mijn lichaam brak mijn stem versteende mijn taal werd gruis daken stormden op de hemel af vogels weken wiekend weg schuim bedekte de rivieren. afgemeten nu in ijskristal versteven adem in jouw hijgen waaronder donker verzwonden onze woelende watermonden.
“The doctors of medicine have discovered that certain dreams of the night, for I do not grant them all, are the day’s unfulfilled desire, and that our terror of desires condemned by the conscience has distorted and disturbed our dreams.” W.B. Yeats, Per Amica Silentia Lunae XII, 1917 -> waar is het woord wie zal […]
in jouw ogen zie ik niet jouw ogen in jouw handen voel ik niet jouw handen in jouw lichaam ken ik niet jouw lichaam jouw ogen geven mij de ogen wel waar het zicht als licht in glanst jouw handen reiken mij het raken wel dat ik tastbaar in jou voelen kan jouw lichaam kronkelt […]
jij: ik ben er. ik: wat is er? de tekst: in de gleuf van het gekende maakt geen zwaard nog snee of bloot; in de sleuf van het verglijden is het nakende bekend; in het foefje van de godin maakt het nieuwe gek of dood. zij: wat is er? hij: ja, wat zou er zijn? […]
vervaarlijk de kruinen wiegen in de wind en wilde liefde woest verwaait de regen die de bange bladeren brekende vertelt dat het nog wel heftiger zal stormen dat zij hem in de modder plat zal duwen dat extatisch zij op haar dak zal dansen dat ook het zijne was maar nu niet meer hoe groot […]
bloed ik niet als gij mijn ogen met uw teken kerft? is een open maag niet bloot genoeg, het vel te fel een vreetbelemmering? ziet gij niet de doden in mijn mond te roeren staan? is mijn tong niet zwart genoeg? wat wilt gij met uw pijlen in mij prikken, pulken nog? ruikt ge niet […]
men danst wel heftig hier en al de fut is uit de lier! maankop flakkert op de pier schelvis spartelt van plezier tongen gutsen uit de gaten grijze schol is kale graten bot gevangen rot gelaten de vangst is vis maar vol hiaten zie een tel vertier verglijden druppelt mauve in de dode zee wormen […]
voor myriam moge demonen uw monden bewonen en de woorden van mensen verschonen moge reine luchten uw tongen strelen tot lust wijl de zon u met zijn duizend kleuren kust moge in uw tere lijfje te tintelen komen te staan de wrede angsten niet om wat gaat komen niet de nijd om wat u wordt […]
weet ge wat schoon is vroeg ze nee zei ik en ik wees naar haar bollen uw bollen zijn wortels zei ik ja zei ze maar weet ge wat schoon is vroeg ze weer en nee zei ik dat weet ik niet onnozele piet wat schoon is heb ik hier tussen mijn billen maar gij […]
