Bloemen bogen, takken zongen mij en bomen spleten voor de letters van mijn bril. Mij mede viel geen woord te houden, het sterft nu als kreet het landschap in en de treurnis smaakt zoet om al het verdwijnende. Suikerranden, fruit en fancy, vliegen in het leeggezogen glas, spinzieke poes op mijn buik. Van niets ontstane […]
Categorie: gedicht van de dag
Nergens heeft hij zijn tijd mee. In droomoorden buitenissig sissen op zijn bijten alle zonnevruchten. Onder vliezen knarsen tegendraadsde afgeknotte wieken. Hij noemt zichzelf de stekjesneger steunend op uw stok. Dorstig weifelt hij wel eeuwen, draait op zijn weg slangen bezwerend alle stenen om. Hij tafelt waar hij kan. De schaduw van een cactus is […]
Hoe helder kan gehurkt bij nacht nog de lichtknak in de loop geblazen worden ? Hoe blauw nog bij het vervagende, de schaduw van een ver verschoten pijl ? Wie spreekt nog dit graf uit en welk masker afdoende voor het nakende geslechte ? Soms, gruwend, hul ik mij diep in de plooien van haar […]
ZEEMANSKLACHT
’t Grijze vlak van zee en lucht strekteindeloos. Nu klampt geen kleur dit schipnog aan, geen zon slaat hoogblauw op, geengouden maan bestijgt de boeg. Nacht is dag is nacht nabij, is ruimte zonder plaatsDagelijks schreeuwt wel een van onszijn land in zicht en moet ik vonken hoopmet spel van kracht en rede doven. Loze halen […]
gebed in de regen
opgetrokken zijn de staketsels van bedrog, de geulen van de leugens met geveins gedicht, de boodschappen breed en blij uitgeboterd, de puisten kramp en nijd met rouge bedekt. barst en breek en stop met kloppen, hart. de wrede nacht vreet al mijn dagen op en zie de wereld slaat mijn ziel verrot. verlangen is een […]
snel
jouw handen zal ik leren het beginsel van bewegen jouw glimlach verheffen tot het snijden van staal jouw gebeden genezen, de gaten in jouw sokken stoppen met vreugde en wellust en kleurige wol jouw armen omarmen als waren het reikende lianen die arm willen worden, al onze liefde schamper vergooien zodat we de heimwee teder te […]
klaarliggen
de avond verkracht breekt het zwart in mij open de lichamen arm en hoofd nochtans goed ondergestopt hopelijk verderop in de nacht dat ik wordt geplet uw stem heeft die daadkracht en ik geen verhaal. mijn werk was niet het drukken van tekst op papier. de rechtspraak heden verheugt zich in geldige moord het gelijk […]
wreed
het was rond tweeën maar ik was alleen en sprak: de tijd tikt letterlijk mijn mond is maas maar enigszins afzijdig en morst. waar blijf jij, onik? valt er nog recht te spreken? een wolkje roost in mijn glas hoe mooi geef ik mij over eerst is er een daveren de wereldbeelden sudderen breinaalden prikken […]
beter
ik dicht beter dan ooit: niks lucht meer ertussen. het zuigt om u en perst mij uit. het zilver spreekt in zilver, de dagen praten duizenduit, de nachten zien de nachten niet meer zitten. schijn bedriegt en niemand liegt want het licht zelf dooft in de ogen dus wat zou het. uw hart kwam al […]