Geboren worden willen weelderig de velden, de muren en de stenen in de zweterige bergen maar de zee blijft nachtelijk de stralen pletten geen tinteling, geen blik raakt uit haar baren. Verknoopt als leliestengel in haar winterkleed en schermend met haar beelderige schoonheid vermaakt mijn vrouw uw stem aan duisternis, haar slurpogen doen van uw […]
het gieren zet in, het gillen vangt aan, de hemel vergrijst het grauwen komt nader het gruwen begint in mijn mond raast de lucht in mijn oog roost de hemel in mijn hals harkt de einder het licht uit mijn hoofd het gieren zet in, het gillen vangt aan, de hemel vergrijst het grauwen komt […]
haar naam is kronkels in het beddengoed ik lees haar wel, maar steeds te laat. heroïsch hoge woorden worden van hun stilte afgesneden, ploffen als een waterstraal bij bassen loos in ’t zand. aanhoor de nieuwste neofiet hoe hoog hij heft zijn zwervende serpentine om naar haar diepste vocht te dingen: “o grote grotgodin, o trommelaarster […]
Naarmate de cel hoger in de gradiënt komt en de feronoom- concentratie stijgt, wordt de hoek van het roer steeds scherper en de bocht steeds scherper. Zo beweegt de gameet zich in een spiraalvormige baan naar de eicel. Uiteindelijk raken de cellen elkaar, waarop hun membranen versmelten en ze zich verenigen tot een zygote. […]
Zodra het feromoon is ontdekt, begint de mannelijke gameet in een lus te zwemmen, met de klok mee. De achterste flagel wordt daarbij onder een hoek met het lichaam gezet, als een roer, en trilt snel. De gameet haalt snelheden van 0,10 tot 0,14 milimeter (10 à 12 lichaamslengten) per seconde. Lente. Een bruine […]
De lokstof, het feromoon, is een eenvoudige koolwaterstof met acht koolstofatomen. 0 Het ding zat in de ogen, dus maakt gemis gebaar van droefenis. Ik zie, ik zie een uit, een in dat niemand ziet. Het zien wordt in het ding gezogen, een kern van onvermogen, leegte en verschrompeling. Ik zeg ik zie en het gebrek wordt […]
Van de Ectocarpus siliculosus, een draadwier, hebben de mannelijke gameten vooraan een lange flexibele zwiepdraad & achteraan een korte rigide flagel, die als roer dienst doet. -1 Licht op zwarte ruggen. Glimmer is voorbij. Elk stuk leder is naar haar levend vel nog anamorf, zoals ook ik nog liefde uit die dagen bij het afval tel: […]
Ferdinand had zijne strijdbijl in de hand genomen Geen wind beroerde ’t loof, geen vogel deed zich horen t’ Was tijd om door naar Haar beschutte veld te bomen: Ongenadig lieflijk streelt zijn stem Haar kanten oren. Hem troosten immers niet tegen willekeur van onverstand Haar schone roeping en Haar doel. Vereedlen en beschaven Staat […]
De nachtwind doorsuisde de statige bosschen van Carregi. Hij was van ingetrokken, strengen geest onze Vader. Laat den fellen wind Hem diep verhullen in sandhi! Daar slingert de donder echter vernielend naar onder De knarsende brand. Rechts en links van ons strekken De palenrijen uit. De tussenruimte is schuins aangevuld en vol gestampt met klei, […]
