“Red mij!
Mijn baasje is een harteloze dichter: als ik hier niet wegraak, moet ik naar ’t asiel, een gewisse dood tegemoet. Hij heeft wel praatjes, schoon & veel, in ’t openbaar. Over Liefde, Deemoed en de Schoonheid, Eeeuwig & voor Iedereen. Maar zijn strijk blijft staan & van ons trekt hij zich niemandal aan! Gaan optreden, ja, dat kan hij wel. In Holland, bij die hippies en voor ons laat hij nauwelijks eten staan. Ach hij is alleen met zijn eigen pels begaan!
En als wij slechts heel stilletjes durven piepen, rillend en onze keeltjes van de honger toegenepen, dan schopt hij wild in’t rond & lacht hij schamper “wacht maar, wacht maar nog een maand en ’t is gedaan”. Hoe wreed hij is, het heeft geen naam.
Dus heb toch mededogen! Haal mij uit zijn liederlijke klauwen! Ik ben gratis & een zonnetje in huis! Bel of mail vandaag nog, geef mij toch wat hoop, dan is het draaglijk wel, al die deernis hier, die muffe boekengeur & al dat dichterlijk getier…”
Dumpie, zwartharige meisjespoes, 4 weken oud
