PDF-bestand van deze teksten
[tussen de haken de titel van de originele post]
[constellatie]
De dag slaat aan & ik ontdubbel mij
In wat ik was & daarvan emulatie,
Verbeten leed & alom licht rond mij
Waarin jouw huid verschijnt als simulatie
Van haar schoonheid, zulke constellatie.
Maar niets van wat wij maken hier of doen
benadert haar, oneindig is haar zoen.
Wij verliezen ons in ons, realia,
die nooit & nergens iets van haar voldoen:
Zij schittert in mijn hoofd als LYLIA.
21/02/2011 rev. 26/02/2011
[wuweiuweiuwei]
Hopeloze zuchten ademen wij
Omarmd als één uit monden in & uit.
Een poort verschijnt, een kwade hond erbij.
Niemand wil erdoor, niemand wil vooruit,
Een lichaam rolt dan toch een ander uit.
Er komt in ons een einde aan het woord,
De taal verdwijnt, niemand wordt nog gehoord.
U wil geen wij, niet zo die stroom in gaan.
Ik zie in vuur & vlam mijzelf vermoord.
Wij rollen om & om, tot tol vergaan.
23/02/2011 rev.26/02/2011
[herinnering]
Ik jaag op jou door donkere nachten
& Zoek in wouden naar een spoor van jou.
Jij, godin in ’t diepst van mijn gedachten,
Wuift & lacht & wil niets van wat ik wou
Hoezeer ik ook genade wil bij jou:
Een ogenblik, wat woorden, zacht & stil.
Jij bent van heel mijn wereld stil de spil
& Nu het gebrek mijn zijn tot niets bepaalt,
Is mijn hoop voor ’t toekomende nihil:
Jij bent slechts daar waar al mijn jagen faalt.
23/02/2011 rev.26/02/2011
[excellende]
De nacht sluit aan de nacht, ik kom niet vrij.
De dag is aan het duist’re slechts de braam.
De avond valt, jouw lijf verschijnt aan mij:
Jij danst daarbuiten in een duister raam
Jij zingt er zacht & fluistert zwoel mijn naam.
Jouw ogen zijn als felle lampen klaar,
Jouw haren van vergeten zon gebaar,
Jouw handen strelen manestralen daar.
Als ik spring dan zijn wij weer een paar.
Ik sluit dat lege venster beter maar.
23/02/2011 rev.26/02/2011
[persoonlijk]
Jij hebt mijn woelen met jouw zijn verstoord;
Mijn daden zijn in taal & jou vergaan;
Ik ben voor jou slechts voornaamwoord:
Bestaan is toch geen ik, maar ondergaan
Wat er ontstaat & daarin opengaan?
Ben ik verkeerd als ik het leven wil,
Met jou erin & warm & zacht & stil?
Droom ik dan & is dit, mijn liefde, fout?
Ik brand ‘s nachts & overdag is het kil,
Mijn vuur is stil & als vermoord zo koud.
24/02/2011
[darkness darkness my old friend]
Alles wat ik wou, zo zacht & ondoordacht
Werd koud & hard, realiteit van steen,
Afwezigheid die ik nooit had verwacht,
De duisternis waar ooit jouw licht verscheen,
& Van die vele stralen geen, niet één.
Jij bent vergaan tot schimmen in mijn hoofd,
Zwarte nevel waarmee ik ben verloofd,
Mijn oude trouw aan jou die spookt door mij.
Het is de nacht waaraan ik ben beloofd,
Al die uren, & er is geen dag meer bij.
24/02/2011
[lauratische revolutie in de orangerie]
Ik zie je lopen in een tulpenveld,
De zon verbleekt je haar tot schittering,
Jij breekt mijn blindheid open met geweld,
Mijn zwart verdaagt, er komt een glinstering,
Nu ik bezwijk voor jouw betovering.
Er komt een oproer in mijn barre land
De kleuren rukken op van aan de rand.
Karmijn, turkooizen, roze, Pruisisch blauw:
Jouw oker zet hen allen naar jouw hand.
Ik geef het op, mijn rijk is nu van jou.
26/02/2011
