[ embleem 2 ; La Femme et la Lycorne]
“Comme Hecaté tu me feras errer”
Scève, DELIE XXII
1.
Nu deze gal, dit slijmen van de nijd
In het geheugen schuift & kwalijk druilt;
Nu schoonheid krimpt in de vervlogen tijd,
Nu zie ik klaar, waar, & waarom u schuilt.
Ik voel in mij uw loof tot slijk vergaan,
Ik hoor het duister vreten aan uw licht
Ik ruik het rotten waar uw zomer zwicht
Ik proef het zilte in uw hemeltraan.
Uw Nacht ligt open, ik moet dit ondergaan:
U wil wel nu, maar niet in deze tijd bestaan.
2.
[bewerking van dizain XXII]
Als Hecate zal u mij doen zwerven
Dood & levend, honderd jaar in Duisternis.
Van Diana zal ik uw Aarde erven
Zo daalt u dan dit rijk in van ’t gemis.
Als heerseres van d’infernale schimmen
Verzwaart u nu, verlicht u dan mijn pijn.
Maar als de Maan in mij zal u nooit dimmen
Want u was, bent, u zal die LYLIA zijn
Die een wig van de liefde in mij bracht,
& Ook de Dood zal wijken voor uw kracht.
Delie XXII van Scève
Comme Hecaté tu me feras errer
Et vif, & mort cent ans parmy les Umbres:
Comme Diane au Ciel me resserrer,
D’où descendis en ces mortelz encombres:
Comme regnante aux infernales umbres
Amoindriras, ou accroistras mes peines.
Mais comme Lune infuse dans mes veines
Celle tu fus, es, & seras DÉLIE,
Qu’amour a joinct à mes pensées vaines
Si fort, que Mort jamais ne l’en deslie.
[de, euh, vertaling daarvan door Robert de Does, ISBN 9025349617 p.29]
Als Hecate zul jij mij laten lijden,
en dood en levend, dolend in mijn hel.
Als Artemis mij naar jouw hemel leiden,
Die jij verliet voor ’t aardse schimmenspel;
Als heerseres van ’t infernaal bestel
Zul jij mijn pijn verzwaren of verzachten,
maar als de Maan, o bron van al mijn krachten,
die ben je, was je, zul je altijd zijn,
Délie, die Liefde klonk in mijn gedachten,
die Lethe niet zal wassen uit mijn brein.
