de zon zonk. ik zie de rook rondom en voel het vuur.mijn lippen bloeden leeg, mijn stille hart verzuurt.stormen storten woedend in tot wind. ik flakker aanen uit en aan en weg. het licht is weg. zwart stof drijft alles aan. wrijf mij nog ’s door de ogen. dit boek is nietvan steen, je prikt er […]
[1] opgekropte tranen barsten uit de droogte in het verwelkende hoofd zwelt de mondholteeen vette kikker met purperen brulwoordenwoelhanden verscheuren duister verdrietstompe bijlen treurnis hakken gestaag de lagenadem uit een lijf dat stil wil liggen rot omarmen [2] een vinger die haar lippen met genot ontroerden wijst: het bot steekt slijmerig uit het nicotinerot wreed en zoet de teugen snoeren […]
‘de varkensblaas staat stram, je bent mooi,de haren wapperen krols uit je zwarte nek ‘ corps-porcs berichten eindigen bij het verzenden. stof.niets ervan komt aan. hier, hij walgt van haar. zij is een het. zij is het waard. stomp. pons. fronsfaçade. poes. soep. haar gruwelijke pose. fruit. zij giet haar zuur in groene kool. ersluimert iets, de […]
orgelpunt op de glasrand:het kraakt in je ogen, breektje open, alle zuurtjes zingen zoet haar tingeling, van hoe je ooitin haar begon, jouw leed tot deelvan haar bedwong. haar lijf bezong, o wat was de maan zo vol, de acht van die nachtstaat voor eeuwig in mijn bril. zei je. er is hier, een slok,er […]
1. de nacht is een boze godinde nacht versleutelt haar zwart tot lettersde nacht krast op het glas de letters worden gulzige gloeipriementastend naar sisgaten, schroeischeurenin een dicht veld van doorligwonden de aarde bronst, de talloze lijken fikken opde graslanden liggen bezaaid met sintels ‘hé jij daar, leg nog ‘s een lijfje op het vuur’(knars […]
zwem anna zwem zoals een meeuw door luchten zeilt. zwem anna zwem zoals een dooier door mijn vingers glijdt. zwem anna zwem ik schrijf de zege in jouw lijf. zwem anna zwem ik breek de wetten van de tijd: als straks jouw hand het droge raakt, van nu versnel dan nog jouw vaart. Over het ‘Gedicht […]
het groene veld verheerlijkt zich met een groen veld. hijg ik? neen: het hijgt zich een groen veld. draag ik jou af, tegen u op, dan krijs ik, mij bezighoudende als beleefdheidsvorm. vergelijkbaar met stenen, zijn wij geworden, rollende, vergelijkbaar van stof. Over het ‘Gedicht van de Dag‘- programma Lees meer output van […]
Annette, zo mooi en lief en net, liep stiekem op het strand die nacht en stouter nog, ze liep in zee en zag dat aan haar blote voeten zomaar voor het grijpen lag: de maan! Ze bukte zich en schepte in haar hand een stralend stukje zee met felle schijn en kraters in. ze hield het hoog […]
Hij zag zijn kans deze zomer, op het strand, nam vlug wat kiekjes van wat er aan reëels vakantie had genomen. Hij plakt en schrijft nu traag de onderschriften: ‘Liesje draagt het water naar de zee’ ‘Frits die zich een schuilkuil graaft’ ‘Melanie die golven telt om Ludwig niet te zien’ De regels werden volle […]
