Er is een thema, zachte parafrase
& Jouw ritme, dwingend, maar ook heel stil
De Barman, nerveus, rammelt wat met glazen,
Zelfs de planten weten dat ik jou wil.
Ik ontdoe jou van jouw naam als schil
& Strijk jou als een cello teder aan,
Er tulpt een tepel, dit is ons bestaan.
De zon klimt uit de kim, vogels fluiten
Wij zijn naakt, & met elkander aangedaan
& Al het leed wil nu in jou naar buiten.
Categorieën
