Hoezeer die schaduw niet, het razen daar
Van wolken boven mij, hoe jij mij haat
Omdat je in mijn handen handen vond,
Die liefde raken duidelijk & klaar?
Ach illusoire, meest volle maan, daad
Die in mij doende laf uw naam ontgaat,
Wat verder staat, aan woorden daden bindt
Is van uw zwijgen nog wat spreken wil:
Mijn slinkend ik, uw lege, stille schil
De huls die ik omhels, ’t niets dat ik er vind.
Categorieën
