NKdeE= Neue Kathedrale des erotischen Elends, een programma geïnitieerd op 27/09/2004. de NKdeE is een radikaal saneringsprogramma dat de mensheid van het Zijn en de Dingen wil verlossen. LEVE de VRIJE LYRIEK!
ik slik. de koude in mijn beenderen wordt zwoelte van omzwachtelende slangenvellen ik heb u lief zoals de liefde zich in goud vertaalt: ik baal. ik bek mijn woede uit het schuim op zoenerige lippen. eenzaamheid heeft ook de ware toedracht van het menselijke in mij onthuld. ik schrik. slik.u. gij zijt somtijds de schoonheid […]
de avond is een klomp ik kruip het scherm in waar jouw oog een leegte uitstraalt die ik ieder aanbevelen kan in lege woorden die van loze klanken zijn ontdaan. er is geen wij. er is een ons dat sterft in mij. het dienen dat wij dienen draagt het lege uit. span strak de bogen, scherp […]
de beelden erbij vind ik maar niks. gewoon luisteren zou ik zeggen.
aan de horizon staat het einde dat zich eindelijk herkent de tijd van de wereld ontfermt zich over elk moment. de tijd van de wereld is erg veranderlijk, springerig, en cyclisch ook. het grint herhaalt bij elke stap alle stappen die jij ooit zette, hier. gruis van ons dat in mij huist wordt zo tot […]
wat dien ik nog te zeggen? heeft het nog belang? in het duistere daar zal ik als vloek volstaan ik ben de bok waaraan mijn zonde kleeft ik geraakte van mijzelf niet af tot een schrijfsel stijf ik op ik ben niet laf maar faal schrijf mij niet aub op of af. doe mijn ogen […]
or pour mon ange de karren stropen de straat op nekken de kat pletten duif en de bloesemgeur van kerselaren strandt in hun stank van ons leed hoeft niemand weet te hebben ogen draai ik om en luiken dicht van paars naar puur oranje de eerste slok is altijd de ergste er komt sleet op […]
op de bodem van het bodemloze vat dat mijn ik is, lig ik ietwat afwezig te kronkelen. ‘het is een lieve jongen’ zoals men ook zegt ‘hij bijt niet’ (de dobberman die net drie katten en een baby) er nestelt zich in mij hoop op slangen, ik droom alen vol verlangen. ik houd het niet langer en out […]
de triestheid in dit drieste is een wild verhaal, een kwetterend gezang met dwaas getetter dat op de planken spettert maar al gauw. ik min. u meert niet langer aan mijn kade aan. woede in vreze en bij rechtheid van roede. maar wie ben jij? een ik? de zwoelte van een zucht in een staafje met […]
mijn groen is mos of rot. de takken van uw woord ontbotten heden niet in mij en het zwellen rondom van de lente is een hel. ik hul vergeefs mijn adem in een zweem van zwijgen, ik berg mijn smelten in ontdooien, maar tot stilstand kom ik niet. jij doet mij gestaag verder doende in jouw ontdoen een […]
