Ik kleed je uit met handen vol verlangen,
In mijn hoofd schuift alles even weg,
Jij hebt mijn ziel met jouw geheim behangen.
Eén tel is nu geheel een zonneweg,
De wereld is gelijk aan wat ik zeg:
Er is het licht dat in je haren valt,
Er is een worden dat zich samenbalt,
Er is een groter vuur waarin wij branden
Er is een kern in ons als van basalt,
Er is die zee, haar eindeloze stranden.
17/02/2011 rev.27/02/2011
(Alle LYLIA-teksten tot dusver zijn aan (een eerste) revisie toe, ook al omdat ik besloten heb om alles conform het rijmschema van de Délie van Scève te maken. De revisies verschijnen hier voortaan genummerd met een verwijzing naar het oorspronkelijke schrijfsel. De systematische revisie daalt af in de tijd: wat niet gereviseerd wordt, was allicht wel aardig ook, als ruis).
