NKdeE= Neue Kathedrale des erotischen Elends, een programma geïnitieerd op 27/09/2004. de NKdeE is een radikaal saneringsprogramma dat de mensheid van het Zijn en de Dingen wil verlossen. LEVE de VRIJE LYRIEK!
Scene 1: Namur, église Saint-Loup, 1866 – CB, in het gezelschap van de Belg Félicien Rops, stuikt in elkaar op de straten van Namen. L’enfant désherité s’enivre de soleil een voetafdruk geluid in grint & maanlicht op de wagen viel tot het lichaam zich weer sloot, tot het lichaam zich weer sluit. kleur bedacht ik […]
ZAKELIJK Wonderbaarlijk noem je hoe haar stem mij vangt & ik van jou versleept op harde grond bevlogen kronkels maak. Betoverend vind je elk gebaar dat ik van haar op jou verhaal & hoe haar lijf in elke streling past. Zaligmakend heet het als ik in je krul, je tongen vurig lik & al gods […]
Je daverde je diepste tonen door. Niets was ik : je dacht mij ooit een ochtend te beloven, gunst die ik in jou gegrond als bloei beleven kon. Geen tong die zich roerde. Ach, kom, de teerste ondergang die ooit een lijn beging, hoe ik je naaldhak op, je nylons in & uit je volle […]
Ik, nu ik staar : de wereld draait mij los van jou & bij god verdomd in gebreke. Het licht puft muf gordijnen door, de dag hoeft niet zonodig. Baaldag. Jij, nu je slaapt : de wereld is je glad ontgaan, nergens aan je lijf is iets mislukt. Totdat je lacht in je droom, natuurlijk. […]
un ordenador por persona solamente la répetition se forme d´un masque à l´autre LEBARA MOBILE LEBARA MOBILE de herhaling gebeurt stop je vingers in het vlees dit is de onafwendbare soliditeit van het zich uitzingende teken groetjes uit Barcelona d.
KRETA Argumentum : Daedalus interea Creten longumque perosus exilium tactusque loci natalis amore clausus erat pelago (Ovid. M. VIII). I. Een klokketoren trekt zich aan afwezig brons de hoogte in. De windhaan kriept het duren uit & slaakt de tijd die aangezet tot riemen over al je leden heen ligt opgespannen. Het landschap in haar […]
Het rillen dat je dacht om haar is net zo weg & wezenlijk als zij. Ze heeft je haar regen gelaten, & wind in een cirkeltje brand in je jas & de komende loomheid van herfst op het gras, op je blad, in een glas. De dag geeft al haar daden in herinnering & zo […]
“Vana figlia de l’aere e de la lingua” Marino Een wolk is als haar tong geheven, wordt stuitend als haar taal, de beek in vliedend vrije val van hoog verheven reikpunt, tegenarms in beeld gezet, tot ’t onderhandse graaidiep, het net geboende, dwaas doorstoken spiegelvlak, door wind van plaats vertekend, om het zijnde gekeerd, van […]
In vreze om larven die minzaam ebbehout tot zwartste nacht vermalen, wanhopig om regen die de witte twijfel voor de vraag van antwoord dient, & rillend om warmte die het geroofde ei gaaf de grauwste bek uitstoot, kokhalzend het leven aangebeden als de dood voor je aalgladde dageraadswoorden. dv, 1994, ongebundeld Wij zijn met verlof […]
