Koopkracht, betaalbaar wonen, geen armoede in A
Meer dan 17 Antwerpse organisaties bundelen de krachten op de vooravond van 1 mei en Rerum Novarum. Antwerpen in Actie, Basta!, CAP, DAK, Encod, Groen!, Indymedia Antwerpen , Ketelpatrouille, KP, LEF, Masereelfonds, PVDA, SAP, vzw Pipelines/De Muzeval, UAB, VATUV en Vredesactie Antwerpen werken voor het eerst samen.
Verwacht: Koopkr8! Onder deze slogan organiseren bovenstaande organisaties een avond met debat en live muziek. Bruno Verlaeckt , voorzitter van de Algemene Centrale Antwerpen -Waasland en Ferre Wijckmans, algemeen secretaris van het LBC, gaan het debat aan over koopkracht. Anke Hintjens (Actie betaalbaar wonen), Philippe De Craene (Daklozen Actie Komité), Diane Moras (Stop armoede nu) en UDEP worden geïnterviewd door journaliste Maaike Floor. Beatriz Negrety Condori (Bolivië) spreekt over alternatieven in Latijns-Amerika. Live muziek is van Aisha.
Niet toevallig in het Antwerpse Zeemanshuis. Met de keuze voor dat gebouw spreken de initiatiefnemers hun solidariteit uit met A!A. De samenwerking die het gebrek aan democratie in Antwerpen aanklaagt. Kris Fierens van Antwerpen in Actie leidt de avond in.
Op 30 april wil het 1 meicollectief aantonen dat er meer nodig is om ’t Stad van iedereen te maken. Koopkracht, Betaalbaar wonen, geen armoede in A.
Op 29 april brengen we poëzie en muziek vanaf 20u in Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen .
i.o. Antwerpen in Actie, Basta!, CAP, DAK, Encod, Groen!, Indymedia Antwerpen , Ketelpatrouille, KP, LEF, Masereelfonds, PVDA, SAP, vzw Pipelines/De Muzeval, UAB, VATUV en Vredesactie Antwerpen
Voor meer informatie kan u terecht op onderstaande webpagina’s:
http://www.accg.be/BEDU/afdelingen/WaaslandAntwerpen.aspx
http://lbc-nvk.acv-online.be/Wie_zijn_we/Standpunten/default.asp
http://betaalbaarwonen.wikidot.com/pers
http://users.skynet.be/fa255099/
http://www.redhetzeemanshuis.be/
http://antwerpeninactie.info/home.html
Dooie mus
Onzichtbaar zijn ze, de armen,
de anderhalf miljoen armen in dit land,
verdoken, verborgen, verscholen.
Onzichtbaar en onhoorbaar
de have-nots, de habenichtsen, de geldlozen, de bezitlozen,
de anderhalf miljoen onbedeelden
in dit bijne meest welvarende land van de wereld.
Onzichtbaar, onhoorbaar de daklozen, de thuislozen,
de armoedig behuisden, de krotbewoners, de krakers,
de nachtasielklanten.
Maar wie zien wil, ziet ze; wie horen wil, hoort ze.
Niet de ziende-blinde
die zich onbegrijpend afkeert met zijn pasklare mening,
niet de horende-dove die zich hooghartig afwendt
met de drogredenen van de niks-tekort-komer,
met de naïeve oplossingen van de betweter.
Maar wie wel onbevangen en onbevooroordeeld
wil luisteren en wil kijken
die ziet en hoort hen, de behoeftigen
achter de façades van de gestroomlijnde welvaartmaatschapppij
met haar bejubelde sociale voorzieningen,
de verzorgingsmaatschappij
met wetten die voor velen dode letter blijven,
zo dood als de uitgedoofde hoop van de levenslang onbemiddelden,
met decreten die voor velen dode letter blijven,
zo dood als de dooie mus waarmee ze worden gepaaid.
Herman J. Claeys (uit de cyclus “Welvaartskloven”)
Lied van de nieuwe armoede
opgedragen aan Herman J. Claeys
Ons deuren vallen dicht in schomte.
Ons vensterbanken bersten in verval.
Ons huizen staan te beven as e geromte.
Den ouwe van hier boven zit te schudden op zijn bed
Hij jankt van tijd & roept dan ook heel het:
“‘k peins niet da’k hier nog van ze leve buiten komen zal’
De vrouwen zakken weg in ’t scheve meubilair
De mannen zuipen krak in plaats van jupiler
De kinders bleren tot ’t geen kinders ni meer zijn
De jongens doen de maskes vol met d’eigen pijn.
& Ge moet ons niet vertellen dat w’as vlaming beter op ons eigen zijn.
& Zit toch ni te kakken op nen bruinen tiep die ook niks heeft
Wij wachten en wij wachten dag & nacht. Gij vraagt ons hiel beleefd
nie embetant maar groen, gerust & solidair & socialist te zijn.
Ge zoudt ons beter ni beletten hier in België simpel Belg te zijn.
Geef ons dus eerst wa gij elk jaar ons hebt beloofd:
koopkracht & een woonst & een echte kans lijk alleman.
De deuren vallen dicht in schaamte.
De vensterbanken barsten in verval.
De huizen staan te beven als ’n geraamte.
Den ouwe van hier boven zit te schudden op zijn bed
Hij jankt van tijd & roept dan ook heel hard:
“‘k peins niet da’k hier nog van ze leve buiten komen zal’
dv 2008
