“zj als in jury”
dv 2010, NKdeE Schoonschrift, bister op papier, vóór het uitknippen
- van de ʒ wordt in de fonologie gezegd dat ze niet tot het Nederlandse taaleigen behoort (Engels: non-native to Dutch), het is een klank die vooral in leenwoorden voorkomt. De NKdeE Bewegingsleer hanteert niet zo’n strikt taaleigen-begrip, ‘leenwoorden’ zijn eerder vluchtlijnen van het ‘consistente’ Nederlands naar naburige aggregaten. Elke taal is door het globaliserende engeografisch loswekende effect van de internetcultuur niet langer dermate gebiedsgebonden. Dat was vroeger al in bepaalde mate het geval (via het schrift en de boekdrukkunst), de komst van ‘virtuele’ kanalen en de ontwikkeling van taalonafhankelijke code hebben dat verschijnsel doen exploderen, met een frenetieke reterritorialisatiedrang in de semantieke ontologieën als bijverschijnsel. Die semantic ontologies zijn in de Kathedraalse Leer echte hyper-aristoteliaanse doodsmachines die geheel de werkelijkheid willen fixeren in een permanent exploiteerbare stasis, daarbij geruggesteund door de verheffing van de mathesis tot ultieme realiteit.
