We hebben 59 resultaten gevonden voor je zoekopdracht.
de onmacht is de verwoording van de onmachthet spreken snijdt niet aan, de stilte bloedt in stilte. het spatten van de zinnen op de zuilen van het zwijgenmaakt laag na laag van rot met brokken smurrie aan;kilometers hoog verheft zich reeds het slijmerige schuim. er is geen oor dat de gebeden nog aanhoren kan;er is […]
X het schuiven verder was een schuivenvan drek: uit elke klank droop stankwant zelfs de maan bekroop de naamen kromde vol haar galm van schaterlach. de weg lag in de weg dus weg de kleuren eersten een lichter grijs werd toen het vale licht.in boeken prevelde vergeefs het leven troostalsof het wit niet zwart op wit. […]
IX de weg naar huis was om de hoekmaar eerst stond hiermet grimas en te voethet zwijgen opgesteld als wet. er diende nog vertaald te wordenvan zeldzaam opgetekend infernaalsnaar het beproefde vers van pijn en bloed. drie van hen, de vriend voorop.drie slagen en en een voetvan hoe het zwijgen hoorde. van enig kind, zo […]
VIII “Zo hebben mensen, miljoenen dit gemeen Mijn nachten of mijn dagen.” Hugues C. Pernath een kind bedrieg je met grotesken niet,het kijkt naar wat het ziet,en hoort ook in de naam nog klaarde klank van de bekentenis. het pretpark is een haag van haaten spugenden en wie wil stampen,stampt want kijk maar het gekrijsbrengt […]
VII laag na laag omzwachtelt zichhet geblakerde, de zwarte zondie in zichzelf verdween. de windels nijd verdrogenbij ontstentenis aan spijt maarstroef en stram de lelijkheidzit het vervloekte als gegoten. het vervloekte oogst successenbij vertoon van het groteske:kijk hoe afgehakte handen willenaaien, hoor wat toegesnauwdestemmen doen met zingen. vol geloof in eigen kunnen, vlotverschuivend in het maatpak huidtrekt het vervloekte erop […]
VI het gespeelde wordt bewaardals precieuze sintels, gouden asvan de voorgoed verwenste zon. elke centimeter groei vergrootde plicht het te verzwijgen. nee,op elke vraag kan het slechts leven,een leven scheelt het wat er schorten leven is van dood de weigering. het vervloekte haat en slaathet licht uit het gespeelde levenwant licht verraadt in spleten, loktverwijten uit […]
V het kind speelt eenzaam kindwant elkeen mijdt met recht de naam.alleen wie het niet zo te noemen hoeft,ziet nog de vreugde zonder blaam. lang voordat de tijd begonheeft de verdoemenis de eeuwigheidgeklonken aan de dood: het nietswaaraan geen zijn ontkomt. van schuld is hier geen sprake:wat geschied is blijft geschiedenismaar onherroepelijk in elk spelstroomt […]
de vloek is eeuwig.de oorsprong is altijd eerderal met vloeken klaar. universa komen, universa gaande eeuwigheid is klaar in haar bestaan.de zwarte vlek van het vervloekteis de plek waaruit wij zijn ontstaan. mussen fladderen, zwaluwen gieren laag over de velden. onmiskenbaar vloekt de vloek. de dood bevrijdt het kind.de dood is altijd de doodvan het vervloekte.
III het eigendom weigerde de dooden wekt de woede in de spraak:de vloek daarom maakt doodgewoonvan moord gewoonterechten kruipt de klank in van de naam. de klanken kruisen hitsig het vervloekte uittot nietigheid en waar het kindzich lelijk roert is elke aandacht blaam. het vloeken slaat zich daarbij luideop de borst, een stoel vol stof:hemeltergend […]
