MELKWEGSTELLING
een temporeel imbroglio
Zolang in deze slingerende weelde van asse & kiemstof
de geperforeerde monade zich middels hoge innerlijke druk
een weg blijft banen, in het zwart mededeelt het exces
aan het zwarte gewemel der golvende ikslierten, zolang
u zich naakt aan ons vatten onttrekt & in deze woorden
als een gloei-glooien om-kledende bent dát reiken
dat oognaderend neigt tot het nieuwere verre & ik –
zoals onder glas het falen ligt van groei in de walmende
naplekken der rotting besloten – tot falen moet besluiten
hortende dat ik de handklem humaan dien te beteugelen, de nijd
om nijd met nijd bedwingen, de dag gelaten als een draadje
door uw liquide oker weven, de week bij uw letters afklokken,
het jaar op wijze van wanhoop in de koelrekken ordenen: zolang
blijft immers mij de schittering van heel uw rafelkleed ontzegd.
FAL 2007 – dirk vekemans http://docs.google.com/Doc?id=dgv27bzq_87htqwv7dw
