ben. Ik ben een aangereden kater die te dansen staat op straat. De schoolbus liet het kind staan dat ik was. De auto is vanzelf weer weg gereden. Mijn rosse pels met strepen rood besmeurd. Ik had nog zo mijn kop in […]
Het snikken is wit & onvermogend. Zij duimt hem lachend op. De wielen dreunen. Zijdezachte interest geschreven op een blauw plakkaat. 10%. Licht is. Et nox illuminatio mea in diliciis meis. Het spoor geeft de wielen een dreunen als van wielen op het spoor. De terminus op het einde van de reeks wisselschommelingen. De baby […]
I Het onbestemde is in Trier, en Duits. De uitgang is de uitgang in de uitgang (Ausfahrt) De wereld is de wereld in de wereld (Welt) De aarde is de aarde in de aarde (Erde) Het vlees is het vlees in het vlees (Hakselfleisch) De maden zijn de maden in de maden (keine Ahnüng) De regen […]
Het regent weer. Een muur van Burda. Zij had een rok met bloemen aan. Swennen duwt zijn kopke plat in repen roos en grijs. De tong splijt vanonder alles uit: split in het wit. Splut spie spiraal. Tuur torpedoboot. Zij had een rok met bloemen aangedaan. De komma’s haken aan de komma’s. Er is weer […]
Taaldwang ‘laat de boel instorten lieve dame sla weg die vingerwijzing van bederf’ D. Hillenius ,”Zo aardig in Babel” Het grote beweeg der golven. De bekende leegte in de monden. De vrijspraak. Harteloos. Het zij. Het aanspoelsel (koud). De open gereten verwonderingsbuiken (kil). Haar zilte raadselachtigheden. Walg die zo de bedrading inritst. De mensenhaat inherent […]
Een pad in het bos boom boom boom boom boom boom boom boom boom ik boom boom boom boom boom boom Ik ben in het bos en zie: boom boom boom boom boom boom boom boom boom boom boom boom er is een pad in het bos! Waan Voos Mis Op de straat ligt een […]
Zo spraak geen inktontbreken stapelt, zo oorlog sneeuwt geen stilte toe. Strooikwistig groen wrijft Er het gras gebenedijd haar code in. Foptonen benadrukken het gammele van dijken en Hollands plat de ramen nijgen openlijk naar het betamelijke. Zorg wekt slechts het besef van ontoereikendheid. Mij patettert onderbuiks echter de groezelmuze in heur hete tevenkleed: godinnenzever […]
Adem ademt op het trillen dan. Huid verhardt zichtbaar, de kervingen worden in kogeltijd gestaag als daken met leien met korsten bekorst. Zie dan hoe de eeuwen ten onzent als barcodes oplichten, hoor het doffe ruisen van stroken marmer één seconde in duizenden millennia absolute stilte. Bloem, voel mij vallen. Metamorfe armen breken af, brandhout […]
