“wenend word ik wakker en ik ween omdat ik wakker word”
Categorie: gedicht van de dag
breugel in burundi
iedereen weet alles. onherroepelijk echter verglijdtalles naar de fictie van fotonen in de tijd. plaats is erte over voor belevenis en avontuur. vast, de zon breektdoor de wolken, een druppel valt. plots misschien schuif ik mijn leegte om tot gele koorts, aids, malaria. het eneoog van hem is er uit. het andere is stuk. de […]
wat verbogen is, verbuigt de dingen naar hun ondergang.wie gedwee buigt, verandert elke heerser in een streep.bloed wolkt door witte lakenstof. schittering ontstaataan de randen van de voortschrijdende randen. de zon is zoenende lippen en jouw tong de maan. met sintelsin het doek wikkel ik je in en uit je ingesnoerde lijf komtgeen druppel meer. […]
gedicht van de machete
de wetten van de tijd verbergen graag dat zij door onszijn opgesteld. hun gedrag vertoont enige gelijkenismet de grijze bedelaar vandaag die voor de grootstesupermarkt in Bujumbura – een kleine kruidenier bij ons – de concurrentie van zijn terrein verjoeg.hij sloeg hard in op de andere verminkten met zijnlange stok. het gelijk kan je maar […]
ik en u. wij. wat mij reeds een schijn was in het licht,brandt mij nu dagelijks het netvlies op. u draait mij omin mij tot schaamte, weg van u, maar wij beidenverdoezelen kwijlende een historisch falen dat ons allen treft. u spreekt maar zonder recht. ulacht maar in uw lach vertrekt uw angst zich tot een […]
zwart
slik. het glijdt door mijn skelet, een veelheid aan elkaar omzwachtelende slangen. ik zit versteend in mijn gestalte nog, een verte, mijn onderlip gegoten om het glas met gif. kijk: dooi. de ware toedracht van het menselijke in mijsijpelt binnen. u. ikschrik. slik. het monster ikbent u. wie had dat gedacht. snel. beweeg en slik. slijk hoeft niet erg […]
worm
de avond is een klomp ik kruip het scherm in waar jouw oogeen leegte uitstraaltdie ik ieder aanbevelen kan. er wordt gestorven en het dienendat wij dienden draagt heden het lege uit. span strak de bogen.scherp de blik. dit wordt het vergeten eindevan een eindeloze strijd. de aarde beeft om ons. tril mee. ‘vernietiging door drank’ klinkt […]
regenboog
aan de horizon staat het eindedat zich eindelijk herkent de tijd van de wereld ontfermt zich over elk moment.de tijd van de wereldis veranderlijk, springerig, en cyclisch. het grint herhaalt bij elke stapde stappen die jij zette: gruis van ons huist in mij,wordt tot grondgeluid ontstemd. dagelijks, wij verarmen. ik voel jouw armen kwijnen, vertwijfeld […]
knoxhult
gruwel houdt verband met grondigheid,de grond met het aardige van jouw lijf .het strelen van een hand heeft tepel nodigen kippensoep een kom. de vogels vallen. pels verhardt bij droging tot verheldering(de haartjes komen langzaam recht). verbrandvlees ruikt in alle kampen naar. asfaltwordt gelegd. eeuwigheid bestaat niet echt. je dacht dat ik gestorven was maar ik […]