of De Vergelding
13 Onheilspellende, vicieuze sonnetten
(in´t zwart geschreven)
O droogte zal (onheil o onheil o)
O, ik die de droogte niet zomaar benoem, schrik
Naar het dorp Is (dat de huizen zo kleuren), mij
Heimt echter de aardse kleur die als een huid zit zo
Ezelstrak als de put Is/Was der wegspurtende krabben.
In het jongetje Wij dat de helmen Er verzamelt, deze
Legt vervolgens: die met de kleine gaatjes, die dan met het prut
O & die met de rand tenslotte bloeiende rondom de grillige uitwas in
O-vorm van boven op geschoten of af vanonderen.
Nog bij een kwal waterdieptenzweeft die Zij zo zij iets al (tsl).
Hé zo ons iets al zweven kan dan bv dit slokminderend (slkmndrnd)
Ei dat droog dat ons de droogwaarde afdokt, dat droogzingt het droge (drg).
In of voor de kleur U of de vorm, niet de roem (rm).
Laat staan het geld: o blauw dat zilte haar pruim (prm).
Ook zomaar o kak dat het lid weerom stofgutst (stfgtst):
O, ik die de droogte niet zomaar benoem, schrik…
Naar het dorp Is (dat de huizen zo kleuren), mij
Heimt echter de aardse kleur die als een huid zit zo
ezelstrak als de put is/was der wegspurtende krabben.[…]
Zelfs al moorden de aanslagen niet (onddbhssgi & lhi)
& ook dit maar zo kak dat het lid stofgutst ik &
Niet dit mombakkes dat blind woestenij kauwt
dit dmv zweetuitval gestremde rubberglanspak met
deze de mode van doem de ode omdoende zeden:
bij inval van het heden wij geplatbuisbeeld RGB zijnde
hebben morgen plasmaplatbuikjes allen hinase ic enda thu, [klapt]
sta toch o beeld : de golven opgeverslijken overstappende heldin
spoelt over de golf shoppersterrasjesdopedoden, plast vol
g*d op die in zijn jaren te bibberen begint, daar alles
immers uitvalt Hem 1 per 1, U ook al gij Brute Mohammed
& Gij die Uw Jezeke stookt van de zonderdaagse
lanceerplatformen de brandstof in de beuken
het geil onder de rokken O kinkels roept zij het Kind
in de roestig met realiteit bevlekte Ontvangstarmen
& ook dit maar zo kak dat het lid stofgutst ik &
Niet dit mombakkes dat blind woestenij kauwt
dit dmv zweetuitval gestremde rubberglanspak met
deze de mode van doem de ode omdoende zeden:[…]
de ikbarst die de ik barst in de i k br s t losbrst
Kom in de rosse die met de realismusmuis haar belikte Ontvangstbenen
Wijds open & Plug uw plooizang in dit de bloedeloze omloop het Volk:
Neem k1 is met uw zaden i (x1,x2, tot xn), k2 is met uw cellen s
(y1,y2 tot yn), dan is ik1 de mond in bij k2s meestal gelijk of
groter dan k2s minus het bloedeloze met k1 erin. Waarheid
loopt om & om & in de ommegang kent men zijn vrienden.
Haan kraaie, hen legge, zo is de voortgang der pennen:
is de kam gekomen dan zwijgen ook weldra de hennen.
Kont is U de roestige draad uit? kunst is ons het zwijgen af te vangen.
Bevlekt immers niet het ik zich wie dan Wodan hoedan homaar?
rukt het mij niet de harten uit? niets ist nog, enkel het koper bestaat,
het koopt op, loopt, hoopt op verlossing in aftelrijmpjes, worst om het vel
in te binden, te wijfjesstrikken a.h.w.. 321, O minne, ziehier de er-volte:
Barst in dit hoofd & ik zal u graag al het zijnde in zinnen verstillen.
Kom in de rosse die met de realismusmuis haar belikte Ontvangstbenen …
in het verhaal niet verheelt het verhaal, zelfs al
De barst in het hoofd waarmee zij gaarne al het zijnde in zinnen zouden
Verstillen. Het verhaal niet dat niet begon, niet verder ging, niet eindigde, het
Nergens daarvan dat de diamantair de brandkast insluit alsof het hem zijn
Vriendin terug. De steeds langer wordende verzen in een unheimliche reeks
Sonnetten. Het zomert midden april, misschien moeten we ’s praten jij & ik.
Het toch zo niet verder, onze kinderen. Hoe schrijnend dient hierboven,
Hiernaast : uit het kader. Hieronder in de knieschijven tegen de tafel aangeplet.
U te ontschermen, vooraleer u nog eens, mij nog eens, 1 van de Onzen recht
In de ogen durft te kijken & te beweren dit dit maak ik voor u dit is de droom
Waaruit je nooit meer ontwaken zal dit is wat je moeder & ik al die jaren zo
Hard, ons de vakantiedagen als Spartanen ontzeggend ons de Spaarlampen
Indraaiend hen allen met vaders zwarte gelden de stickers alle 11 aangekocht. Ja
Geloof ons kindje wij zijn het niet, wij hebben het beste ach het zijn is de ander, sluit
wel nu je ogen ajb, kijk niet meer op nee niet ons aan niet in het verhaal kijken aub.
De barst in het hoofd waarmee zij gaarne al het zijnde in zinnen zouden …
ontbreken het onsamenhangen de (de nietsbarende n-w´en)
hebben. ‘Bear’, ‘mayo’, ‘holland’, ‘dyon’: een schier middeleeuwse malaise is het
dit virale, van alle staten het meest voortreffelijke onderwijs ten spijt loopt
het bij het begeleid de zee inlopen vooralsnog fallikant mis:
Ik, in alle oorden de N/W kwijt, verhard (t) wel tot een degelijk jijlijkmaar je kijkt effen weg & zó misvingerhaakt zich 1 der schikgodinnen &
lap, je zit vreemd te stoelen (de gang is er uit) & met een stel onbekenden
in de treintube een vreemd land te doorrazen, de punt 50 meter voor
je, de staart 120 naar achter. Mensenkruimels in de opgestropte maagringen.Gebruiksaanwijzingen bij het landinwaarts golfslingeren van het Beest.
Het gromt ter duiding van het dejà-vu, vermoedelijk het zomerproza dat
de klimaatsschommelaars terwille te vroeg inzet. O, de subtiele verheffing
van vers opengeplooide roestvaten in het gras, een brede tak met volle
bloesems hangt zwaar de weide te beslagschaduwen. Geen. De tijd loopt af.
Het grauw mort. Bloedstank, bekken bekken dat ze toch niets te verliezen
hebben. ‘Bear’, ‘mayo’, ‘holland’, ‘dyon’: een schier middeleeuwse malaise is het
#6 bij het monotone huilen der talloze overlevenden (een poging op/tot repeat)
glanzen. Het gemortelde gruwen bij bebloedstankte bekkens, de ovularia’s
dat het hunne gedane … dat zij in het kwalijke zicht van het spitse Ene
… dat vanzelfsprekend de Leiders van het Redelijke Ei… op de geijkte wijze
& wij Inslaande op de Ie der vermolmde borstkassa’s rond de pikorde, há-
mé-rénd de schoenzolen in het halfrond, de eisen werkzekerheid, de verlangens
pensioengerechtigdheid & dood maar zeker sterkere zekeringen want die hitte. Hoe
veel dat allemaal kosten moet & of een cheque wij zullen AB of BM met het dekken
belasten. Jaja, ik kom. Enkel het impliciete nog even verder allegoriseren, de eindjes
samenknopen, de reeks effen halveren, de verborgen vooronderstelling ligt
nu toch al te droogsissen, dit kan enkel nog eindigen in berekende tijdsklem &
lamlendig sentimentenrot. Nee dan wij van het Aqua Clara, wij bruisen enkel
indien nodig, onze borsten plat maar immer nat & de benen zitten goed. Kom.
Sta. Kijk. Hoor. Vanachter de glooihelling rijzen ons de verblindend witte zonnen
der koplampen, dra staan onze namen grijs geplet in het midden-macadamse
#7 De excuses die zelf al erg verzwakt nog bij de dwalingen lopen te dolen
wanneer U, o Lezer, onze namen grijs geplet in het midden-macadamse legt
te smelten, bedenk dan dat het ons …. Die verlossing staat U wel … U zult
ons evenwel moeten … dit … een vervlechting, een weefsel, het spel hapert,-
meneer ik & mijns inziens. Het lijk van het webwijf ziet het lijk van het webwijf
.Het lijk van het webwijf schuift langzaam van de wanden af. Handen. De boom
kromt de lucht in de boom, de boom licht haar lijn uit de kromme lucht de zon
slaat in, de boom klapt toe, de hunkerende liplezerslippen van 4D staan nog
een hele tijd op ruimteflapperen. O dat ik u knijpen kon. Van het zijn af. Olie.
De rest is, g. sta ons bij: er rest inderdaad wat van de restanten. De dood Kil
met het doodsjekkertje aan knoopt het doodsjekkertje open knoop per knoop.
&? Wel? Wat? Je ziet de zwarte twijgen knappen, je ziet de snoeren springen,je hoort jezelf denken laat mij dit nu maar niet ontcijferen. Het webwijf weent
& weeft. Het webwijf snoept & weeft. Het webwijf leest & zwemt & weeft.
Geen Er is brug. De weg Altijd klapt in. Olie doet Overal de wanden glanzen
#8 Stelling 28 bis: de voering van de ware communicatie
er is geen brug, de weg klapt altijd in, de vingers haken maar olie doet overal
de wanden glanzen. Eén van vijf eendjes nekt zich de vijver door als een puistje
inzicht op de technè van het neo-scholastieke denken. De jagers (M/V) richten.
Indien de spiegel correct staat opgesteld zullen de stralen dusdanig convergeren.De voorstellingen van de inwerkingen op het menselijk Lichaam zijn, voorzover
zij slechts bestaan in de menselijke Geest, niet helder en duidelijk, maar verward.
Indien wij echter het klepperen van de voorstellingen simultaan afstellen op het ritme
der gezamelijk bewegende lichamen & aldus naar het eindpunt der voorstellingen af-
glijden zal er bij gelegenheid een simultaan-met-het-voorgestelde gekletter
optreden dat zich net niet aan de klepperende lichamen als identiek geklepper
zal voordoen, een p-t differentie die zich dan tot het veld der niet-betekenissen dwingt,
zodat beide lichamen zich op het toppunt bevindend aan elkaar zullen be-kennen,
waardoor de ont-kenning van de betekenis dus constituerend wordt voor de duiding
van een lo-caliteit waar beiden zich denkelijk in hun totaliteit bevinden maar dat
#9 De hond graaft mij een autobio (aka het neo-cyclisme)
in Kessel-lo alleszins waar beiden zich denkelijk geheel bevinden, maar dat is slechts geroep
van voorbijgaande aard, het aflopen gelijk, enige duizenden malen door de hond Neo
van de schuine schutting, waarbij allengs meer stof opstuift daar het gras droger is
& de woede intenser, zodanig dat mijn ik zich & de hond tot kalmte moet roeren. Wie
daar nu zit, nu u toch hier bent, vraagt u zich stellig bij de uitdagende poes twee
huizen verder, een rosse van enige afkomst, af? Het duistert mij geheel & alom ook
de wegels naar het duiden liggen met telbare lijken bezaaid. 1,2, maar het fatsoen gebiedt
ons eender welke dier lijken volledig te onttellen, hen in het aeternele der schrifturen
uit dit lamlendige weg te schrijven ahw. Mogen wij niet tellen, dan kunnen wij evenmin
echter u het gevraagde leveren, daar het wie dat u aanvroeg zich immers tot de andere
lijken in de eerste plaats quantitatief verhoudt: wij dienen representerend de liggende (roerende) goederen immers terdege te rugnummeren zodanig dat elk ontsprotene
ontroerd in het toegewezene kan overgaan & de lastplichtigen met de rechthebbenden
op volstrekt navolgbare & diafaan berekende wijze kan worden gekoppeld. Nee, niet
#10 zoals menig scribent past het mij om bij dit olijke nieuws met gebogen hoofd zo bereken je geen wijze nee & evenmin ontkoppelt een doorslag van het onnavolgbare
de woorden van de stilstand waarnaar zij door de meester werden toe gebrouwen. Roeien
met de riemen, tegen de riemen, tot de riemen op zijn & de waarheid gaat zweerbarsten,
zich botweg over het niet met bladgoud bedekte hout bij de onkiese walging gaat uitzuren.
Men eert je niet Jeroen, ze doen het enkel om je voor je talloze zonden publiekelijk te prijs-
nagelen, je hebt hun moedertaal immers in taal & haat ontbonden daar waar ze een eenheid
stond te beliegen als frigide gulden snede. Vertaald was elke Vlaming dus een kuttekop van jut
waar voor een paar frankskes iemand het stro diende in te lepelen. Zoiets zég je niet, dat
sta je bij je fles te drenken. Het wegkieperen daarvan is nog nooit een publiek te boven
gekomen. Men begrijpt niet dat je middels jaren met de laatste deur wijds open het leven zelf
ter dood leert a zeggen, b vervolgens tot de hele rimram nog ’s leéft & nog een keer tot het
goed zit verdomme & dat doet het toch nooit. Woorden leer je immers nooit wat ze dienen
te zeggen, ze moeren maar wat tegen de vijzen aan, ze helpen de bank in het rood te
verzinken waar de late zon je erf treft, het goede kwaad dat bij het onrecht in je ratelt maar
#11 alsof de dood die zich niet denken laat de metaforenzen zelf besturen gaat
het slangetje ratelt. Het erfgoed zakt in plakken de grond op. Een fret kijkt recht de zon in, het
sist al niet meer maar schuurt zijn verpulverende pels het zwart krullende blad op. Afdrukken.
De helderheid is 1400 cd/m2 . Het wandelterrein raakt Kant. Er zijn 2 HDMI aansluitingen. Aan
het zijn wordt verzaakt, nochthans [ligt] ‘de zaak zelf diep … ingekapseld’. De localiteit is
pre-existentiëel, het oppervlak is er vóór de putten, maar de putten lopen droog dus komt
de grondlaag stinkend aan het opppervlak. Slijkgeur, het verderf verdampt quasi-ogenblikkelijk
verkrijgt het uitzicht van gerafeld gesteente. Digital Crystal Clear, de resolutie is 1024×1080 DPI.
De catastrofe is een koopje in vergelijking met eerdere aanbiedingen. De barbecue mag vroeger
op, dat scheelt ook weer een maand of twee. Minder kleren, meer sex, minder weerstand. Het
slangetje ratelt. Dat scheelt. Een maand. Slijkgeur. Afkappingstekens. Het was mij een genoegen.
’s ex. Resistente stanza’s, een lachertje. Ontdoe het blondje van alle metalen voorwerpen, gooi het op de dampende motorkap. Krassen vermijden. Passione. Het erfgoed schuurt door de bocht,
er plakt al wat grond in. Uit talloze miljoenen komt het ene gezicht naar je toegestapt, het
kijkt je recht in de ogen het zegt jij bent het, maar terwijl het dat zegt zie je achter de tong hoe#12 niet zeg ik nee maar wij hebben geen keuze zegt ze nee zeg ik in kringen niet dat
wij vallen maar wij vallen niet samen het kermt & het galmt als ik je download de kabels
gonzen zo al genoeg. Niet zeg ik hoorbaar het niet aan niet nee niet herhaal ik het doen
buitenissig wij hebben wij hebben geen keuze immers de woorden lopen als potvissen
de woorden af & op naar het droge wij hebben het hebben, het eb & het eventjes piepen
slechts het vooronderstellende zijn wij de wiegbuik zijn wij wij nemen de benen eer het
gebeuren ons ontstellen kan eer de benen ons de harten scheiden eer ons de leegte
& het stof de gevreesde echo echo nieuwe echo aanreiken eer de talisman zich van het
koortje breekt & duizend stukjes onheil naar de vloer terug suizen daar zij daarnet daarvan
opvlogen. Het mooie van ons, gij daar met uw blinkoogjes waar de troost nu nee nu
in losbarst, is dat wij onze schoonheid niet vatten kunnen dat wij de verwekkingen
niet de baas zijn dat het ons zelfs overvalt als we het vakkundig versnijden wegsnuiven
oppotten, in pillen draaien, afknotten, de strot toenijpen, er met benagelde plankgesels
uitranselen, met stalen tippen afstampen, behoorlijk ijzerhoudend laten buikploffen op-
schrijven zelfs in vurige letters die de aarde met aarde doen branden tot het ons opvalt dat
#13 al bij al niet zonder vreugde dat hij het nieuwe seizoen voor geopend verklaardenog een geinige catastrofe bij het uitgerokken lijkencijfer uit de letterbak kon vissen. Dat de hoeren
hier ondertussen goedkoper zijn dan de hotels, je de productie kunstmatig op peil dient te houden
omdat anders omdat anders omdat anders omdat anders omdat anders omdat and$$$ digidigidigi – het
dichten op voorbeeldig talige wijze dreigt toe te slibben. Nu ja het was sowieso al niks meer sinds.
Hoor mij als ik je naam zeg, zie mij als ik deze ogen sluit. Ik zie ik zie ik zie zo de weiden verdorren
de vijvers wegdampen het bloed koken, het plasma sissen de aders verstenen. Het verdwijnen gáát lukken.
Als ik een search doe op je naam komen er al dertig anderen on top. Overigens. Het oog op de toekomst.
Voel het als ik je in gang por, smeek mij als ik op je bek klop. Verschroeiende verkiezingsthemata . De vele geaardheden
van het goede bedoelen in hun eigenheid respecteren, de stemmen tellen, er het rot uitharken, het sentiment
uitrekken, opspannen tot het net niet breekt, in de slijmrestjes peuteren & het dan vocaliseren, visualiseren,
de mogelijkheden van de technologie ten volle benutten, de bijsturingsmechanismen verfijnen, de controle
opvoeren, de blondjes tenslotte trainen in het smetteloos uitspreken van de keywords: wij, zijn, de, google,
babes, cellofaan, verpakt, bijlage, krant, heet, naald, nat, plekje, gratis, koop, nu, ook, met, hersens.
Wat een kutboek dacht je toen ze het laatste blad omsloeg, al bij al mocht je nog blij zijn dat men
