Er was jouw woord waarin mijn zin ging leven.
Jouw woord verdween terwijl de zin nog klonk.
De klank verging zoals je schoonheid even,
Toen ik al het mooie in verdriet verdronk
Omdat jij weigerde wat ik jou schonk.
De wereld was voor jou: gevangenis
Voor mij jouw zijn dat er niet langer is.
Ik schenk je nu de ruimte open, blij,
Ik schik mij in de cel van het gemis,
Genade is er wel, maar niet voor mij.
02/02/2011 rev. 28/02/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis)
